Μυστήριο, σασπένς, αγωνία, σκοτεινά themes, αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες και μια εσανς από μεταφυσικό, αποτελούν τα κύρια στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα ξεχωριστά αστυνομικά μυθιστορήματα που φέρουν την υπογραφή του μυθιστοριογράφου Βαγγέλη Γιαννίση. Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας γενιάς των Ελλήνων συγγραφέων, ο Βαγγέλης Γιαννίσης έχει να μας παρουσιάσει εξαιρετικά και πετυχημένα δημιουργήματα όπως είναι: «Η Σκιά», «Ο Χορός των Νεκρών», «Η Γυναίκα του Ίστναλ», «Το Κάστρο», «Το Μίσος» και το «Αμαρόκ» (για το οποίο θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά παρακάτω). Πρόσφατα, ο κ. Γιαννίσης δέχθηκε να μιλήσει στο That’s Life σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, δίνοντας μας την ευκαιρία να βυθιστούμε μαζί του σε έναν μοναδικό κόσμο μυστηρίου και φαντασίας…
T.L: Πως γεννήθηκε η εσωτερική ανάγκη σας να ασχοληθείτε με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων; Υπήρξε κάτι (ή κάποιος) που λειτούργησε για εσάς ως εφαλτήριο;
Β.Γ: Δε θα έλεγα ότι η συγγραφή είναι εσωτερική ανάγκη. Όταν άρχισα να γράφω, το έκανα από καθαρή βαρεμάρα —δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω και απλά, με τον χρόνο κατάλαβα ότι αφενός διασκεδάζω, περνάω καλά με αυτή τη διαδικασία και αφετέρου είμαι καλός σε αυτό που κάνω.
T.L: Aμαρόκ… Ένας ομολογουμένως περίεργος και πρωτότυπος τίτλος που εξάπτει τη φαντασία. Ποια ακριβώς είναι η προέλευση του;
Β.Γ: Αμαρόκ ονομάζεται ένας λύκος από τη μυθολογία των Ινουίτ, πελώριος σε μέγεθος, ο οποίος κυνηγάει όποιον άνθρωπο τολμήσει να πατήσει στην περιοχή του. Τώρα, το πώς αυτό το πλάσμα σχετίζεται με το βιβλίο, θα το μάθουν όσοι το διαβάσουν. Δε γίνεται να πω περισσότερα δίχως να κάνω spoiler.
T.L: Τι συμβολίζει για εσάς ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και ποια είναι τα πιο ισχυρά στοιχεία της προσωπικότητας του;
Β.Γ: Παρόλο που ο Άντερς δε δημιουργήθηκε με σκοπό να συμβολίσει κάτι (τον θεωρώ περισσότερο ως έναν στάνταρ άνθρωπο της διπλανής πόρτας), φαντάζομαι η πορεία του θα μπορούσε να συμβολίζει την προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να βρει μία ισορροπία σε έναν πολύπλοκο κόσμο. Η ευφυΐα, η ενσυναίσθηση, το πείσμα και η εργατικότητα είναι τα πιο ισχυρά στοιχεία του.
T.L: Το Αμαρόκ περιγράφεται ως ένα «αστυνομικό μυθιστόρημα κλειστού δωματίου», τι σημαίνει ακριβώς αυτό;
Β.Γ: Οι περισσότερες σκηνές του Αμαρόκ εξελίσσονται μέσα σε τέσσερις τοίχους, είτε αυτοί είναι ανακριτήρια, είτε τα σπίτια μαρτύρων, υπόπτων και θυμάτων. Η δράση σε εξωτερικούς χώρους είναι ελάχιστη. Ήθελα το βιβλίο να έχει αυτή την κλειστοφοβική αίσθηση, η οποία συνδέεται με άλλο ένα χαρακτηριστικό του Αμαρόκ.
T.L: Ποια είναι τα main themes και τα βαθύτερα νοήματα που πραγματεύεστε στο Αμαρόκ;
Β.Γ: Αρχίζοντας να γράφω το βιβλίο, το πρώτο που ήθελα να εξερευνήσω ήταν η ψυχολογία ενός ατόμου που διαλέγει να ομολογήσει ένα έγκλημα το οποίο δεν έχει διαπράξει. Τι κίνητρο θα μπορούσε να έχει; Όσο η υπόθεση εξελίσσεται, μπαίνουν στο παιχνίδι και άλλες θεματικές: το PTSD που δημιουργείται σε όσους έχουν βιώσει πόλεμο, οι ψυχικές ασθένειες, το bullying στο σχολικό περιβάλλον, η σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό χώρο και το φαινόμενο του βιασμού. Αυτές είναι οι θεματικές. Αν υπάρχουν βαθύτερα νοήματα, αυτά φαντάζομαι θα είναι διαφορετικά για τον κάθε αναγνώστη. Διαβάζουμε ο καθένας με διαφορετικούς τρόπους και με διαφορετικούς τρόπους ερμηνεύουμε το κάθε βιβλίο.
T.L: Αποτελούν οι πραγματικές ιστορίες (αληθινά εγκλήματα και δικαστικές υποθέσεις), πηγές έμπνευσης για τα μυθιστορήματα σας;
B.Γ: Ναι, σαφώς. Η ιδέα του Κάστρου, για παράδειγμα βασίστηκε σε μία είδηση των δύο αράδων που διάβασα στο ίντερνετ. Η Σκιά παίρνει πολλά στοιχεία από τα γεγονότα της black metal σκηνής στο Όσλο στις αρχές της δεκαετίας του 90. Η Γυναίκα του Ίσνταλ είναι βασισμένη στην ομώνυμη υπόθεση. Ομοίως, ο Αμαρόκ παίρνει στοιχεία από διάφορες υποθέσεις ψευδών ομολογιών, χωρίς όμως να βασίζεται σε μόνο μία.
Τ.L: Τα γεγονότα των βιβλίων σας εξελίσσονται στις πιο «ανεπτυγμένες» σκανδιναβικές κοινωνίες. Είναι ουσιαστικά ένα «statement» ότι το έγκλημα και το κακό δεν γνωρίζει σύνορα, καθώς οι συγκεκριμένες κοινωνίες (στο μυαλό των περισσοτέρων), αποτελούν «πρότυπα» εύρυθμης λειτουργίας του κράτους;
Β.Γ: Όχι, κανένα statement. Ήμουν κάτοικος Σουηδίας όταν άρχισα να γράφω και θεώρησα φυσικό να τοποθετήσω την πλοκή των βιβλίων εκεί.
Τ.L:Ποιο είναι το έγκλημα στα ελληνικά χρονικά που σας έχει πραγματικά συγκλονίσει;
Β.Γ: Η δολοφονία του Άλεξ στη Βέροια.
T.L: Ποια είναι η αγαπημένη σας τηλεοπτική αστυνομική σειρά;
B.Γ: Η διαχρονικά αγαπημένη μου είναι το Broadchurch. Από αυτές που είδα μέσα στο 2020 ξεχωρίζω το The trial.
T.L: Εάν δεν είχατε ασχοληθεί με το είδος των αστυνομικών νουάρ μυθιστορημάτων, υπάρχει κάποιο άλλο συγγραφικό είδος που θα θέλατε να δοκιμάσετε;
Β.Γ: Το non-fiction. Υπάρχουν πολλά υποείδη του —σαφέστατα το true crime non fiction με ελκύει περισσότερο— αλλά για να επιλέξω κάποιο που δεν έχει σχέση με το αστυνομικό, θα ήθελα να ασχοληθώ με βιογραφίες.
Σας ευχαριστούμε πολυ!
Τα μυθιστορήματα του Βαγγέλη Γιαννίση κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα.
