Κυριακή πρωί στο Όσλο
– Μαμάαα…
-Τι έπαθες παιδί μου;
-Δεν κοιμήθηκα χτες το βράδυ;
-Γιατί;
-Άσε… Τι να σου πω…
-Πες μου! Γιατί δεν κοιμήθηκες χτες το βράδυ;
-Ρε Μαμά…
-Είμαι σίγουρη ότι δεν πήγες σε κάποιο πάρτι, ούτε έπαιζες χαρτιά με τα παιδιά μέχρι το πρωί…
-Όχι..
-Αλλά; Γιατί δεν κοιμήθηκες το βράδυ;
-Ήρθε ο Bari στο Όσλο…
-Επέστρεψε;
-Όχι, ήρθε για λίγες μέρες να κλείσει το λογαριασμό του στην τράπεζα…
-Και να κλείσει και άλλες υποθέσεις… να υποθέσω…
-Δεν ξέρω…
-Βρε αγάπη μου, έχει περάσει ένας χρόνος… Να ‘ταν και άλλος! Baris …Ξε-Baris πάει τελείωσε! Βarκαρε τον πια!
-Ρε Μαμά είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του… τον είδα ξαφνικά μπροστά μου και μου κόπηκαν τα πόδια. Πάγωσα σύγκορμη! Ευτυχώς ήμουν με τα παιδιά και δε σωριάστηκα. Είναι στο Όσλο ξανά μετά από ένα χρόνο! Ένιωσα λες και δεν πέρασε στιγμή από τη μέρα που έφυγε… σα να ήταν χτες…
-Δεν ήταν χτες βρε αγάπη μου… πέρασε ένας χρόνος που…
-Μην το πεις!
-Εντάξει δε θα το πω… Θα αλλάξει κάτι;
-Τον είδα ξανά μετά από ένα χρόνο… και ήταν σαν να ήμασταν μαζί για ποτό όπως τότε! Σε αυτό το μαγαζί που γνωριστήκαμε… δεν είναι τυχαίο…
-Μπορεί και να μην είναι τυχαίο!
-Δηλαδή;
Έλαμψε το πρόσωπο της, λες και θα της έλεγα το καλύτερο νέο που είχε ακούσει στη ζωή της.
-Δηλαδή… μπορεί να είναι συμβολικό ότι έκλεισε ένα κύκλος και ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσεις μπροστά…
-Ρε Μαμά…
-Μιλήσατε;
-Τα βασικά …τι κάνεις, πως περνάς κτλ… είπαμε τα νέα μας και…
– Σου είπε ότι θέλει να είστε μαζί;
-Όχι…
-Είπαμε τα νέα μας και κατά τις 12 έφυγε, πήγε στον Anson που έφτανε από Λουξεμβούργο και θα έμενε εκεί… Δε μου είπε να βρεθούμε σήμερα αλλά ο Peter μας κάλεσε να μαζευτούμε σπίτι του για φαγητό και λογικά θα έρθει με τον Anson…
-Bρε Δάφνη μου… Πάει πέρασε… Προσπάθησε να τον ξεχάσεις… Να προχωρήσεις μπροστά χωρίς να σε στοιχειώνει άλλο πια o Bari…
-Δεν ξέρω…
-Μια χαρά ξέρεις… Θα κάτσει μέρες;
-2 μέρες μόνο, έτσι μου είπε γιατί θέλει να κανονίσει τα διαδικαστικά με την τράπεζα.
-2 μέρες είναι, θα φύγει και θα ηρεμήσεις! Θα δεις!
-Μαμά…
-Πως πήγε το μάθημα;
-Μαμά…
-Java 3 είπαμε έδινες;
-Μαμά…
-Λάθος το είπα ε;
-Μαμά… είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του…
-Δάφνη μου όλη την πληροφορική του κόσμου έμαθες εκτός από το Delete!
Αρχίσαμε να γελάμε χωρίς σταματημό, δάκρυα γέλιου έτρεχαν από τα μάτια μου. Μάλλον δάκρυα γέλιο ήταν.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
