Ο Γιώργος Κωνσταντίνου έχει διανύσει μια ζωή γεμάτη εμπειρίες – άλλες γλυκές, άλλες πικρές. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν ήταν νέος τον έσπρωξαν, όπως εξομολογήθηκε πρόσφατα, στην υποκριτική. Μέσα από αυτήν βρήκε έναν τρόπο να μοιράζεται αγάπη με τον κόσμο. Σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Super Κατερίνα», που προβλήθηκε την Πέμπτη 27 Μαρτίου, μίλησε με απλότητα και αφοπλιστική ειλικρίνεια για το θέμα του θανάτου. «Δεν φοβάμαι τον θάνατο, γιατί είναι η συνέχεια της ζωής. Από εκεί και έπειτα δεν έχω κάτσει να φιλοσοφήσω τι γίνεται», είπε, δίνοντας μια γαλήνια διάσταση σε κάτι που οι περισσότεροι τρέμουμε.

Στην ίδια συνέντευξη, αναφέρθηκε και στις σκοτεινές εποχές του παρελθόντος, όταν ο πόλεμος και οι στερήσεις κυριαρχούσαν στη ζωή του. Εκείνες οι εμπειρίες, όμως, ήταν που τον οδήγησαν να αναγνωρίσει την ανάγκη του να εκφραστεί και να αγαπήσει μέσα από την τέχνη. «Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα, με πολύ στέρηση, πολύ μίσος. Έζησα τον πόλεμο, πόνο, μίσος και κακία. Από μέσα μου βγήκε το αντίθετο, είχα ανάγκη την αγάπη», είπε, αποκαλύπτοντας πόσο λυτρωτική ήταν για εκείνον η υποκριτική.

Και όπως φαίνεται, ο κόσμος ανταπέδωσε αυτήν την αγάπη με το παραπάνω. Ο ίδιος μοιράστηκε ένα χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα συγκινητικό περιστατικό: «Όταν έφτασα να διαχέω αυτό που είχα μέσα μου, κέρδισα την αγάπη του κόσμου και είμαι σίγουρος για αυτό. Το βλέπω στον δρόμο, το βλέπω παντού. Έχουν συμβεί σημεία και τέρατα, μου έχουν πετάξει κάλτσες στον δρόμο. Τις πουλούσε ένας άνθρωπος στον δρόμο και μου φώναξε “παρ’ τες, σε λατρεύω”».

Μια καριέρα γεμάτη συναίσθημα, ένα πρόσωπο που αγαπήθηκε όσο λίγα, και μια ψυχή που ποτέ δεν σταμάτησε να αναζητά το φως – ακόμα και μέσα από τα πιο δύσκολα σκοτάδια.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published.