Η εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Νεφέλη Δούκα παίζει στο έργο του Γιάννη Τσίρου “Αξύριστα Πηγούνια”, μια άκρως ανατρεπτική παράσταση την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε στο θέατρο: Από Μηχανής, κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 21:30, Πέμπτη στις 21:00 και Σάββατο στις 18:00. Πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί της και να μάθουμε περισσότερα τόσο για τα σχέδια της για το μέλλον, την απόφαση της να ασχοληθεί με την ηθοποιία, αλλά και για τη συμμετοχή της στην μοναδική αυτή παραστάση που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές…
T.L: Από πού προέκυψε η επιθυμία να γίνεις ηθοποιός;
M.Δ.: Το σημείο διαδρομής με βρήκε σε ένα διάστημα που σπούδαζα νομικά και παράλληλα χορό. Όλο μου το ενδιαφέρον και ο χρόνος στόχευαν περισσότερο στο να είμαι καλή χορεύτρια. Ασχολήθηκα επαγγελματικά με το χορό και ένιωσα ότι η έκφραση μου και η ελευθερία μου δεν ολοκληρωνόταν εκεί. Αγαπούσα το θέατρο πάντα ως θεατής και αναγνώστης, και κάπως ερευνητικά μαζί με κάποια μαθήματα που έκανα με μία ηθοποιό και σκηνοθέτη κατάλαβα ότι συμπληρωνόμουν και ξεκλείδωνα τον εαυτό μου σε αυτό το πεδίο. Ένιωθα ότι κούμπωσα εκεί για τα καλά. Είμαι αρκετά κλειστός χαρακτήρας και το θέατρο ήταν ο κόσμος που ένιωθα να αγκαλιάζομαι και να νιώθω ελεύθερη και καλά, διοχέτευα τον προσωπικό μου κόσμο μυστικά και εμπιστευτικά σε αυτό. Έτσι οδηγήθηκα συνειδητά και δεν το έχω μετανιώσει ποτέ έκτοτε.
T.L: Τι σημαίνει για σένα ο ρόλος αυτός;
M.Δ.: Είναι σπουδαίος ρόλος ,χωρίς να είναι πολυγραφής, κι όμως είναι ο πυρήνας όλου του έργου. Το θεωρώ μεγάλη τιμή που ήρθε στα χέρια μου γιατί δικαιώνει μια τεράστια μερίδα γυναικών. Είναι ένας ρόλος, και έργο γενικότερα, ασπίδα στα σκληρά κοινωνικά βέλη όπως ο φυλετικός και επαγγελματικός ρατσισμός, τα σεξιστικά στερεότυπα, οπότε η ενσάρκωσή του για μένα είναι μια μεγάλη ευθύνη υπεράσπισης και με πληροί και σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο. Είναι από τους πιο δύσκολους και σημαντικούς ρόλους που έχω συναντήσει γιατί πρέπει να δώσω “φωνή” και ύπαρξη σ΄ αυτό το χαρακτήρα, χωρίς να μιλάω και δια της σύντομής μου παρουσίας.
T.L: Υπάρχουν κοινά σημεία σήμερα με την εποχή που γράφτηκε το έργο;
M.Δ.: Το έργο γράφτηκε τέλη της δεκαετίας του΄90. Είκοσι σχεδόν χρόνια αργότερα λοιπόν, μετά λύπης βλέπουμε ότι τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα, και μάλιστα όπως βλέπουμε σε κάποια καρέ γίνονται ακόμη πιο μαύρα. Εμφανίζεται και απλώνεται ένα σκότος που δεν ταιριάζει με την εποχή μας και πραγματικά είναι τόσο ντροπιαστικό, αλλά το πιο ντροπιαστικό από όλα είναι ότι πια αυτή η αποκτήνωση δε σοκάρει. Αυτό με ανησυχεί. Το έργο μιλά στο σήμερα περισσότερο από ποτέ, για το σπίτι της διπλανής πόρτας που νομίζουμε πως όλα είναι καλά.
T.L: Πως είναι για σένα αυτή η συνεργασία;
M.Δ.: Είναι από τις πιο ευτυχείς στιγμές μου στο θέατρο. Ο Γιώργος Παλούμπης είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης με πολύ ειλικρινή ματιά στη δουλειά του και στη σκηνοθεσία του. Μελετάει σε βάθος τα έργα του , δημιουργεί γλυκό και ζεστό πνεύμα από την πρόβα μέχρι την παράσταση με ενότητα και ταυτόχρονα ελευθερία στους ηθοποιούς του, οδηγώντας τους εκεί που πρέπει να φτάσουν με μεγάλη πίστη και πυκνή δουλειά. Το θεωρώ μεγάλη ευφυΐα αυτό και είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για τη συνεργασία μας .Χαίρομαι βαθειά για αυτό το έργο του Γιάννη Τσίρου, το θεωρώ σπουδαίο νεοελληνικό κείμενο και σπουδαίο συγγραφέα και είναι μεγάλη μας τιμή να του δώσουμε σκηνική ζωή. Η ευτυχής συγκυρία είναι πολυδιάστατη γιατί βρίσκομαι επίσης σε ένα θίασο όχι μόνο τρομερά ταλαντούχο αλλά και πάρα πολύ χαρισματικό που έχτισε μια συνεργασία και μια πρόβα μπολιασμένη με αγάπη, συναδελφικότητα και αφοσίωση στο ανέβασμά μας. Το ίδιο έχω να πω για κάθε συντελεστή της παράστασης. Η συνεργασία είναι ιδανική.
T.L: Κάνεις σχέδια για το μέλλον;
M.Δ.: Σχέδια περισσότερο σαν επιθυμίες θα τα εκφράσω. Θα ήθελα να συνεχίσω να βρίσκω ανθρώπους που κοιτούν το θέατρο με ευγένεια και ευθύνη και να κάνουμε τη δουλειά μας αφυπνιστική και καθαγιασμένη, με εμπνευσμένα έργα και εμπνευσμένους ανθρώπους.
T.L: Αγαπημένο είδος με το οποίο θα ήθελες να ασχοληθείς στο θέατρο;
M.Δ.:Έχω μια τεράστια αγάπη στην αρχαία ελληνική γραμματεία και την παραδοσιακή λογοτεχνία, το ποιμενικό δράμα και τα έμμετρα αφηγηματικά κείμενα. Θα ήθελα μια μέρα να έχω την τύχη να καταπιαστώ με αυτά τα έργα, μου γεννούν τρομερό δέος και έχουν τεράστιο βάθος και όγκο.
T.L: Τι θα συμβούλευες τους νέους που διαβάζουν αυτή την συνέντευξη;
M.Δ.: Να πιστεύουν στον εαυτό τους και να μην ετεροπροσδιορίζονται ποτέ από κανέναν.
Συνέντευξη & Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πρασσάς
Επιμέλεια: Πέτρος Κυπραίος
***********
«Αξύριστα Πηγούνια» Του Γιάννη Τσίρου
Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Αξύριστα Πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου («Άγριος Σπόρος», «Αόρατη ‘Ολγα», «Τα Μάτια Τέσσερα») το οποίο τιμήθηκε με το A΄ βραβείο νέου συγγραφέα το 2004, από το ΥΠΠΟ ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο τον Νοέμβριο του 2019 σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη.
Το σημαντικό αυτό θεατρικό κείμενο, 13 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα* και πάνω από 20 μετά την πρώτη του γραφή, αποδεικνύεται πιο σύγχρονο και πιο επίκαιρο από ποτέ. Η ανθρώπινη εκμετάλλευση, η κατάσταση των μεταναστών, η σεξιστική αντιμετώπιση της γυναίκας, η οικονομική ανισότητα και οι σχέσεις εξουσίας – τα ζητήματα που θίγει το έργο – έχουν μάλλον διογκωθεί στις μέρες μας, παρά αμβλυνθεί. Τα «Αξύριστα Πηγούνια» έρχονται μετά από δέκα και πλέον χρόνια που η χώρα μας ζει καθοριστικές εξελίξεις για να προβληματίσουν και να συγκινήσουν σαν να μιλούν για το εδώ και το τώρα.
Τα «Αξύριστα Πηγούνια» είναι ένα ρεαλιστικό, κοινωνικό δράμα με υπαρξιακές και ποιητικές προεκτάσεις. Μέσα από το χιούμορ και το έντονο σασπένς παρακολουθούμε χαρακτήρες «αληθινούς» και οικείους μας, με τις αδυναμίες, τις ενοχές, τη γοητεία, τη γελοιότητα, την τρυφερότητα καθώς και τη σκληρότητα τους. Τα μυστικά τους προοδευτικά αποκαλύπτονται και μαζί τους ξετυλίγεται κομμάτι κομμάτι το κουβάρι της ιστορίας μέχρι το καθηλωτικό φινάλε.
Πρόκειται για άντρες εγκλωβισμένους που ξεγυμνώνονται ψυχικά απέναντι στο αντικείμενο του πόθου τους, γίνονται θύτες μιας γυναίκας αλλά και θύματα της ίδιας τους της αντρικής φύσης. Ανίκανοι να διαχειριστούν το πάθος τους έρχονται σε επαφή με το κρυμμένο τρομακτικό τους πρόσωπο.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης ξανασυνεργάζεται με το συγγραφέα Γιάννη Τσίρο («Αόρατη Όλγα», Εθν. Θέατρο 2011) και με την εμπειρία του στο ανέβασμα σύγχρονων ρεαλιστικών ελληνικών έργων, επιχειρεί να δημιουργήσει τη συγκεκριμένη ιστορία επί σκηνής. Για τους ιδιαίτερα απαιτητικούς ρόλους, συνεργάζεται με τους ηθοποιούς Αντώνη Κρόμπα και Ηλία Βαλάση, καθώς και με τον Στέλιο Δημόπουλο και τη Μαρία Νεφέλη Δούκα.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ
Τρεις άντρες, υπάλληλοι ενός νοσοκομείου, εργάζονται καθημερινά στην υπηρεσία τους στην υπόγεια πτέρυγα. Από τους πάνω ορόφους δέχονται και στη συνέχεια ταξινομούν, φροντίζουν και φυλάνε προσωρινά ανθρώπους που δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Ακολουθούν μια ρουτίνα με τυπικές διαδικασίες. Απόψε όμως «έρχεται» μια γυναίκα να ταράξει τη νεκρή τους πραγματικότητα. Τα μυστικά, οι αποκαλύψεις και οι συγκρούσεις θα φέρουν στο φως τις αδυναμίες και τα ταπεινά τους ένστικτα. Ακολουθεί το έγκλημα, η εκδίκηση, η ενοχή και όταν φτάσει το πρωί δε θα είναι τίποτα ίδιο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
- Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
- Βοηθοί Σκηνοθέτη: Βαγγέλης Πρασσάς και Έλλη Ταφ
- Σκηνικά/Κουστούμια: Νατάσα Παπαστεργίου
- Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
- Σχεδιασμός Ήχου: Αντρέας Μιχόπουλος
- Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
ΠΑΙΖΟΥΝ:
- Αντώνης Κρόμπας
- Ηλίας Βαλάσης
- Στέλιος Δημόπουλος
- Μαρία Νεφέλη Δούκα
INFO:
Μια παραγωγή του Από Μηχανής Θεάτρου
ΚΑΤΩ ΣΚΗΝΗ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: 2/11/2019
- Τετάρτη και Κυριακή στις 21:30
- Πέμπτη στις 21:00
- Σάββατο στις 18:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
- Kανονικό: 15 €
- Μειωμένο (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ/ Άνω των 65): 12 €
- Ατέλεια (Πέμπτη): 5 €
- Διάρκεια: 90΄
