Ήταν μια παρέα μουσικών και κάτσαμε με τη Φαίδρα μετά την βόλτα μας να τους ακούσουμε. Έλεγαν τραγούδια που σε ανάγκαζαν να τραγουδήσεις. Δε πέρασε ένα μισάωρο και γίναμε όλοι μια παρέα λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Τραγουδούσαμε τόσο δυνατά λες και έπρεπε να μας ακούσει όλη η Αθήνα. Η Φαίδρα έφυγε λίγο πριν την ανατολή του ηλίου, εγώ είπα να κάτσω μέχρι να δω το φως της μέρας. Κάποια στιγμή ήρθε αυτός που έπαιζε τρομπέτα και κάθισε δίπλα μου. Πολύ ώρα κοιταζόμασταν αλλά κανείς δεν τόλμησε να κάνει κίνηση αναδιάταξης για να βρεθούμε πιο κοντά. Ήρθε τελικά.
-Γεια!
-Γεια σου!
-Κίμωνας
-Άννα
-Πλάκα έχετε…
-Έχουμε…Σε είδα και εσένα να τραγουδάς!
-Με αναγκάσατε, εγώ δεν ήθελα…
-Δεν ήθελες δηλαδή;
-Δεν ήθελα με αναγκάσατε.
-Ωραίος εξαναγκασμός!
-Έχεις πλάκα!
-Τη λέξη πλάκα τη χρησιμοποιείς επειδή είμαστε στη Πλάκα;
-Πλάκα έχεις και εσύ!
-Πλάκα στη Πλάκα…
Γελάω και τον ρωτάω.
-Να σε ρωτήσω κάτι;
-Για πες έτσι για πλάκα!
-Περπατάς;
Με κοιτάει περίεργα και κοιτάει και τα πόδια του.
-Ε…Τώρα όχι!
-Περπατάς γενικά;
-Ε! Ναι από τα 2 νομίζω.
-Πάμε μια βόλτα;
-Πάμε!
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
