Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας Winchester: Το σπίτι των Φαντασμάτων, που από αύριο Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου θα προβάλλεται στους κινηματογράφους, συγκεντρώσαμε όλα εκείνα τα μέρη που μας κάνουν να ανατριχιάζουμε, όλες εκείνες τις υπερφυσικές ιστορίες που μας φαίνονται φανταστικές, είναι όμως πραγματικότητα…
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία πύρινη λαίλαπα. Όχι λάθος. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάποιες κούκλες κρεμασμένες σε ένα δάσος στο Μεξικό. Ή μάλλον όχι. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο λήσταρχος Νταβέλης σε μια σπηλιά της Πεντέλης. Μοιάζουν με creepy παραμύθια από αυτά που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά για να κοιμόμαστε στην ώρα μας. Κι όμως είναι αλήθεια. Ό,τι ακολουθεί παρακάτω είναι πέρα για πέρα υπαρκτό. Για τις δε φήμες πίσω από το κάθε μέρος, καλύτερα να υποκριθούμε πως δεν τις πιστεύουμε.
«Το Νησί με τις Κούκλες» στο Μεξικό
Πριν από περίπου πενήντα χρόνια ένα κορίτσι πνίγηκε σε κάποιο ποτάμι και το σώμα του ξεβράστηκε σε ένα ακατοίκητο νησί, στο Μεξικό. Οι φήμες λένε ότι κάποτε ζούσε σε αυτό το νησί, ένας ερημίτης ονόματι Don Julián Santana Barrera, ο οποίος ψαρεύοντας μία ημέρα στο ποτάμι έπιασε με τα δίχτυα του μία κούκλα, στο σημείο ακριβώς που είχε βρεθεί το παιδί.
Το θεώρησε σημάδι και προκειμένου να ησυχάσει η ψυχή του νεκρού κοριτσιού αλλά και να προστατευθεί ο ίδιος από τα «δαιμόνια», αποφάσισε να γεμίσει το νησί με κούκλες. Οι περισσότερες όταν τοποθετήθηκαν ήταν καινούριες αλλά με τον καιρό και τον αέρα πήραν τη σημερινή τρομακτική μορφή τους.
Παρ’ ότι ο Barrera είχε δική του οικογένεια, αποφάσισε να αφιερωθεί στις κούκλες του για τα επόμενα 50 χρόνια. Το 2001 βρέθηκε νεκρός στο ίδιο σημείο που είχε βρεθεί και το άτυχο κοριτσάκι.
«Οι Κατακόμβες του Παρισιού» στη Γαλλία
Αν αντέχεις το θέαμα μπορείς να τις επισκεφθείς. Είναι πλέον ανοιχτές στο κοινό και αποτελούν ένα από τα must-see αξιοθέατα της πόλης. Επαναλαμβάνουμε αν αντέχεις να κινείσαι ανάμεσα σε νεκροκεφαλές και οστά ανθρώπων που κάποτε υπήρξαν. Ποια είναι η ιστορία όμως πίσω από τα «θανατηφόρα» υπόγεια τούνελ;
Τον 12ο αιώνα, το Παρίσι παρουσίασε υπερπληθυσμό και σε συνδυασμό με τις μεγάλες ασθένειες που ξέσπασαν στην γαλλική πρωτεύουσα, ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε δραματικά. Οπότε καλύτερη λύση έμοιαζε οι νεκροί να τοποθετηθούν πολλά μέτρα κάτω από τη γη. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι κατακόμβες.
Εκεί θα δεις εκατομμύρια ανθρώπινα σώματα (μόνο τα οστά τους φυσικά) στοιβαγμένα σε όλο το υπόγειο τούνελ χιλιομέτρων.
«Μπλοκ 15» στην Ελλάδα (και συγκεκριμένα στο Χαϊδάρι)
To Μπλοκ 15 αποτέλεσε χώρο αυστηρής απομόνωσης και εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 1943.
Οι κρατούμενοι στο «Μπλοκ 15» έβγαιναν στο προαύλιο μόνο την ώρα του περιπάτου, ο οποίος δεν κρατούσε πάνω από είκοσι λεπτά. Στόχος του περιπάτου ήταν να κινηθούν οι κρατούμενοι, να ξεμουδιάσουν και να εκτεθούν για λίγη ώρα στην ευεργετική ακτινοβολία του ήλιου. Σταδιακά οι περίπατοι μειώθηκαν και τελικά καταργήθηκαν οριστικά.
Κάθε Τρίτη, μετά το μεσημεριανό συσσίτιο στο Μπλοκ 15, γίνονταν και ανακρίσεις. Υπολογίζεται ότι από αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης πέρασαν συνολικά πάνω από 21.000 κρατούμενοι και εκτελέστηκαν συνολικά 1.800.
Σήμερα, ο χώρος του κτιρίου, η επιγραφή ”Βλέπε, Άκου , Σώπα”, οι κρίκοι των αλυσίδων και οι σφαίρες στους τοίχους, διηγούνται πολλές ιστορίες που δεν λέγονται…
«Akodessewa Fetish Market» στο Τογκό
Οι περισσότεροι κάτοικοι της Δυτικής Αφρικής ασχολούνται με διάφορα είδη μαγείας. Η συγκεκριμένη αγορά είναι ο «ναός» τους. Σκελετοί, αίμα και κομμένα κεφάλια ζώων, παράξενα βότανα, κέρατα, αντικείμενα βουντού και ό,τι άλλο creepy μπορείς να σκεφτείς, σε μία και μόνο αγορά συγκεντρωμένα.
Εκεί η μυρωδιά είναι περίεργη, τα βλέμματα γύρω σου δεν μοιάζουν «καθαρά», ενώ θα δεις από ανθρώπους απελπισμένους να βρουν το γιατροσόφι που θα τους χαρίσει ένα παιδί, μέχρι ιερείς μαύρης ή λευκής μαγείας.
«Η Σπηλιά του Νταβέλη» στην Ελλάδα (στο βουνό της Πεντέλης)
Οι μύθοι για το συγκεκριμένο σπήλαιο είναι τόσοι πολλοί που ίσως και να γράφαμε βιβλίο. Για δεκαετίες διεξάγονται πειράματα από ερευνητές του είδους. Κάπως έτσι προέκυψε το φαινόμενο του «σταματημένου αυτοκινήτου» που σε συγκεκριμένη πλευρά του βουνού, αντί να πέφτει λόγω της κλίσης, αυτό ανεβαίνει λόγω των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Η σπηλιά παλιότερα ονομαζόταν “Σπήλαιο των Αμώμων”, δηλαδή των αναμάρτητων, γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν εκεί. Υπάρχει η φήμη ότι ο λήσταρχος Νταβέλης στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε ανακαλύψει υπόγεια περάσματα στη σπηλιά, που οδηγούσαν στην Αθήνα. Οι επιστήμονες αργότερα διαβεβαίωσαν πως δεν βρήκαν καμία στοά που να οδηγεί προς την Αθήνα.
Ωστόσο, η θεωρία της “κούφιας Γης” επιβεβαιώνεται και από το μετρό, που συνέχεια έπεφτε σε κενά κάτω από το έδαφος και σε αρχαιολογικούς χώρους. Και για να ανατριχιάσεις λίγο περισσότερο, στο παρελθόν έχει παρατηρηθεί να υπάρχουν στη σπηλιά ορισμένα περάσματα που οδηγούν στα ενδότερα του βουνού και λίγο αργότερα να είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ.
«Ηellingly Hospital» στην Αγγλία
Στο Sussex άνοιξε πριν από περίπου έναν αιώνα ένα άσυλο για ανθρώπους που έπασχαν από σοβαρές ψυχιατρικές ασθένειες. Στον συγκεκριμένο χώρο, για περισσότερα από 90 χρόνια λοβοτομήθηκαν δεκάδες ασθενείς και άλλοι τόσοι υποβλήθηκαν σε θεραπείες ηλεκτροσόκ.
Το ίδρυμα της «ντροπής», όπως πολλοί το χαρακτήρισαν στη συνέχεια, έκλεισε οριστικά το 1994 και έκτοτε παραμένει εγκαταλελειμμένο. Τα δωμάτια του έχουν να διηγηθούν μόνο ιστορίες πόνου και παράνοιας.
Εκατοντάδες φωτογράφοι από όλο τον κόσμο το επισκέπτονται κάθε χρόνο, «νιώθοντας» τον πόνο που υπέστησαν όσοι βρέθηκαν εκεί κατά το παρελθόν.
«Το Αρχοντικό Κοντού» στην Ελλάδα
Στην πόλη του Βόλου και συγκεκριμένα στον περιφερειακό δρόμο Βόλου-Τσαγκαράδας, δεσπόζει το Αρχοντικό Κοντού, το οποίο χτίστηκε πριν από 115 χρόνια.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την πρώτη φορά που κατοικήθηκε το σπίτι, πέθαναν τα περισσότερα μέλη της οικογένειας. Μετά τον ξεκληρισμό, την περίοδο του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, χρησιμοποιήθηκε για τους σκοπούς των κατακτητών και των συνεργατών τους.
Το 1960 το σπίτι πωλήθηκε σε έναν εργολάβο, ο οποίος επισκευάζοντάς το, δεν σεβάστηκε την αξία του και χρησιμοποίησε υλικά κατώτερης ποιότητας, καταστρέφοντας τις τοιχογραφίες του. Ο ίδιος παραχώρησε μέρος της αυλής για να μεγαλώσει ο επαρχιακός δρόμος Βόλου-Τσαγκαράδας. Τρία χρόνια μετά, αρρώστησε και πέθανε. Το αρχοντικό πωλήθηκε και μεταπωλήθηκε μέχρι την τελική εγκατάλειψή του. Σήμερα θεωρείται το πιο «στοιχειωμένο» σπίτι της χώρας μας.
Φήμες λένε ότι όποιος βρίσκεται μέσα και φωνάξει, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για άδειο χώρο που θα έπρεπε να δημιουργεί αντίλαλο, δεν ακούγεται τίποτα απολύτως στους εξωτερικούς χώρους.
«Παλιό Εβραϊκό Κοιμητήριο στην Τσεχία
Στο Γιόζεφοβ της Πράγας δημιουργήθηκε τον 15ο αιώνα το γοτθικό νεκροταφείο της πόλης. Αρχικά λειτουργούσε ως κήπος αλλά στη συνέχεια μετατράπηκε σε εβραϊκό νεκροταφείο.
Ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που θάφτηκαν εκεί, παραμένει άγνωστος, ωστόσο λέγεται πως όταν “γέμισε” το νεκροταφείο, άρχισαν να κατασκευάζουν τάφους πάνω από τους ήδη υπάρχοντες, και έτσι υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 12.000 τάφοι και πάνω από 200.000 νεκροί εβραίοι.
Σήμερα η εικόνα είναι τουλάχιστον καθηλωτική, βλέποντας χιλιάδες ταφόπλακες ατάκτως τοποθετημένες ανάμεσα στα δέντρα.
Ο Οίκος των Winchester στην Καλιφόρνια (ΗΠΑ)
Ο Οίκος των Ουίντσεστερ δεσπόζει στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια και αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης και παράδοξης γοητείας, ήδη από το 1884 όταν κατασκευάστηκε. Μέσα στους τέσσερις τοίχους του, το σπίτι μοιάζει με πραγματικό λαβύρινθο, έχοντας τυφλές σκάλες που οδηγούν στο πουθενά, κρυμμένα μηνύματα για να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα και παράθυρα σχεδιασμένα για να μοιάζουν με αράχνες.Τ ο σπίτι χτίστηκε κατόπιν παραγγελίας της Σάρα Ουίντσεστερ, χήρας του Ουίλιαμ Ουίντσεστερ, γόνου της περίφημης εταιρείας κατασκευής όπλων Repeating Arms.
Μάλιστα, η ιστορία του σπιτιού έρχεται την Πέμπτη , 15 Φεβρουαρίου, στο σινεμά, με τίτλο, «Winchester: Το Σπίτι των Φαντασμάτων» με πρωταγωνίστρια τη «βασίλισσα» της υποκριτικής Έλεν Μίρεν!
«Υπάρχει ένας ολόκληρος μύθος γύρω από την Σάρα Ουίντσεστερ», λέει η Έλεν Μίρεν. «Όσο ζούσε, είχε δημιουργηθεί ένας θρύλος γύρω από το όνομά της και την κατασκευή αυτού του σπιτιού. Το σπίτι χτίστηκε μια εποχή που δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω. Τώρα είναι στον κεντρικό δρόμο του Σαν Χοσέ, έναν δρόμο γεμάτο καταστήματα. Αλλά τότε ήταν απλώς έρημη γη και στο κέντρο της υπήρχε το απίστευτο αυτό κτίριο, που χτιζόταν σιγά-σιγά από μια χήρα που πάντοτε φορούσε μαύρα και δεν άφηνε κανέναν να τη δει. Ήταν πάντα κλεισμένη στο σπίτι. Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί δημιουργήθηκε αυτός ο θρύλος – και γιατί είναι πολύ δύσκολο να τον διαχωρίσεις από την αλήθεια. Έψαξα πολύ για εκείνη, αλλά δεν κατάφερα να μάθω πολλά: υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για εκείνη. Πιστεύω ότι ήταν μια γυναίκα με οξυμένη ενσυναίσθηση, που νοιαζόταν πολύ τους άλλους. Από την άλλη, η περιουσία που σπατάλησε σε αυτό το σπίτι, δημιουργήθηκε από την επιχείρηση όπλων που είχε η οικογένεια. Είναι μια ενδιαφέρουσα αντίθεση και μυστήριο, που παραμένουν σήμερα».
«Υπάρχει ένας ολόκληρος μύθος γύρω από την Σάρα Ουίντσεστερ», λέει η Έλεν Μίρεν. «Όσο ζούσε, είχε δημιουργηθεί ένας θρύλος γύρω από το όνομά της και την κατασκευή αυτού του σπιτιού. Το σπίτι χτίστηκε μια εποχή που δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω. Τώρα είναι στον κεντρικό δρόμο του Σαν Χοσέ, έναν δρόμο γεμάτο καταστήματα. Αλλά τότε ήταν απλώς έρημη γη και στο κέντρο της υπήρχε το απίστευτο αυτό κτίριο, που χτιζόταν σιγά-σιγά από μια χήρα που πάντοτε φορούσε μαύρα και δεν άφηνε κανέναν να τη δει. Ήταν πάντα κλεισμένη στο σπίτι. Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί δημιουργήθηκε αυτός ο θρύλος – και γιατί είναι πολύ δύσκολο να τον διαχωρίσεις από την αλήθεια. Έψαξα πολύ για εκείνη, αλλά δεν κατάφερα να μάθω πολλά: υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για εκείνη. Πιστεύω ότι ήταν μια γυναίκα με οξυμένη ενσυναίσθηση, που νοιαζόταν πολύ τους άλλους. Από την άλλη, η περιουσία που σπατάλησε σε αυτό το σπίτι, δημιουργήθηκε από την επιχείρηση όπλων που είχε η οικογένεια. Είναι μια ενδιαφέρουσα αντίθεση και μυστήριο, που παραμένουν σήμερα».
Το κίνητρό της ήταν, απ’ ό,τι λέγεται τουλάχιστον, καθαρά από αγάπη: ο θρύλος ισχυρίζεται ότι μετά τον θάνατο του συζύγου της και της μικρής τους κόρης, η Σάρα επισκέφτηκε ένα μέντιουμ που την παρότρυνε να χτίσει ένα σπίτι-τάφο για όλες τις ζωές που είχαν χαθεί εξαιτίας των όπλων που εμπορεύονταν ο άντρας της.
Βαθύπλουτη μετά τον θάνατό του, η Σάρα επιστράτευσε τις γνώσεις της στην αρχιτεκτονική και το σχέδιο για να φτιάξει ένα οικοδόμημα που εξιλέωνε ψυχές.
Το μυστήριο γύρω από τις πράξεις της αφήνει αρκετά περιθώρια στη φαντασία και, όπως ήταν φυσικό, προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κινηματογράφου. Οι σκηνοθέτες που τελικά ανέλαβαν να ζωντανέψουν την ιστορία της είναι ο Πίτερ και ο Μάικλ Σπίεριγκ, αδέρφια και συν-σκηνοθέτες ταινιών όπως τα ««Jigsaw» και «Predestination». «Πρόκειται για μια ιστορία φαντασμάτων. Μια φοβερά τρομακτική ιστορία φαντασμάτων. Τι το μοναδικό έχει; Βασίζεται σε ένα πραγματικό πρόσωπο. Το σπίτι υπάρχει ακόμη. Όλα αυτά συνέβησαν πραγματικά. Τα φαντάσματα αυτά στοίχειωναν την Σάρα λόγω των όπλων, μια αληθινή εφεύρεση. Είναι μια ταινία για μια γυναίκα που ήταν εκτός της εποχής της», λέει ο Πίτερ Σπίεριγκ, ενώ ο δίδυμος αδελφός του, Μάικλ, συμπληρώνει: «τη βλέπαμε ως μία έξυπνη, προοδευτική γυναίκα που πληρώνει το τίμημα της κληρονομιάς των όπλων, μια γυναίκα που όλος ο κόσμος θεωρεί τρελή, επειδή δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει».
Πώς ήταν για την Έλεν Μίρεν να δουλεύει με δύο σκηνοθέτες, αντί ενός; «Μου συνέβη για πρώτη φορά, ήταν ενδιαφέρον! Και φυσικά το γεγονός ότι είναι δίδυμοι έκανε τα πράγματα ακόμη πιο συναρπαστικά. Πραγματικά ήταν σαν να μιλούσα με το ίδιο άτομο. Είχαν, εξάλλου, διαφορετικούς ρόλους στο σετ, ήταν απόλυτα ξεκάθαρο». Οι δύο σκηνοθέτες αποδίδουν την σύμπνοια αυτή σε όλες τους τις αποφάσεις στο γεγονός ότι έχουν μεγαλώσει με τις ίδιες ταινίες και η προετοιμασία τους πριν φτάσουν στο σετ είναι εξαντλητική: «Μας ρωτούν πολλοί πώς τα καταφέρνουμε, αλλά για εμάς είναι φυσικό. Συνεργαζόμαστε στενά από την αρχή των πρότζεκτ και σχεδιάζουμε τα πάντα με τέτοια ακρίβεια, που δεν μένει κάτι ασαφές για την ώρα των γυρισμάτων».
Πέρα από τη σπουδαία τους πρωταγωνίστρια, οι δύο σκηνοθέτες είχαν την τύχη να έχουν έναν εξαιρετικό ηθοποιό στον κομβικό ρόλο του γιατρού Έρικ Πράις που επισκέπτεται το εκκεντρικό αυτό σπίτι: τον Τζέισον Κλαρκ («Zero Dark Thirty», «Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή»). Ο Πράις φτάνει στο σπίτι ως εντεταλμένος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας που κληρονομεί η Σάρα, με την εντολή να πιστοποιήσει την ψυχική της αστάθεια και έτσι εκείνη να χάσει την θέση ως επικεφαλής της εταιρείας. Αυτό που δεν ξέρει, όμως, είναι ότι η Σάρα έχει τους δικούς της λόγους για να τον καλέσει εκεί. Ο ορθολογιστής γιατρός θα φτάσει στο σπίτι έτοιμος να αμφισβητήσει τα πάντα και τελικά έρχεται αντιμέτωπος με εμπειρίες που δεν θα φανταζόταν ποτέ. Η σχέση του με την Σάρα είναι κάτι σαν «μονομαχία», σύμφωνα με την Μίρεν, αφού η Σάρα συμβολίζει το παράλογο και μεταφυσικό και εκείνος συμβολίζει τη λογική, απτή, ρεαλιστική πλευρά του κόσμου μας. «Μου αρέσει το γεγονός ότι είναι ένα έξυπνο ψυχολογικό θρίλερ, όχι μία ταινία τρόμου της σειράς στην οποία σκοτώνονται όλοι ένας-ένας», εξηγεί ο Κλαρκ. «Μου άρεσε ο χαρακτήρας του Έρικ, το γεγονός ότι θα συνεργαζόμουν με την Έλεν Μίρεν που είναι καταπληκτική. Και φυσικά το πόσο έμοιαζαν να αγαπούν την ιστορία οι σκηνοθέτες – θέλουν να κάνουν πράγματα που δεν ακολουθούν την πεπατημένη και αυτό μου αρέσει πολύ».
Η παραγωγή είχε το δύσκολο έργο να αναπαραστήσει τα ιδιόμορφα δωμάτια του σπιτιού με τα σκηνικά της, ενώ μετακόμισε για γυρίσματα τριών ημερών και στο πραγματικό σπίτι των Ουίντσεστερ, που πλέον είναι ανοιχτό για επισκέψεις τουριστών. Παρόλο που οι βασικοί συνεργάτες το επισκέφθηκαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της παραγωγής, ένα μεγάλο κομμάτι του σπιτιού καταστράφηκε ανεπανόρθωτα στον μεγάλο σεισμό του 1906 και άρα η παραγωγή έπρεπε να στραφεί σε αρχεία της εποχής για να συμπληρώσει το παζλ του περίεργου αυτού σπιτιού.
Εκτός από ψυχή της ιστορίας, το σπίτι εξελίχθηκε σε σύμβολο τού πώς το μεταφυσικό παραμένει παντοδύναμος μαγνήτης για την ανθρώπινη φαντασία. «Οι θεατές θέλουν το μεταφυσικό στοιχείο για να έχουν την αίσθηση ότι ξεφεύγουν από την πραγματικότητα», εξηγεί ο Πίτερ Σπίεριγκ, «γιατί τους αρέσει να διερωτώνται για το άγνωστο: εκεί όπου άλλα πράγματα είναι δυνατά. Αλλά ίσως δεν πρέπει να φοβάσαι αυτό που σε κυνηγάει… πρέπει να φοβάσαι τους δαίμονες που είναι μέσα σου! Ένα από τα πιο δυνατά πράγματα στον κόσμο είναι η ικανότητά μας να επηρεάζουμε τους άλλους και να επηρεαζόμαστε από αυτούς, για καλό ή κακό – να καταστρέφουμε ο ένας τον άλλο ή να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Αυτή είναι μια μεταφυσική ταινία τρόμου που το εξερευνά αυτό».
