To βιβλίο “Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει” του Paulo Coelho, είναι από τα αγαπημένα,αν όχι το πιο αγαπημένο μου βιβλίο. Από τα πιο ενδιαφέροντα που έχω διαβάσει, κατάφερε να με αγγίξει και να χαραχθεί για καιρό στο μυαλό μου. Είναι ένα βιβλίο , που αξίζει να διαβάσετε για πολλούς λόγους και το παρόν άρθρο αποτελεί μια σπουδή για το υπέροχο αυτό έργο ενός πολύ διάσημου συγγραφέα.
Σλοβενία, Λουμπλιάνα, 1997.Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, Βερόνικα, είναι ένα απλό, συνηθισμένο κορίτσι, με κανονική δουλειά, σπίτι, ζωή. Ένα πρωινό αποφασίζει να πεθάνει. Αυτό που κάνει εντύπωση στους αναγνώστες, προσωπικά και σε μένα, είναι ότι ουσιαστικά δεν έχει λόγο να αυτοκτονήσει. Δεν έχει βαθιά παιδικά τραύματα, δε ζει μεγάλη ερωτική απογοήτευση, δεν έχει χρέη, δεν υπάρχει δηλαδή κανένα από τα συνήθη κίνητρα. Αυτό που την ωθεί σε αυτή την πράξη, και αυτό είναι που το κάνει ενδιαφέρον, είναι η απουσία νοήματος στη ζωή. Τη βρίσκει ανιαρή και κουραστική. Τίποτα από τη συνηθισμένη και φαινομενικά χαρούμενη ζωή της δεν έχει σημασία, όλα κάποια στιγμή τελειώνουν, γι’αυτό λοιπόν κι αυτή αποφασίζει να το τελειώσει μια ώρα αρχύτερα. Λέω βέβαια ενδιαφέρον, διότι το πιο πιθανό, κάποια στιγμή να πέρασε από όλων μας το μυαλό, μια τέτοια σκέψη. Λίγοι έχουν σκεφτεί την αυτοκτονία, αλλά πολλοί τη ματαιότητα. Εδώ λοιπόν,βλέπουμε πώς αυτές οι σκέψεις μπορούν εν τέλει να καταβάλουν ένα άτομο, τόσο ώστε να το οδηγήσουν ένα βήμα παραπέρα, στην αυτοκτονία.
Η απόπειρα της Βερόνικας στέφεται ανεπιτυχής και καταλήγει σε ένα άσυλο φρενοβλαβών ,ονόματι “Βιλέτ”. Πέφτει σε κώμα, λόγω των υπνωτικών χαπιών που πήρε για να αυτοκτονήσει, το οποίο κώμα της προκαλεί θανατηφόρο πρόβλημα στην καρδιά. Ο γιατρός της δίνει 1 εβδομάδα. Στην πορεία της προς το θάνατο, η Βερόνικα έρχεται σε επαφή με τους ασθενείς του ασύλου, γνωρίζει τον έρωτα μέσα από τα μάτια ενός σχιζοφρενούς και μετανιώνει την απόφασή της να πεθάνει. Είναι όμως πολύ αργά για εκείνη;
Ένας πανέμορφος τρόπος να αναδείξεις την ομορφιά της ζωής και το σκοπό της σε κάθετι που μας γεμίζει χαρά και ολοκλήρωση. Γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να μένουμε ζωντανοί κάθε μέρα. Η ζωή δεν είναι δεδομένη και πρέπει να έχουμε συνεχή επίγνωση τούτου.Παράπλευρα όμως, μας πληροφορεί και για άλλα θέματα. Παρέχει,σε βασικό επίπεδο, περιγραφές ψυχικών ασθενειών, όπως η σχιζοφρένεια ή οι συνεχείς κρίσεις πανικού(αυξάνοντας έτσι,από τη μεριά των αναγνωστών, την κατανόηση και ευαισθητοποίηση προς αυτές τις ομάδες), τονίζει την ευεργετική επίδραση της μουσικής στο ψυχισμό του ανθρώπου και μας κάνει οικείες τις απαρχαιωμένες τακτικές των ασύλων, όπως το ηλεκτροσόκ και ο αυνανισμός.
Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που θα σας βάλει σε σκέψεις, θα σας κάνει να αναθεωρήσετε και να δείτε τη ζωή με διαφορετικό τρόπο, ενώ θα σας ταξιδέψει και σε όμορφα μέρη της Σλοβενίας. Προσωπικά,μου άλλαξε την οπτική σε πολλά θέματα και αδυνατώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Ελπίζω να το προτιμήσετε στο επόμενο λογοτεχνικό σας εγχείρημα.
Καλή ανάγνωση !
