Από την ημέρα που ακούστηκε η είδηση ότι 34χρονη στην Καλλιθέα περιλούστηκε από άγνωστο – προς το παρόν – πρόσωπο με βιτριόλι, έχουν κάνει την εμφάνισή τους μία σειρά από παρόμοια μεταξύ τους πρωτοφανή σχόλια. Όσοι μιλούν για την συγκεκριμένη επίθεση με βιτριόλι, χαρακτηρίζουν το θύμα ως αντροχωρίστρα, τσ**λάκι, πουτ*ανα, και άλλες ακατανόμαστες λέξεις που δεν συνηθίζουμε να ακούμε για άτομα τα οποία έχουν δεχτεί επίθεση.
Μία πολύ λυπηρή διαπίστωση για την συγκεκριμένη επίθεση είναι ότι πολλοί την έχουν εκλογικεύσει. Σαν να είναι λογικό επόμενο ότι όταν μία γυναίκα είναι όμορφη και κάνει σχέση με δεσμευμένο/παντρεμένο είναι και επόμενο να δεχτεί σοβαρή επίθεση. Σαν να δικαιολογούν την πράξη και την θεωρούν φυσική αντίδραση. Δεν είναι καθόλου λογικό. Είναι καταδικαστέο.
Επίσης, μία άλλη παρατήρηση είναι ότι αρνούνται να την αποκαλέσουν «θύμα». Δεν είναι θύμα; Σαφώς και είναι. Η άρνηση να της αποδοθεί ο όρος αυτός είναι μία άρνηση που δείχνει πόσο βαθιά άρρωστη είναι η κοινωνία μας που κρυφά υποστηρίζει την πράξη αυτή με το να μην την καταδικάζει. Με τις συμπεριφορές αυτές, ρίξαμε όλοι μαζί το βιτριόλι στην 34χρονη. Πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε ότι τα θύματα τέτοιων εγκλημάτων «προκάλεσαν» την τύχη τους, κάνοντας victim blaming (κατηγορούμε το θύμα).
Γιατί βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε την γυναίκα;
Καθώς η υπόθεση δεν έχει διαλευκανθεί και βρίσκεται ακόμη στα χέρια της δικαιοσύνης, δεν έχουμε επίσημη ετυμηγορία. Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που αποκαλύπτουν τι ακριβώς συνέβη και ερευνώνται ακόμη οι συνθήκες του εγκλήματος. Στην τελική, δεν ξέρουμε καν εάν πρόκειται για υπόθεση απιστίας!
Στην πραγματικότητα, δεν έχουν σημασία ούτε τα στοιχεία. Ακόμη και εάν αυτή η γυναίκα διατηρούσε σχέση με παντρεμένο άτομο και ήταν το τρίτο πρόσωπο, σε κάθε μα κάθε μα κάθε περίπτωση απιστίας, συμμετέχουν 2 άτομα. Το στερεότυπο της γυναίκας – αράχνης που ρίχνει τον αθώο άντρα στον ιστό της για να τον κλέψει από μία άλλη γυναίκα, έχει προ πολλού καταρριφθεί. Πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε συνεχώς το τρίτο άτομο για μία πράξη.
Πολλοί αναρωτιούνται όμως, καλά πως γίνεται μία γυναίκα να θέλει να βλάψει μία άλλη γυναίκα; Και ξεχνούν ότι πολλοί που διαπράττουν απιστία λένε ψέματα και στα δύο πρόσωπα. Πόσες γυναίκες έχουν πέσει από τα σύννεφα μαθαίνοντας ότι ο σύντροφός τους είναι στην πραγματικότητα παντρεμένος; Πόσοι έχουν πει ότι είναι «στα χωρίσματα» για να καλύψουν τα ψέματά τους;
Η επίθεση με βιτριόλι είναι ειδεχθές έγκλημα. Πρόκειται για πάγια πρακτική που τιμωρεί την σεξουαλικοποιημένη γυναίκα. Την γυναίκα που είναι θύμα
Σε καμία περίπτωση όμως, δεν θα έλουζε κανείς με βιτριόλι έναν σύζυγο/σύντροφο που απατάει. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνες έχει παρατηρηθεί ότι η επίθεση με βιτριόλι αποτελεί gender – based έγκλημα, δηλαδή πρακτική που εφαρμόζεται κυρίως εκδικητικά σε γυναίκες. Συγκεκριμένα, είναι μία τιμωρητική επίθεση που όχι μόνο έχει στόχο να βλάψει την γυναίκα σωματικά αλλά στοχεύει να της στερήσει και αυτό που θεωρείται τόσο σημαντικό για εκείνη από την κοινωνία: την ομορφιά της. Σαν να είναι δίκαιο να στερηθεί το «μέσον» που την έκανε να καταφέρει να «τυλίξει» τον αθώο παντρεμένο, γιατί τόλμησε να τον κοιτάξει.
Η πρακτική δεν προκύπτει απλά από «γυναικεία αντιζηλία» αλλά από εσωτερικευμένο μίσος προς τις άλλες γυναίκες. Δυστυχώς, έχουμε μάθει από πολύ μικρές να είμαστε ανταγωνιστικές μεταξύ μας για το ποια θα κερδίσει την προσοχή του καλύτερου άντρα, γεγονός που μας έχει κάνει πολύ σκληρές την μία προς την άλλη. Για αυτό και το μίσος μας είναι πάντα πιο εύκολο να στοχεύσει κάποια άλλη γυναίκα.
Έχουμε μάθει να μισούμε τις γυναίκες που εξερευνούν την σεξουαλικότητα τους. Σε μία κοινωνία που παραδόξως πιέζει τις γυναίκες από μικρά κορίτσια να είναι ελκυστικές και να ανταγωνίζονται για τα αντρικά βλέμματα, οι γυναίκες που το κάνουν χωρίς τα συντηρητικά προσχήματα που φτιάχνει η κοινωνία μας, τιμωρούνται για αυτό με τον χειρότερο τρόπο. Ένα έγκλημα βαθιά μισογυνιστικό που επιδεικνύει όλα τα σάπια απομεινάρια των προηγούμενων αιώνων στην σύγχρονη κοινωνία.
Ο άντρας «παρασύρθηκε» ενώ η γυναίκα «είχε σχέδιο να τον τυλίξει». Η γυναίκα «χάλασε το σπίτι μιας οικογένειας», ο άντρας που απατάει, όμως;
