Μια μέρα που γιορτάζεται το αυτονόητο: Η ισότητα μεταξύ όλων.
Κατ’εμέ η συγκεκριμένη μέρα δεν έπρεπε καν να υπάρχει. Ζούμε στο 2016 και η λέξη «ρατσισμός» δεν έπρεπε καν να προφέρεται. Μια λέξη που έπρεπε υπό φυσιολογικές συνθήκες να σβηστεί από κάθε λεξικό. Να όμως που ζούμε στο 2016 και το φαινόμενο του είναι πιο έντονο από ποτέ!
Μαύροι, λευκοί, ομοφυλόφιλοι, straight, ψηλοί, κοντοί, αδύνατοι, χοντροί. Διαχωρισμοί που προκαλούν θλίψη. Διαχωρισμοί που βάζουν επικίνδυνες ταμπέλες. Ψυχολογικά και σωματικά. Δίπλα σε κάθε επίθετο όμως ξεχνάμε να βάλουμε ένα σημαντικό ουσιαστικό: Άνθρωποι.
Η ιστορία ξεκίνησε ως εξής…
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
Ο ΟΗΕ θέσπισε την ημέρα αυτή σαν ημέρα μνήμης.
Σήμερα, ζούμε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση του αιώνα. Μια κρίση που έχει φέρει την νοσηρή άνθιση του ρατσισμού σε όλη την Ευρώπη. Πρόσφυγες πολέμου γίνονται θύματα βίας σε μια Ευρώπη που δείχνει να σαστίζει. Επειδή είναι ξένοι.
Η Ελλάδα έφτασε στο 2015 για να δεχτεί τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών σαν ίσα με τα ετερόφυλα. Μια νίκη της ισότητας και της Δημοκρατίας που έπρεπε να περιμένει εκατοντάδες χρόνια για το αυτονόητο.
Μαύροι άνθρωποι γίνονται ακόμη θύματα στους δρόμους. Επειδή είναι… μαύροι.
Παιδιά στο σχολείο πέφτουν θύματα εκφοβισμού. Επειδή είναι υπέρβαρα. Επειδή είναι κοντά. Αλλά άνθρωποι.
Γυναίκες και άντρες επειδή είναι ομοφυλόφιλοι.
Η ημέρα αυτή υπάρχει για να μας θυμίζει το αυτονόητο. Πως όλοι είμαστε άνθρωποι σε έναν πλανήτη. Που κανείς δεν έχει να χωρίσει τίποτα με κανέναν. Που η διαφορετικότητα είναι αυτή που μας ενώνει. Που ο έρωτας ανάμεσα σε ανθρώπους δεν έχει ταμπέλες.
- Ο ρατσισμός υπάρχει ακόμα. Μέσα σε όλους μας. Και μέσα από όλους μας θα διαλυθεί.
Θες να γιορτάζουμε για πολλά χρόνια ακόμα μια μέρα που πρέπει να είναι αυτονόητη;
Αγαπάμε, σεβόμαστε, στηρίζουμε την διαφορετικότητα του άλλου σαν να είμαστε εμείς.
