Ο Σόλωνας Μάλκας είναι φωτογράφος και χρόνια εθελοντής στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Emfasis, ως street worker (προσφέροντας βοήθεια σε άστεγους, τοξικομανείς και ανθρώπους σε ανάγκη). Επίσης είναι ένας από τους δέκα νέους που επιλέχθηκαν από το πρόγραμμα της Vodafone, World of Difference, για να εργαστεί σε έναν κοινωφελή οργανισμό της επιλογής του. Και μας μίλησε για την εμπειρία του, το πρόγραμμα αλλά και τον ίδιο. Και είχε πολύ όμορφα πράγματα να μας πει…
That’s Life: Ποια είναι η κινητήρια δύναμη που σε ωθεί να συμμετέχεις σε μια τέτοια ενέργεια;
Σόλωνας Μάλκας: Ο εθελοντισμός είναι κάτι πολύ προσωπικό κατά τη γνώμη μου. Η εσωτερική ανάγκη να προσφέρεις στον συνάνθρωπο, να σταθείς δίπλα του όπως και όσο μπορείς, δεν μετριέται από την τρέχουσα οικονομική σου κατάσταση, από το αν δουλεύεις ή είσαι άνεργος, αλλά από το αίσθημα ευθύνης ώς μέλος μιας κοινωνίας, από την ανάγκη να σταθείς στον λιγότερο προνομιούχο. Προσωπικά ξεκίνησα ως φωτογράφος, θέλοντας όμως να προσφέρω ακόμα περισσότερο, πέρασα από τις απαραίτητες εκπαιδεύσεις ώστε να γίνει κανείς street worker και σιγά-σιγά έφτασα στη θέση που είμαι σήμερα, δηλαδή υπεύθυνος των κινητών μονάδων στήριξης ( MSU ).
TL: Πως θα βοηθήσει το εθελοντικό έργο στο σύνολο του, τις ΜΚΟ αλλά και τους νέους εθελοντές το συγκεκριμένο κόνσεπτ;
ΣΛ: Το συγκεκριμένο κόνσεπτ στα 6 χρόνια επιτυχημένης λειτουργίας του έχει προσφέρει πολλά τόσο στους εθελοντές όσο και στις Οργανώσεις που έλαβαν μέρος, με τελικό αποδέκτη φυσικά, τους ωφελουμένους της εκάστοτε Οργάνωσης. Σε περιόδους όπως αυτή που ζούμε στην Ελλάδα σήμερα, είναι σημαντικό μεγάλες εταιρίες να βοηθούν και να δίνουν κίνητρα σε νέους εθελοντές να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν έχοντας παράλληλα και ένα εισόδημα. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα σε Οργανώσεις που χρηματοδοτούνται μόνο με ιδιωτικές δωρεές και πρωτοβουλίες (όπως π.χ η Emfasis που είμαι μέλος ), να δώσουν στους εθελοντές τους τη δυνατότητα να αμείβονται για κάποιο χρονικό διάστημα σαν μία επιβράβευση για τις υπηρεσίες τους.
TL: Τι αποκόμισες από την συμμετοχή σου στο πρόγραμμα; Πως νοιώθει ένας εθελοντής;
ΣM: Η μεγάλη αλλαγή και διαφορά μεταξύ κάποιου μερικώς απασχολούμενου ως εθελοντής και κάποιου πλήρως απασχολούμενου είναι ότι ζει την όλη διαδικασία από την αρχή μέχρι το τελικό στάδιο, αυτό της προσφοράς. Ως υπεύθυνος των κινητών μονάδων έπρεπε να βρίσκω τους κατάλληλους εθελοντές οδηγούς και street workers, να προγραμματίζω τις μηνιαίες βάρδιες, να ελέγχω τις προμήθειες (τρόφιμα, υπνόσακους, ρούχα ) αλλά και την άριστη λειτουργία των οχημάτων. Επίσης, ασχολήθηκα περισσότερο και με το διοικητικό κομμάτι της Οργάνωσης, επικοινωνούσα με δωρητές, συντόνιζα τις παραλαβές των δωρεών κλπ . Η εμπειρία που αποκτάς είναι πολύπλευρη και πολύτιμη.
TL: Γιατί επέλεξες την Emfasis ως τον οργανισμό δραστηριοποίησής σου και ποιος ο στόχος σου;
ΣΜ: Στην Emfasis είμαι εθελοντής από την πρώτη μέρα λειτουργίας της, πριν από 3 1/2 περίπου χρόνια. Εμπιστεύομαι τον τρόπο λειτουργίας της και βέβαια συμφωνώ με τη φιλοσοφία της. Η Emfasis βασίζεται μόνο σε ιδιωτικές προσφορές και δωρεές χωρίς να επιβαρύνει τον Έλληνα ή Ευρωπαίο φορολογούμενο, αυτό ήταν κάτι που βρήκα αρκετά “τίμιο” και με έκανε να την εμπιστευτώ και να γίνω μέλος της. Δεν το έχω μετανιώσει ποτέ και φυσικά συνεχίζω να εργάζομαι στην Emfasis και μετά το πρόγραμμα Vodafone World of Difference.
TL: Σε έχει βοηθήσει η φωτογραφία στον εθελοντισμό και το αντίθετο;
ΣΜ: Με έχει βοηθήσει αφάνταστα πολύ. Κάνοντας κάθε μέρα λήψεις καταρχήν βελτίωσα το κάδρο μου, επίσης φωτογραφίζω συνήθως σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού οπότε δουλεύω με prime φακούς και προσπαθώ να μην “κροπάρω” ποτέ. Από την άλλη η Emfasis ήταν ο χορηγός μου στην πρώτη ατομική μου έκθεση. Ακόμα μέσω των γνωριμιών που έκανα με ξένους δημοσιογράφους μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω ξανά με μερικούς από αυτούς σαν freelance φωτογράφος. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί πως η φιλοσοφία μας πίσω από τη φωτογραφία είναι πολύ συγκεκριμένη: προστατεύουμε τους ωφελούμενους μας και αναδεικνύουμε το τυχόν κοινωνικό πρόβλημα που υπάρχει ,συνήθως αστεγίας ή τοξικοεξάρτισης, χωρίς να εκθέτουμε τα άτομα που το αντιμετωπίζουν.. Θα χαρακτήριζα δηλαδή τις λήψεις μας περισσότερο “καλλιτεχνικές” παρά αυστηρά ρεπορταζιακές.
TL: Ποιά είναι η προσωπική σου συμβουλή σε νέους που θέλουν να προσφέρουν στο γενικό καλό μέσα από τον εθελοντισμό;
ΣΜ: Όπως είπα και στην αρχή, ο εθελοντισμός είναι κάτι το προσωπικό. Θα συμβούλευα όποιον θέλει να προσφέρει εθελοντικά, να ψάξει και να βρει κάτι που να του ταιριάζει, έναν οργανισμό δηλαδή που να κάνει κάτι που πραγματικά τον ενδιαφέρει. Από την εμπειρία μου ξέρω πως δε χρειάζεται πολύς χρόνος, μόνο συνέπεια στις διαθέσιμες μέρες και ώρες. Βεβαίως δεν “λυπόμαστε” κανέναν, αντιθέτως επειδή μπορούμε, στηρίζουμε, πρέπει να καταλάβουμε πως εύκολα θα μπορούσαμε εμείς ή κάποιος γνωστός ή φίλος να ήταν στη θέση του ωφελουμένου ( αυτό αποτελεί και το προσωπικό μου μότο: “Κάνουμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουν οι άλλοι για εμάς” ). Τέλος, ότι και να διαλέξουμε, το κάνουμε γιατί πραγματικά το θέλουμε, όχι επειδή είναι της… μόδας ούτε για να ποστάρουμε στο profile μας στο facebook πόσο πολύ νοιαζόμαστε. Ο εθελοντισμός γίνεται με πολλούς τρόπους, δεν χρειάζεται κάποιος να κάνει street work στο κέντρο της Αθήνας το βράδυ, αντί για αυτό θα μπορούσε για παράδειγμα να ζητήσει στα γενέθλια του αντί για δώρα να συγκεντρωθούν τα χρήματα για κάποια δωρεά.
