Πρόσφατα είχε δημιουργηθεί ντόρος με τη νο.1 σε downloads εφαρμογή στο IOS app store, Who Deleted Me, που έδινε την ευκαιρία στους χρήστες να εντοπίζουν ποιοι είχαν υποστεί το “unfriend” στο Facebook.
Η διοίκηση του Facebook αποφάσισε πως αυτή η εφαρμογή δεν εναρμονιζόταν με τις αρχές του περί ελέγχου προσωπικών δεδομένων που έχει κάθε χρήστης του δημοφιλούς κοινωνικού δικτύου, κι έτσι αποφάσισε να διακόψει την πρόσβαση του app στα δεδομένα του Facebook, καθιστώντας το ουσιαστικά άχρηστο.
Ο δημιουργός του Who Deleted Me, Anthony Kuske, δήλωσε “Δυστυχώς, κατόπιν αιτήματος του Facebook, το Who Deleted Me δεν είναι πλέον διαθέσιμο στη συγκεκριμένη πλατφόρμα. Αν είχατε εγκαταστήσει το app δεν θα λειτουργεί πλέον. Το Who Deleted Me είχε στόχο να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο προκειμένου να βελτιώσει την εμπειρία του χρήστη στο Facebook, αλλά το Facebook δεν το είδε έτσι”.
Κι αφού το Who Deleted Me αποτελεί πλέον παρελθόν, το ερώτημα είναι γιατί ήταν τόσο δημοφιλές εξαρχής; (βέβαια, από όσο γνωρίζω τα παρόμοια apps Who Unfollowed Me για το Twitter και το Friend or Follow για το Instagram εξακολουθούν να λειτουργούν)
Όπως έθεσε το ζήτημα η Κλινική Ψυχολόγος Julie Gurner, που ερευνά τη σχέση κουλτούρας και νέων τεχνολογιών, η εν λόγω εφαρμογή αποτελεί την “αυτοεκπληρούμενη προφητεία της μη δημοφιλίας”. Η αλήθεια είναι πως το άτομο που θα παρακολουθούσε στενά τις ειδοποιήσεις που λάμβανε από την εν λόγω εφαρμογή πιθανότατα να είχε ευαισθησία σε θέματα απόρριψης κι αυτό το app σε θέτει άμεσα αντιμέτωπο με την απόρριψη.
ΟΚ, επειδή δεν έχω κι άπειρο περιθώριο λέξεων και δεν είμαι και ψυχολόγος για να το αναλύσω σε βάθος, θα πάω κατευθείαν στο παρασύνθημα και θα αναφέρω πως η απόρριψη έχει άμεση σύνδεση με την προσωπική αντίληψη περί αξίας.
Άρα αν εγκαθιστούσε κάποιος με μειωμένη ανοχή στην απόρριψη την εν λόγω εφαρμογή θα ήταν σαν να έβαζε τα χεράκια του και να έβγαζε τα ματάκια του;
Περίπου…γιατί αυτό που σου προσέφερε το Who Deleted Me ήταν απλώς τα δεδομένα, όχι την ερμηνεία, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί προσωπική υπόθεση. Για παράδειγμα σκεφτείτε πόσες φορές -ειδικά το τελευταίο διάστημα- μπήκατε στον πειρασμό (πολλοί ίσως και να το έκαναν) να σβήσετε άτομα που εξέφραζαν πολιτικές πεποιθήσεις τελείως αντίθετες με τις δικές σας. Το ζήτημα είναι πως το unfriend γινόταν εύκολα για τον συμμαθητή από το σχολείο που πέρα από το “τι κάνεις στη ζωή σου” τον πρώτο καιρό που γίνατε φίλοι στο Facebook, δεν είχατε ξανά επαφή, αλλά δεν ήταν το ίδιο εύκολο για τον στενό φίλο. Κι αν έγινε εύκολα, ίσως να χρειαζόταν περισσότερη ψυχραιμία και εκλογίκευση (βλ. Βολτέρος “Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις”).
Το Who Deleted Me ίσως να ήταν ασφαλές για ανθρώπους που ένα unfriend θα το αντιμετώπιζαν ως διασκεδαστικό ή αμοιβαίο αλλά τι γίνεται με εκείνον που θα του προκαλούσε πραγματική θλίψη; Σίγουρα, δύσκολο για τους ανθρώπους που θα αντιμετώπιζαν κάθε unfriend ως απόρριψη γιατί αυτό σημαίνει πως η γνώμη κάθε ανθρώπου έχει την ίδια βαρύτητα. Η έλλειψη κριτηρίων σε αυτή την περίπτωση έχει άμεση επίπτωση στον ψυχισμό του ατόμου.
Το επόμενο θέμα λοιπόν, είναι πόσο μαζοχιστική θέλεις να κάνεις τη ζωή σου. Για παράδειγμα, μπορεί να είσαι το άτομο που παρακολουθεί με μανία το status του πρώην αγαπημένου σου με κίνδυνο να τον δεις να προχωρά τη ζωή του με άλλο ταίρι, και μπορεί να είσαι και το άτομο που που μόλις αντιληφθείς πως δεν έχει καμία αξία για εσένα να τον διαγράψεις γιατί έτσι κι αλλιώς αυτό έκανες και στην πραγματική σου ζωή.
Δεν ξέρω αν ήταν σωστό ή λάθος που αποσύρθηκε η εφαρμογή Who Deleted Me (έτσι κι αλλιώς το Facebook σου δίνει τη δυνατότητα να μη λαμβάνεις ειδοποιήσεις από κάποιο άτομο αν το θελήσεις). Δεν ξέρω αν έχει νόημα να το μαθαίνεις, ειδικά τη στιγμή που συμβαίνει. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με την απόρριψη ή με τη φυσική ροή της ζωής όπου κάποιοι άνθρωποι ήρθαν κοντά μια εποχή για διάφορους λόγους κι έπειτα δεν είχαν τίποτα κοινό. Και σίγουρα, δεν ξέρω αν το Facebook αποτελεί για όλους προέκταση της πραγματικής τους ζωής.
Για εμένα το ζήτημα είναι απλό: κάνεις unfriend το άτομο που έτσι κι αλλιώς δεν θα ήθελες να έχεις κοντά στην καθημερινότητα σου και αν δεν μπορείς να αντέξεις έστω και την εικονική απόρριψη του Facebook, δεν προκαλείς την τύχη σου, αντιθέτως διοχετεύεις την ενέργεια σου στο να ανακαλύψεις το “γιατί” μια τέτοια συμπεριφορά σε πληγώνει. Στο κάτω κάτω δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους…
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!