Τρίτη Απόγευμα στην Ηλιούπολη.
Το γυμναστήριο δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου συνήθεια. Πλησίαζε καλοκαίρι και η Λίζα φαγώθηκε να πάμε στο νέο γυμναστήριο που είχε personal. Τώρα πια έχει γίνει πολύ in -που λένε.
-Να κάνεις personal, θα δεις διαφορά!
Personal = να είναι κάποιος από πάνω σου και να σε ενθαρρύνει να συνεχίσεις. Στην αρχή μου φάνηκε λίγο περίεργο. Μετά το σκέφτηκα κι είπα να το δοκιμάσω. Μου φαινόταν ωραία η ιδέα να σου δίνει θάρρος να συνεχίσεις, να πιστεύει ότι μπορείς και να συνεχίσεις για να χάσεις το 1 γραμμάριο λίπους. Όχι, όχι δεν το φιλοσόφησα τόσο πολύ πριν πάω, απλά ήταν κάποιες σκέψεις. Έτσι για να έχουμε να σκεφτόμαστε. Γελάω πάντα όταν τα σκέφτομαι αυτά.
Πάμε πρώτη μέρα. Εγώ θα ξεκινούσα με ένα γυμναστή εν ονόματι Μάνο.
-Γεια σου Μάνο
-Γεια σου Μυρσίνη!
-Θα ξεκινήσουμε με 5 ασκησούλες σήμερα επειδή είναι πρώτη μέρα.
Η αλήθεια είναι ότι με εντυπωσίασε η ενέργεια που είχε και ο ρυθμός που έδινε στις ασκήσεις που έκανα.
-Πάμε πάμε Μυρσίνη! Το έχεις προχώρα! Ένα ακόμα!
Όσο χαζό και αν σου φαίνεται, μεγάλωνε το θάρρος μου και συνέχιζα. Πίστευα και εγώ, ενώ μου φαινόταν ότι δεν άντεχα άλλο, έκανα και το τελευταίο. Τελευταίο σετ με κοιλιακούς.
-Μυρσίνη τελευταίο σετ και τέλος για σήμερα. Κοιλιακούς και έφυγες! Πάμε!
Φτάνουμε κάπου στα 20 και τα έχω φτύσει.
-Πάμε Μυρσίνη! 21,22
-Μάνο, δεν μπορώ άλλο!
-Μπορείς! Το έχεις! Πάμε!
-23,24,25!
-Μάνο, όχι άλλο!
-Αλλά 5 και τέλος! Πάμε!
-26,27!Παμε!
-Μάνο, όχι άλλο!
-28 πάμε! Αλλά 2!
-Δεν μπορώ!
-Πίστεψε στο φως! 29!
-Τι;
-Πιάσε στο φως!30!Τέλος!Μπράβο Μυρσίνη! Έπεσα κάτω κομμάτια.
-Ουφ!
-Είδες τι κάνει μια λάμπα; Για να τη φτάσεις έβγαλες και τον τελευταίο κοιλιακό! Μπράβο Μυρσίνη! Πίστεψε στο φως! Τα λέμε αύριο!
Γέλασα με την καρδιά μου.
Ήμουν πτώμα, αλλά ένιωθα μια χαρά που γελούσαν και τα μάτια μου.
