2003 και το φεστιβάλ Καννών δοκιμάζει να στήσει ένα αμιγώς ευρωπαϊκό φεστιβάλ ρίχνοντας πόρτα στην αμερικανική παραγωγή. Μετά από ένα μικρό διοργανωτικό δράμα, εκείνη η χρονιά θα μείνει στη μνήμη πολλών για τη μιζέρια που απόπνεαν οι διάδρομοι κάθε αίθουσας. Ένα χρόνο μετά, πρόεδρος της επιτροπής είναι ο πολύς… αμερικανός Quentin Tarantino, που χτυπώντας συγκαταβατικά στην πλάτη τον πρόεδρο του φεστιβάλ Gilles Jacob, έμοιαζε να του έλεγε «μην ανησυχείς, εφιάλτης ήταν και πέρασε». Μετά το αμερικανικό «σαμποτάζ», εκείνες οι Κάννες βρέθηκαν να ανοίγουν τις πύλες τους με ένα συμβολικό blockbuster τύπου… Τροία. Σήμερα την αυλαία στις Κάννες και το διάσημο, 66ο Φεστιβάλ που θα διαρκέσει μέχρι τις 26 Μαίου, σηκώνει η λουσάτη υπερπαραγωγή του Baz Luhrmann, The Great Gatsby…
Ο Αμερικανικός μύθος είναι απαραίτητος με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο παγκόσμιο σινεμά. Το μοίρασμα της παρτίδας είναι δεδομένο και συνεχίζεται κάθε χρόνο σε λαμπερά φεστιβάλ όπως οι Κάννες. Για κάθε Wong Kar Wai, υπήρξε απέναντι ένας Steven Soderbergh. Για κάθε Kim Ki-duk, ένας David Fincher. Για κάθε Kusturica και Denys Arcand, οι αδελφοί Coen. Δεν έχει να κάνει μονάχα με τη “δύναμη” της αμερικανικής παραγωγής, που έτσι κι αλλιώς είναι προφανής. Εθελοτυφλεί όποιος δηλώνει πως μπορεί να τρέφεται αυστηρά και μόνο με γαλλικό κινηματογράφο με διαλείμματα από παραγωγές της Ασίας. Γιατί κάθε μάτι που ανοίγει διάπλατα όταν ξετυλίγεται στο πανί το φιλμ, χρειάζεται τις δόσεις του μύθου. Του αμερικάνικου μύθου. Ναι, ακόμα κι εκείνον που έχει να παρουσιάσει στο διαγωνιστικό τμήμα ο Soderbergh με την βιογραφία του Liberace, Behind the Candelabra, με τα “καυτά” φιλιά ανάμεσα στον Matt Damon και τον Michael Douglas να δημιουργούν το ανάλογο σούσουρο. Το αμερικάνικο όνειρο, όσο κι αν έχει ξεφτίσει από μόνο του, μπορεί να χαρίζει την απαραίτητη κινηματογραφική ψευδαίσθηση, εκείνη που αναζωογονεί τη ματαιόδοξη αισθητική μας. Και μετά, το ρίχνεις μέχρι τελικής πτώσης στον Godard για να βρεις τις ισορροπίες σου. Ένας αμερικανικός όμως μύθος… πρέπει να υπάρχει παντού, διαφορετικά αυτή η ζωή δεν μπορεί να περάσει μόνο με νηστεία και διαλογισμό.
