Υπάρχει αγάπη; Υπάρχει το άλλο μισό; Τελικώς τι περιμένουμε και τι ζητάμε από μία σχέση; Ποιο είναι το λάθος που γίνεται και δε μπορούμε να βρούμε την αληθινή αγάπη;
Το μεγάλο λάθος που κάνουμε και δε μπορούμε να σταυρώσουμε σωστό άνθρωπο και μία υγιή σχέση είναι ότι πιστεύομε με σιγουριά ότι αυτό που ζητάμε και αυτό που παίρνουμε από έναν άνθρωπο είναι η ολοκλήρωση!
Θέλεις αυτή η σχέση-η κάθε σχέση κάθε φορά- να σε καλύψει πλήρως και θα σε κάνει ευτυχισμένη… για πάντα!
ΛΑΘΟΣ!
Και είναι λάθος διότι
Όταν αναζητάς απεγνωσμένα την αγάπη και την απόλυτη ευτυχία έχεις άγχος, ανησυχία και γίνεσαι στριφνή. Αντιμετωπίζεις τον άλλον ασφυκτικά, τον παιδεύεις, τον ζαλίζεις και του δημιουργείς υπερένταση
Υποβάλλεις τον εαυτό σου σε ένα συνεχές αίσθημα απώλειας. Κάτι λείπει, κάτι θέλεις και στο τέλος κάτι δε μπορείς. Ο θρήνος συνεχίζεται και η απώλεια παραμένει διότι δεν ξέρεις τι θέλεις, απλώς απαιτείς… κάτι αόριστο.
Δεν είσαι αληθινά ευτυχισμένη και δεν έχεις ισορροπία. Δεν έχεις χώρο και χρόνο δικό σου. Δεν θέλεις να έχεις. Η μοναξιά, η περιστασιακή, η υγιής, σε τρομάζει. Κάθε στιγμή θέλεις φασαρία- δίπλα σου, μέσα σου, στο μυαλό και την ψυχή σου.
Καλό μου κορίτσι αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου, αν δεν έχεις ισορροπία, αυτονομία και χαμόγελο πως θα μπεις και θα διεκδικήσεις την καρδιά και την ζωή ενός άλλου ανθρώπου.
Ο άλλος είναι αγάπη, όχι ο ψυχολόγος ούτε η λύση στα προβλήματα σου… Ακόμα και στον έρωτα μόνη σου ξεκινάς και μόνη σου πορεύεσαι..
Αν θέλεις να έχεις κάποιον δίπλα σου και να είσαι καλά!
