Τα τυριά που δεν έχουμε φτιάξει ποτέ στην Ελλάδα: Ποικιλίες και τεχνικές που μας λείπουν;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μακρά παράδοση στην παραγωγή τυριών, από τη φέτα και το κασέρι μέχρι το ανθότυρο και τη μυζήθρα. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλές ποικιλίες τυριών που δεν έχουν παραχθεί ποτέ στη χώρα μας, είτε λόγω κλίματος, είτε λόγω διαφορετικών τεχνικών τυροκόμησης. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από αυτές τις ενδιαφέρουσες τυροκομικές προκλήσεις.

Μπλε τυριά: Roquefort, Stilton, Gorgonzola

Παρόλο που έχουμε τυριά με πλούσια γεύση, δεν έχουμε δημιουργήσει ποτέ ένα πραγματικό μπλε τυρί όπως το Roquefort της Γαλλίας ή το Stilton της Αγγλίας. Αυτά τα τυριά βασίζονται σε ειδικά βακτήρια και υγρασία που δεν είναι εύκολο να αναπαραχθούν στο ελληνικό περιβάλλον. Επιπλέον, η νομοθεσία για την ωρίμανση σε σπηλιές ή ελεγχόμενα περιβάλλοντα είναι αυστηρή, δυσκολεύοντας την παραγωγή τους.

Ελβετικά ημίσκληρα τυριά: Gruyère, Emmental

Στην Ελλάδα αγαπάμε τα ημίσκληρα τυριά, αλλά η παραδοσιακή μέθοδος παραγωγής τυριών όπως η ελβετική Gruyère και το Emmental, με τις χαρακτηριστικές τους τρύπες, βασίζεται σε συγκεκριμένα βακτήρια και συνθήκες ωρίμανσης που δεν έχουμε επιχειρήσει να αναπαράγουμε. Αυτά τα τυριά χρειάζονται μήνες ωρίμανσης σε ψυχρές και υγρές συνθήκες, κάτι που δεν είναι κοινό στις ελληνικές τυροκομικές πρακτικές.

Σκανδιναβικά τυριά από γιαούρτι: Gjetost

Το νορβηγικό Gjetost είναι ένα ιδιαίτερο τυρί από κατσικίσιο γάλα και καραμελωμένο ορό γάλακτος, που του δίνει γλυκιά, καραμελένια γεύση. Αν και έχουμε εξαιρετική παράδοση στο γιαούρτι, δεν έχουμε επιχειρήσει ποτέ να δημιουργήσουμε τυρί με τέτοια χαρακτηριστικά, που να θυμίζει περισσότερο γλυκιά λιχουδιά παρά αλμυρό τυρί.

Τυριά με πλύσιμο φλοιού: Munster, Epoisses

Τα γαλλικά τυριά Munster και Epoisses είναι γνωστά για την έντονη μυρωδιά και τη μοναδική γεύση τους. Η τεχνική παραγωγής τους περιλαμβάνει πλύσιμο της επιφάνειας με μπύρα, κρασί ή αλατόνερο κατά την ωρίμανση, κάτι που δεν συναντάμε σε ελληνικά τυριά. Η έντονη αρωματική τους ταυτότητα θα ήταν μια πρόκληση για την ελληνική γαστρονομία.

Χειροποίητα «rope» τυριά: Oaxaca

Το μεξικάνικο τυρί Oaxaca είναι ένα από τα λίγα τυριά στον κόσμο που πλάθονται σε μακριές, ελαστικές λωρίδες που πλέκονται μεταξύ τους. Η τεχνική του θυμίζει τη μοτσαρέλα αλλά έχει διαφορετική διαδικασία πήξης και διαμόρφωσης. Παρότι έχουμε τυριά όπως το μανούρι και η γραβιέρα, κανένα δεν χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο παραγωγής.

Θα μπορούσαν αυτά τα τυριά να γίνουν και στην Ελλάδα;

Με την αυξανόμενη καινοτομία στην ελληνική τυροκομία, τίποτα δεν αποκλείεται. Οι νέες γενιές τυροκόμων πειραματίζονται με νέες τεχνικές και ίσως κάποια στιγμή να δούμε ελληνικές εκδοχές αυτών των τυριών. Μέχρι τότε, ας απολαμβάνουμε την πλούσια παράδοση των δικών μας γεύσεων, πάντα με μια ανοιχτή ματιά στις γαστρονομικές προκλήσεις του κόσμου.

Μάρθα Κατσαρού

Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;