Η Aleysha Ortiz, μια 19χρονη από το Κονέκτικατ, αποφάσισε να κινηθεί νομικά εναντίον του πρώην σχολείου της. Όχι, δεν την έδιωξαν από το prom, ούτε της έβαλαν απουσία επειδή έφτασε αργοπορημένη. Το πρόβλημά της είναι ότι την άφησαν να αποφοιτήσει με άριστα… ενώ είναι… αναλφάβητη!

Ναι, καλά διάβασες. Η Aleysha, που αποφοίτησε τον περασμένο Ιούνιο από το δημόσιο λύκειο του Hartford, δεν μπορούσε καλά-καλά να διαβάσει ή να γράψει, όμως είδε το απολυτήριό της να γράφει “άριστα” και πήρε μέχρι και υποτροφία για το κολέγιο. Λίγο περίεργο, έτσι;

Τώρα, μην φανταστείς ότι ξαφνικά της ήρθε η φώτιση και αποφάσισε να γίνει δικηγόρος. Αντιθέτως, κατηγορεί το σχολείο της για αμέλεια και για την κατάσταση στην οποία την άφησε: όπως λέει, μετά βίας μπορεί να κρατήσει ένα μολύβι και οι αναγνωστικές της ικανότητες θυμίζουν παιδί πρώτης δημοτικού.

Η ιστορία της ξεκινά από το Πουέρτο Ρίκο, όπου γεννήθηκε, και συνεχίζεται στις ΗΠΑ, όπου μετακόμισε σε ηλικία 5 ετών. Αντιμετώπιζε μαθησιακές δυσκολίες από μικρή, αλλά – όπως φαίνεται – το σχολείο δεν έκανε και πολλά για να τη βοηθήσει. Μόνο έναν μήνα πριν την αποφοίτηση αποφάσισαν να την εξετάσουν ξανά και τότε συνειδητοποίησαν ότι η κοπέλα δεν ήξερε να διαβάζει.

Και τι της πρότειναν; Να μην πάρει το απολυτήριο και να ακολουθήσει ένα εντατικό πρόγραμμα μάθησης. Αλλά η Aleysha είχε άλλη γνώμη: «Αποφάσισα, είχαν 12 χρόνια, τώρα ήρθε η ώρα μου».

Το ερώτημα παραμένει…. πώς πέρασε τόσα χρόνια στο σχολείο χωρίς να μάθει τα βασικά; Ακόμα πιο εντυπωσιακό, πώς έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ; Όπως λέει η ίδια, έβαλε τα smartphone apps να δουλέψουν για χάρη της! Μετέφραζε τα κείμενα σε ομιλία, υπαγόρευε και έγραφε εργασίες με τη βοήθεια της τεχνολογίας – μέχρι και την αίτηση για το πανεπιστήμιο έκανε έτσι.

Όμως, το κολέγιο αποδείχτηκε διαφορετική ιστορία. Δυσκολευόταν να παρακολουθήσει τα μαθήματα και τελικά σταμάτησε στις αρχές Φεβρουαρίου. Ήθελε να πάρει άδεια για θέματα ψυχικής υγείας, αλλά σχεδιάζει να επιστρέψει.

Η Aleysha δεν κατηγορεί το σχολείο της για εκδίκηση – θέλει να λογοδοτήσουν για το ότι την άφησαν να περάσει χωρίς να της προσφέρουν ουσιαστική εκπαίδευση. «Δεν ξέρουν τι κάνουν και δεν τους νοιάζει», δηλώνει, τονίζοντας ότι θέλει η υπόθεσή της να αποτρέψει παρόμοιες περιπτώσεις.

Και το πιο σημαντικό; Δεν της έφυγε η όρεξη για μάθηση. «Είμαι ένα πολύ παθιασμένο άτομο και μου αρέσει να μαθαίνω», λέει. «Οι άνθρωποι μου πήραν την ευκαιρία να μάθω και τώρα είμαι στο κολέγιο και θέλω να το εκμεταλλευτώ αυτό. Επειδή αυτή είναι η εκπαίδευσή μου».

Αν μη τι άλλο, η ιστορία της μας δείχνει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα κι εκεί, κάπου «έχει χάσει τη μπάλα…»