Η εφαρμογή των ρούχων: Ζήτημα κομψότητας αλλά και ψυχολογίας

Τα lifestyle περιοδικά και ιστότοποι λάτρευαν να επιτίθενται στην Κιμ Καρντάσιαν για το βάρος που πήρε και κατά συνέπεια τις στιλιστικές επιλογές που έκανε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τώρα την εξυμνούν για τα κιλά που έχασε και πόσο γρήγορα κατόρθωσε να χωρέσει σε εφαρμοστά ρούχα.

Για να είμαι ειλικρινής, και στις δύο φάσεις της ζωής της Καρντάσιαν εγώ προσωπικά έβλεπα την αγωνία της να χωρέσει σε όσο πιο στενό ρούχο γίνεται. Και η ερώτηση μου ήταν «Γιατί;». Η reality star θα μπορούσε να γλιτώσει πολλά σχόλια αν απλώς συμβιβαζόταν με ένα νούμερο μεγαλύτερο.

Έτσι, ξεκίνησα να σκέφτομαι γενικότερα το θέμα της εφαρμογής των ρούχων. Γιατί βλέπω παντού γύρω μου γυναίκες που είτε φορούν πολύ μικρότερα σε μέγεθος ρούχα ή το ακριβώς αντίθετο, πολύ μεγαλύτερα. Είναι ζήτημα λανθασμένης εικόνας σώματος που οφείλεται σε προβλήματα όρασης και κατά συνέπεια λύνεται με ένα ραντεβού στον οφθαλμίατρο ή η διαστρεβλωμένη εικόνα οφείλεται καθαρά στη γυναικεία ψυχολογία;

Έχοντας υπάρξει μια ζωή γυναίκα με παραπανίσια κιλά που βλέπω επιτέλους τη ζυγαριά να έχει σταθερή καθοδική πορεία έχω βρεθεί κι εγώ μπροστά στο πρόβλημα «τι νούμερο ρούχων να φορέσω;». Δεν έχω συμβιβαστεί με τη νέα μου εικόνα, δεν έχω υπάρξει ποτέ στη ζωή μου αδύνατη και έτσι συνεχίζω να φορώ τα παλιά μου, πιο φαρδιά ρούχα, τα οποία στενεύω όταν πλέον τα παντελόνια πέφτουν και με τη σφιχτά δεμένη ζώνη. Κάθε φορά που δοκιμάζω ένα πιο εφαρμοστό ρούχο χτυπώ το κουδούνι στο γειτονικό διαμέρισμα της μαμάς μου και ρωτώ τη γνώμη της (κάτι που κάνω σπάνια γενικά αφού στιλιστικές μας απόψεις διαφέρουν) για να μου πει αν το ρούχο που φορώ στέκεται όμορφα πάνω μου ή θα γίνω τελείως ρεζίλι.

Υπάρχουν γυναίκες που προσπαθούν να χωρέσουν το σώμα τους σε μικρότερα μεγέθη και υπάρχουν και γυναίκες που θέλουν να κρύβουν το σώμα τους κάτω από φαρδιά ρούχα ακόμα και αν διαθέτουν μια πολύ όμορφη σιλουέτα.

Ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου δεν είναι να δώσει συμβουλές διατροφής ή ψυχολογίας αλλά έχει έναν απενοχοποιητικό χαρακτήρα καθώς αποφάσισα να αξιοποιήσω μερικές από τις γνώσεις που απέκτησα από τις σπουδές στο σχέδιο μόδας και τα λίγα μαθήματα ραπτικής-πατρόν που πήρα (ανεπίδεκτη μαθήσεως):

Πρώτον όπως έλεγε και η σοφή Κοκό Σανέλ: «Η μόδα είναι σαν την αρχιτεκτονική, είναι θέμα αναλογιών».

Και συμπληρώνω με αυτό που μας συμβούλευε η καθηγήτρια μου στο σχέδιο: Να δίνουμε στα ρούχα μας λίγο αέρα.

Για να απενοχοποιηθούμε τελείως από το θέμα των νούμερων των ρούχων αρκεί να συνειδητοποιήσουμε πως κάθε σώμα είναι μοναδικό και έχει τη δική του δομή και αναλογίες. Κάποτε οι γυναίκες είχαν την πολυτέλεια να ράβουν τα ρούχα πάνω τους και έτσι είχαν μια γκαρνταρόμπα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους που κάθε ένδυμα αναδείκνυε τα δυνατά σημεία της σιλουέτας και έκρυβε τα λιγότερα δυνατά.

Στη εποχή μας η λιανική πώληση των ρούχων έχει κατηγοριοποιήσει τις σιλουέτες σε ζυγούς αριθμούς και το ένα νούμερο με το άλλο σημαίνει κατά προσέγγιση μια διαφορά 6 κιλών. Πως όμως μπορεί το ίδιο νούμερο να κολακεύει το ίδιο μια γυναίκα με σώμα μήλο, αχλάδι ή κλεψύδρα; Είναι απλό, δεν γίνεται!

Για να βρούμε το νούμερο που πραγματικά μας κολακεύει υπάρχουν μερικοί απλοί κανόνες:

Περιστρέφουμε το σώμα σας μπροστά στον καθρέφτη και παρατηρούμε αν το ρούχο:

• Τεντώνεται υπερβολικά στα πλαϊνά
• Αν το παντελόνι πετάει τα πλαϊνά προς τα πάνω
• Αν το ρούχο ζαρώνει σε κάποιο σημείο
• Αν υπάρχει κενό μεταξύ παντελονιού και μέσης (στην ραπτική διορθώνεται με μια κόπιτσα)
• Αν το σακάκι αγκαλιάζει σωστά τους ώμους
• Αν η κουμπότρυπα και το ύφασμα τεντώνεται όταν το σακάκι είναι κλειστό

Αν το ρούχο που πραγματικά μας κολακεύει είναι ένα διαφορετικό νούμερο από εκείνο που επιθυμούσαμε ή νομίζαμε πως μας ταιριάζει έχει τόση σημασία; Είναι απλώς ένας αριθμός!

Τάνια Γκίνη

Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!