Αν σ’αρέσει η alternative rock, τα ευφάνταστα γλυκά ή οι υπερήρωες, ξέρεις ακριβώς πού το πάω!
Άρχισες να ακούς Placebo στα 15 σου κι από τότε έχεις προχωρήσει σε Kasabian, James, Red Hot Chili Peppers, Nirvana και πάει λέγοντας. Σίγουρα η alternative rock δεν ήταν ποτέ ένα άγνωστο είδος, αλλά αυτή τη στιγμή ξέρεις ότι ΟΛΟΙ ακούν alt-rock. [Περιέργως, το ίδιο ισχύει και αν άρχισες από Slipknot και προχώρησες σε Machine Head, Lamb of God, Dissection κλπ.]
Ίσως δεν είσαι τόσο της μουσικής. Ίσως προτιμάς τα κόμιξ, τα games και τα βιβλία. Από τον Superman στο να μιλάς για κάθε φανάρι της DC με τ’όνομά του, από το Candy Crush στο Starcraft και από τον Christian Grey στο Jean Valjean. Είσαι, πια, εθισμένη.
Μπορώ να συνεχίσω αρκετή ώρα για το τι χόμπι μπορεί να αγαπάς, αλλά μάλλον έχεις πιάσει το νόημα. Όλοι, λίγο πολύ, έχουμε έστω και μία mainstream αγάπη στη ζωή μας. Όταν την ίδια αγάπη την έχουν και άλλα άτομα, μπορείς σίγουρα να περιμένεις κάποια πράγματα.
The Good:
* Έχεις απείρως περισσότερο υλικό να απολαύσεις.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε superhero (/villain/antihero/οτιδήποτε-μπορείς-να-φανταστείς) movies να ξεφυτρώνουν με ταχύτητα φωτός, το ίδιο και alt-rock μπάντες, ταινίες Star Wars, gaming events και σειρές βασισμένες σε βιβλία. Το να έχεις τόσο πολύ υλικό στις προτιμήσεις σου είναι αρκετό για να είσαι μια πολύ ευτυχισμένη χιονονιφάδα.
* Οι εταιρείες στηρίζουν πιο εύκολα έναν καλλιτέχνη τον οποίο θαυμάζεις.
Το οποίο σημαίνει ότι θα τον ανακαλύψεις πιο εύκολα και θα έχεις πολύ περισσότερο δημοσιευμένο υλικό να απολαύσεις. Σκέψου πόσο εύκολα μπορείς πια να κάτσεις σε μια καφετέρια και να απολαύσεις έναν καφέ παρέα με μια τριώροφη πάστα με σοκολάτα, καραμέλα και μπανάνα. Φαντάσου ο κόσμος ξαφνικά να μην προτιμούσε τέτοιου είδους μαγαζιά. Θα έπρεπε να πίνεις τον καφέ σου με κάνα μοναχικό κρουασανάκι.
* Μπορείς να μιλήσεις για το χόμπι σου με οποιονδήποτε
Πολύ κυριολεκτικά. Όλοι έχουν ασχοληθεί, έστω και λίγο, με αυτό που αγαπάς και έτσι έχεις άφθονο υλικό για συζήτηση. Σκέψου με πόσα άτομα μπορείς να συζητήσεις για την τελευταία συναυλία των Muse στην Ελλάδα, είτε ακούν rock, είτε σκυλάδικα.
The Bad:
* Όσο μεγαλώνει η ποσότητα, μειώνεται η ποιότητα
Όταν το να βγεις στην επιφάνεια γίνεται εύκολο, παύει να χρειάζεται επιμονή και ταλέντο (μέχρι ένα σημείο). Για να κυκλοφορήσει μια ταινία βασισμένη σε κόμιξ πριν 20 χρόνια έπρεπε να περάσει από πολλά εμπόδια μέχρι να τη δουν οι εκάστοτε φανατικοί. Τώρα πια τέτοιου είδους ταινίες ξεφυτρώνουν σαν τρελές, με τους παραγωγούς να στοχεύουν το πολυάριθμο γενικό κοινό, αντί για τη μειοψηφία των φανατικών.
* Το χόμπι σου δεν είναι πια ξεχωριστό
Σίγουρα είναι ωραίο να μπορείς να συζητήσεις για τα αγαπημένα σου πράγματα με οποιονδήποτε, αλλά το να ασχολούνται όλοι με αυτά κάνει πολύ δύσκολη την αναζήτησή σου για τα υπόλοιπα fangirls και fanboys του χόμπι σου, καθώς πρέπει να συζητήσεις πολλή ώρα με κάποιον για να καταλάβεις μέχρι πού φτάνουν οι γνώσεις του για ένα θέμα. Άσε που το να βρεις εισιτήρια για την αγαπημένη σου μπάντα έχει πια μετατραπεί σε ηράκλειο άθλο (μεταφορικά).
The Beautiful:
Όποιο κι αν είναι το χόμπι σου, ακόμη κι αν εγώ δε το ανέφερα, υπάρχουν πάντα θετικά και αρνητικά σε αυτό, ακόμα και να μην είναι “mainstream”. Το ζητούμενο, πραγματικά, είναι κάνεις κάτι επειδή σου αρέσει, χωρίς να σε νοιάζει αν θα έχεις ένα στρατό από άτομα που έχετε κοινά ενδιαφέροντα ή αν θα πρέπει να απολαμβάνεις το χόμπι σου χωρίς παρέα. Ό,τι κι αν σου αρέσει είναι σίγουρα υπέροχο και αρκεί να το χαίρεσαι εσύ. Όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Happy mainstream livin’
