της Γιάννας Νιωτάκη
Θυμηθείτε το Part 1 εδώ!
Την δεύτερη μέρα ξεκινήσαμε δυναμικά για να δούμε τα βασικά αξιοθέατα της Ρώμης, θεωρώντας ότι έχουμε ολοκληρώσει με τα ψώνια μας – φευ! τα ψώνια στη Ρώμη δεν τελειώνουν ποτέ! Πρώτη στάση κάναμε στη μπαρόκ Piazza Navona. Στην ωοειδή πλατεία, χτισμένη στο πρώην στάδιο του Δομιτιανού, βρίσκονται τρία συντριβάνια, το κεντρικό και μεγαλύτερο το Fontana dei Quattro Fiumi (σιντριβάνι των τεσσάρων ποταμών, το Fontana di Nettuno (η κρήνη του Ποσειδώνα) στο βόρειο άκρο και Fontana del Moro (η κρήνη του Μαυριτανού) στο νότιο άκρο.
Εκεί θα βρείτε πλανόδιους με αφίσες και γραβούρες της πόλης, πολλές από τις οποίες έχουν φιλοτεχνήσει οι ίδιοι. Οι τιμές είναι τσιμπημένες αλλά μην απελπίζεστε – σίγουρα θα βρείτε εξαιρετικές απεικονίσεις της πόλης στο επόμενο στενό!
Στη Via di Tor Millina υπάρχουν πολλοί οικονομικοί φούρνοι με πίτσες και focacce για να τσιμπήσετε κάτι γευστικό και γρήγορο.
Από το πολύχρωμο Campo de Fiori αγοράσαμε αποξηραμένα φρούτα και λαχανικά (πικάντικα φασόλια, φρούτα, και μήλα με κανέλα). Αν και πληρώσαμε μία περιουσία, οι focacce με σαλάμι Μιλάνου, τα arancini (παναρισμένες κροκέτες με ρύζι) και οι κροκέτες με σάλτσα τομάτας και τυριά, που άφηναν την εντύπωση ριζότου και μακαρονάδας «on the go» από το Baccanale της Via dei Baullari μας αποζημίωσαν.
Αξίζει να επισκεφθείτε το κατάστημα στοκ της Murano Piu στη Corso del Rinascimento οπού θα βρείτε ωραία δώρα σε χαμηλές τιμές.
Στο Sant Eustachio Il Caffè, το οποίο χρονολογείται από το 1938 και βρίσκεται στην ομώνυμη piazza, μπορείτε να αγοράσετε καφέ και για το σπίτι – αλεσμένο ή μη –, ενώ αξίζει να σημειωθεί – για τους φανατικούς – ότι σερβίρει και καφέ φραπέ.
Κατευθυνθήκαμε προς το Πάνθεον, ναός αφιερωμένος σ’ όλες τις θεότητες της Ρώμης, όπου έχουν ταφεί ο Ραφαήλ και ιταλοί βασιλιάδες. Το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του ναού είναι το τεράστιο άνοιγμα διαμέτρου περίπου 9 μέτρων στον τρούλο του ναού (Oculus), το οποίο έχει κατασκευαστεί ώστε ακόμα και όταν βρέχει να μην μπαίνει νερό μέσα στο ναό.
Από το Πάνθεον περπατήσαμε μέσα στα δαιδαλώδη σοκάκια για να καταλήξουμε στη Piazza Venezia, η οποία κυριαρχείται από το επιβλητικό Μνημείο του Vittorio Emanuelle B και το παρακείμενο Palazzo Vezezia, με κατεύθυνση το Κολοσσαίο.
Ήταν η καλύτερη ώρα. Ο ήλιος έδυε και ο ουρανός είχε πάρει ένα σκούρο μπλε χρώμα, ενώ από τα φωτισμένα αρχαία μνημεία διαχεόταν σ’ όλο το δρόμο ένα χρυσαφί φως. Ο περίπατος στην πλημμυρισμένη από κόσμο Via dei Fori Imperiali, η οποία ενώνει την Piazza Venezia με το Κολοσσαίο, ήταν πραγματικά παραμυθένιος.
Μετά την επίσκεψη μας στο ξακουστό Κολοσσαίο, βρεθήκαμε στη καρδιά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το Βατικανό, το οποίο, ακόμα και τη νύχτα, ακτινοβολεί φως, ενώ ο ναός του Αγίου Πέτρου προκαλεί δέος.
Θα μπορούσαμε να αγναντεύουμε για ώρες τη θέα του Castel Sant’ Angelo από τον Τίβερη, ωστόσο η πείνα μας οδήγησε στη γραφική Via del Governo Vecchio, με τα διάσπαρτα μικρά εστιατόρια, μπαράκια, γκαλερί και μαγαζάκια κάθε είδους. Στο Cantina e Cucina φάγαμε εξαιρετικές μακαρονάδες και παραδοσιακά τσιπς αγκινάρας, τα οποία ήταν πεντανόστιμα.
Και επειδή «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη», φύγαμε με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουμε δριμύτεροι!
