Πανελλήνιες. Μια λέξη που στο άκουσμά της προκαλεί τρόμο και ταραχή σε χιλιάδες μαθητές ανά την Ελλάδα. Άλλοι τις βλέπουν ως ένα υποχρεωτικό πέρασμα για τον τελικό τους στόχο, την καριέρα των ονείρων τους, ενώ άλλοι τις βλέπουν ως τον χειρότερο εφιάλτη τους.
Η εξέταση αυτή, θεωρείται εξέταση ορόσημο στις ζωές των μαθητών. Από μια χούφτα γραπτών, καθορίζεται η μετέπειτα ζωή σου. Περνάς στη σχολή που θες και όλα είναι όμορφα ; Δεν περνάς εκεί που θες και η ζωή σου τελειώνει ; Ή τουλάχιστον αυτό έχει καλλιεργήσει η κοινωνία στα μυαλά των μαθητών. Τους έχει κάνει να πιστεύουν ότι οι πανελλήνιες είναι η ultra δοκιμασία της ζωής τους και καλά θα κάνουν να ρίξουν αρκετά χρήματα σε αυτή, ειδάλλως θα αποτύχουν και θα μείνουν για πάντα με την ταμπέλα του “άχρηστου”. Επηρεάζονται και οι γονείς από αυτή την αντίληψη, πιέζουν κι αυτοί με τη σειρά τους τα παιδιά τους (λες και δεν έφταναν όλα τα υπόλοιπα), με αποτέλεσμα το πρόβλημα να κλιμακώνεται και τα παιδιά να νιώθουν ένα με το πάτωμα. Ειλικρινά, όλη αυτή η πίεση έχει τεράστια αντίκτυπα στον ψυχισμό των μαθητών. Συνεχές αίσθημα απελπισίας και απογοήτευσης, χαμηλή αυτοπεποίθηση, κλάμα, κρίσεις πανικού, ακόμα και τάσεις αυτοκτονίας στις χειρότερες περιπτώσεις.
Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει πλέον κατανοητό, είναι ότι όλη αυτή η πίεση γίνεται για οικονομικούς λόγους. Γίνεται για να βγει κερδισμένη η ιδιωτική εκπαίδευση και οι καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα. Γίνεται για να “κρυφτεί” ο ατυχής διορισμός καθηγητών στα δημόσια σχολεία. Δηλαδή, ποιος νοιάζεται αν ο καθηγητής της χημείας στο σχολείο δεν έχει ιδέα για το αντικείμενό του, πέρα των βασικών, ή δεν έχει ιδέα από διδασκαλία ; Ποιος θα ασχοληθεί σοβαρά με αυτό, όταν οι μαθητές έχουν ήδη εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα;
Παρ’όλα αυτά, ας πούμε ότι ξοδεύουμε μια περιουσία και πάλι δεν περνάμε εκεί που θέλουμε. Οι επιλογές πλέον είναι πολλές. Μπορούμε να κάνουμε 10%,μεταγραφή ή να ξαναδώσουμε πανελλήνιες. Επίσης μπορούμε να εξερευνήσουμε τις επιλογές μας. Εκτός κι αν είσαι 100% σίγουρος για το ποια σχολή θες (πράγμα όχι τόσο σύνηθες στην ηλικία των 18), τότε μπορείς να δώσεις μια ευκαιρία στη δεύτερη, τρίτη ή τέταρτη επιλογή σου. Ποιος ξέρει τι μπορεί να προκύψει ; Όταν είσαι σε τόσο μικρή ηλικία, πρέπει να δοκιμάζεις πράγματα, προκειμένου να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που πραγματικά σου αρέσει και που ακριβώς είναι το μέρος στο οποίο ανήκεις. Αν είσαι ανοιχτόμυαλος και βγάλεις από το μυαλό σου τη σκέψη ότι “οι πανελλήνιες είναι το τέλος του κόσμου”, τότε είσαι έτοιμος για την πιο γαλήνια αντιμετώπισή τους.
Ελπίζω με αυτό να βοήθησα τους μαθητές να κρατήσουν την ψυχραιμία τους σε αυτό που έρχεται σε λίγο καιρό. Να θυμάστε ότι η πανελλήνιες είναι η αρχή και όχι το τέλος της ζωής σας. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας κατηγορήσει για αποτυχία, διότι και μόνο που κάνετε όνειρα, έχετε ήδη επιτύχει.
Καλή επιτυχία σε όλους !
