Τη δεκαετία του ’80 όλα ήταν light: τα αναψυκτικά και τα γιαούρτια είχαν 0% λιπαρά, η ζάχαρη αντικαταστάθηκε με τη φρουκτόζη και την ασπαρτάμη, και τα χάπια αδυνατίσματος άρχισαν να γεμίζουν τα ράφια των φαρμακείων.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 κι έπειτα η διατροφή γύρισε στις αγνές ρίζες της: όχι ζάχαρη και γλυκαντικά, όχι γλουτένη, όλα οργανικά, δίαιτες με smoothies και συχνές αποτοξινώσεις.
Η γυμναστική έφτασε σε επίπεδα προπόνησης για τα Λ.Ο.Κ και το Γύρο της Γαλλίας με το CrossFit και το Spinning αντίστοιχα.
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα έγινε talk of the town η ουρά που σχηματίστηκε έξω από γνωστή αλυσίδα γυμναστηρίων για μία πολύ συμφέρουσα ετήσια συνδρομή που έληγε τα μεσάνυχτα. Μακάρι να βγω ψεύτρα, αλλά θεωρώ πως τα περισσότερα άτομα είναι εκείνα που θα πατήσουν τον πρώτο μήνα και μετά θα παρατήσουν το γυμναστήριο (τουλάχιστον δεν θα κλαίνε τα λεφτά τους) ή εκείνα που θα πάνε στον γυμναστή με φωτογραφία κάποιου διάσημου και θα ζητήσουν για παράδειγμα, τους προσαγωγούς της Δέσποινας Βανδή σε ένα μήνα! (μα, ξέρεις πόσες ώρες προπόνησης και πόνου χρειάζεται ο προσαγωγός για να διαγράφεται στο μπούτι;)
Και παρόλο που διανύουμε την πιο fit εποχή όπου έχουμε πάψει να γεμίζουμε με τοξίνες τον οργανισμό μας, όπου οι ενδορφίνες (ορμόνες ευτυχίας) που απελευθερώνονται με την άσκηση μειώνουν τα επίπεδα του στρες κι όπου το σώμα μας γίνεται μέρα με τη μέρα πιο δυνατό και σφριγηλό, βλέπω πολλή ψυχολογική τοξίνη μέσα μας, τους μισούς γνωστούς μου να έχουν βιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους κρίση πανικού και την κούκλα με τη μέση δαχτυλίδι που γυμνάζεται δίπλα μου να κοιτάζει με απέχθεια το σώμα της στον καθρέφτη και να ζουλάει τα δήθεν παχάκια στα πλαϊνά της (btw, επιδερμίδα λέγεται και χρειάζεται για να καλύπτει τα οστά).
Οπότε γιατί ο υγιεινός τρόπος ζωής δεν έχει τα οφέλη που θα περιμέναμε; Μάλλον γιατί προσπαθήσαμε να κάνουμε υγιές το σώμα, ξεχνώντας την ψυχή. Μόνο που η υγεία είναι συνολική και η ψυχική υγεία δεν είναι ένα άλλο, πολυτελές, είδος υγείας, αλλά υγεία!
Αφού λοιπόν μπαίνεις στον κόπο να ασχοληθείς με την εξωτερική εικόνα, δε ρίχνεις και μια ματιά στη μέσα; Σκέψου το πιο απλό, ακόμα και η πιο ακριβή αντιρυτιδική κρέμα δεν μπορεί να σβήσει τις ρυτίδες που αποκτά η θλιμμένη όψη σου και το μικρό μαύρο φόρεμα έχει ανάγκη από ένα άτομο με αυτοπεποίθηση για να αναδειχτεί όχι από ένα τέλειο σώμα επισυναπτόμενο σε ένα μυαλό που βλέπει μόνο ατέλειες.
Για αρχή, σταμάτα να αντιμετωπίζεις τόσο αρνητικά τον εαυτό σου. Εκφράσεις όπως “είσαι χοντρή”, “πως είσαι έτσι” κι άλλα ωραία που απευθύνεις στον εαυτό σου κοιτάζοντας τον στον καθρέφτη δεν φτάνουν ούτε οι ενδορφίνες που εκκρίνει ο Usain Bolt όταν κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στο 100αρι για να τις ξεπλύνει. Αφού έχεις υιοθετήσει τη συνήθεια με τη διατροφική αποτοξίνωση, γιατί δεν εφαρμόζεις και μια ψυχική αποτοξίνωση σταματώντας να τρέφεις με τοξίνες το μυαλό σου;
Γυμνάζεσαι για να έχεις ένα υγιές και δυνατό σώμα και ναι, η γράμμωση είναι ένα από τα οφέλη αυτής της διαδικασίας. Αν όμως ο στόχος σου είναι τα μπράτσα της Madonna, οι κοιλιακοί του Beckham, ο πισινός της Rihanna, τα μπράτσα του Jason Statham και ένα σωρό άλλα πρότυπα ομορφιάς, γυναικεία κι αντρικά, τότε είναι ωφέλιμο, τώρα που πέτυχες και καλή συνδρομή στο γυμναστήριο να πας να πληρώσεις και μερικές συνεδρίες σε έναν ψυχολόγο και να συζητήσετε μερικά πράγματα περί αυτοεκτίμησης (μη νομίζεις, σε καιρό κρίσης έχουν ρίξει κι αυτοί τις τιμές τους).
Συνειδητοποίσε πως η γυμναστική είναι ένα όχημα που σε οδηγεί στον προορισμό ψυχική υγεία και τότε θα συνειδητοποιήσεις πως θέλεις να ζεις υγιεινά από επιλογή κι όχι επειδή στο επιβάλλει το lifestyle και τα fitness trends της εποχής.
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!