Τελικά, ποιο είναι το δικαίωμά μας στην άμβλωση; Κάτι πολύ συγκινητικό συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στην Πολωνία, την χώρα όπου πρόσφατα ψηφίστηκε η ποινικοποίηση των αμβλώσεων (με εξαίρεση πολύ ειδικές περιπτώσεις). Εκατομμύρια γυναίκες και άντρες συγκεντρώνονται στους δρόμους της Βαρσοβίας και όχι μόνο για να υπερασπιστούν το δικαίωμα τους στον τερματισμό μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Μέσα στα δεινά που έφερε το 2020, πρέπει πλέον εκατομμύρια γυναίκες να εξηγήσουν το αυτονόητο: ότι εκείνες έχουν τον πρώτο λόγο για το τι θα κάνουν με το σώμα τους.
Επειδή, ασφαλώς, πρόκειται για ένα πολύ αμφιλεγόμενο θέμα, θα συζητήσουμε εκτενώς παρακάτω γιατί η άμβλωση είναι ένα δικαίωμα που θα έπρεπε να έχουμε όλες μας, και θα αναλογιστούμε τελικά πόση είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής υπό το πρίσμα μίας έκτρωσης.
Λίγα λόγια για τις ιστορικές διαδηλώσεις της Βαρσοβίας για την άμβλωση
Η μεγαλύτερη διαδήλωση, εδώ και μία εβδομάδα μαζικών κινητοποιήσεων σε εθνικό επίπεδο, πραγματοποιείται στην Πολωνία. Γυναίκες και άνδρες διαδηλώνουν κατά της δικαστικής απόφασης που περιορίζει τα δικαιώματα των γυναικών στην άμβλωση.
Αψηφώντας αυστηρούς κανόνες που περιορίζουν τις συγκεντρώσεις σε πέντε άτομα εξαιτίας της πανδημίας, οι χιλιάδες διαδηλωτές περπατούσαν στους κεντρικούς δρόμους της Βαρσοβίας με μαύρες ομπρέλες. Ένα σύμβολο διαμαρτυριών για τα δικαιώματα των αμβλώσεων στην Πολωνία και πανό με την ένδειξη «Νομίζω, νιώθω, αποφασίζω» ή «ο Θεός είναι γυναίκα».
Η στρατιωτική αστυνομία έκλεισε τους δρόμους ενώ, σε κάποιους από τους οποίους σημειώθηκαν επεισόδια, καθώς ξεκίνησε η διαδήλωση.
Οι διοργανωτές και η πόλη της Βαρσοβίας δήλωσαν ότι συμμετείχαν τουλάχιστον 100.000 άτομα. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εδώ και χρόνια, μετά από απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου στις 22 Οκτωβρίου που απαγορεύει τις αμβλώσεις λόγω σοβαρών εμβρυικών παραμορφώσεων.
Η σημασία του δικαιώματος στην άμβλωση
Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι καμία γυναίκα δεν θέλει να καταφύγει στην επιλογή της άμβλωσης, για πολλούς λόγους. Από λόγους υγείας έως και συναισθηματικούς. Πρόκειται για μία έσχατη αλλά πολύ σημαντική λύση. Εξάλλου, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε όσες γυναίκες καταλήγουν σε μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Καθώς είναι ευρέως γνωστό ότι η αντισύλληψη δεν είναι 100% αποτελεσματική, εκτός εάν είναι σε μόνιμη μορφή (π.χ. στείρωση).
Τερματισμοί εγκυμοσύνων θα συνεχίσουν να γίνονται. Το κράτος όμως το κάνει ξεκάθαρο ότι δεν θα είναι μαζί με τις γυναίκες σε αυτήν τους την επιλογή. Θα τις αφήνει να επιλέξουν παράνομους, δαπανηρούς και κυρίως επικίνδυνους τρόπους τερματισμού μίας κύησης. Η εγκυμοσύνη από μόνη της και δη η έκτρωση, είναι ήδη μία επικίνδυνη διαδικασία για πολλές γυναίκες ακόμη και όταν γίνεται ελεγχόμενα και υπό φυσιολογικές συνθήκες. Αυτό που λέει το κράτος της Πολωνίας στις γυναίκες πολίτες του είναι «είστε μόνες σας σε αυτό».
Από πορεία υπέρ των εκτρώσεων που έγινε στο Μιζούρι των Η.Π.Α τον Μάιο του 2019. Γράφει: «Προστατέψτε την ασφαλή και νόμιμη έκτρωση».
Είναι πολύ καλύτερο οι γυναίκες να ξέρουν ότι μπορούν να ελέγξουν το πότε θα γίνουν μητέρες. Από το να έχουμε νεαρά και όχι μόνο κορίτσια που θα υποκύπτουν στην ψυχολογική πίεση και θα καταλήγουν από το να ζουν δυστυχισμένες ζωές (και εκείνες και τα παιδιά τους) μέχρι και να εγκαταλείπουν τα νεογέννητά τους.
Η ζωή του εμβρύου, η ζωή του παιδιού και η ζωή της μητέρας
Πολλοί θα έλεγαν ότι υποκριτικό να υπερασπιζόμαστε την ζωή του εμβρύου που δεν έχει καν σχηματιστεί ενώ τόσα εκατομμύρια παιδιά ζουν και μεγαλώνουν υπό άθλιες συνθήκες και με ακατάλληλους γονείς. Το κακό μίας έκτρωσης είναι εκατό φορές μικρότερο από το κακό ενός παιδιού καταδικασμένου να ζει στην μιζέρια. Ή μίας μητέρας να μεγαλώνει ένα πλάσμα χωρίς να μπορεί να του δώσει όσα θέλει, συναισθηματικά και υλικά. Προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι η ποιότητας της ζωής του παιδιού.
Το σώμα μας δεν αποτελεί πολιτική αντιπαράθεση. Αποτελεί κάτι για το οποίο αποφασίζουμε μόνο εμείς. Ο πατέρας του εμβρύου έχει φυσικά και εκείνος δικαιοδοσία και η γνώμη του είναι πολύ σημαντική, όμως η τελική απόφαση «πέφτει» στο άτομο που θα κάνει την κύηση. Το εάν θα γίνει κανείς γονιός ή όχι δεν θα έπρεπε να είναι μία επιλογή τυχαία. Αλλά μία επιλογή που θα έρθει την κατάλληλη στιγμή, υπό τις κατάλληλες συνθήκες μετά από πολύ σκέψη και το κυριότερο: μετά από ενθουσιασμό. Όχι επειδή δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Και φυσικά, δεν θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα μίας πολιτικής απόφασης αλλά επιθυμία των δύο γονέων.
Διαβάστε ακόμη: Γιατί μερικές γυναίκες δεν θέλουν να κάνουν παιδιά – και γιατί είναι εντάξει
