Και πάλι θα γίνω γραφική, και πάλι θα αναφερθώ σε παλιές εποχές όπως τότε που το να σου ζητήσει κάποιος να βγείτε ραντεβού περιελάμβανε πρόσωπο με πρόσωπο επαφή και ανταλλαγή τηλεφώνων, και πάλι δεν θα μπορώ να κρύψω την ηλικία μου…
…μια ηλικία που με έφερε single στην εποχή του Tinder. ΟΚ, ανθρώπους να γεμίσουν το κρεβάτι μου, μπορώ να βρω, για ραντεβού κανείς;
Μπορεί να φταίει ότι μεγάλωσα με Γαλλικά και πιάνο και Jane Austin, αλλά συγκρίνονται οι πεταλούδες στο στομάχι, η αμηχανία που νιώθεις όταν ο άλλος σε κοιτάζει στα μάτια ή το κοκκίνισμα στα μάγουλα όταν σου κάνει ένα κομπλιμέντο, με τον αλγόριθμο που χρησιμοποιεί τα δεδομένα του Facebook για να ενημερώσει το application πως να, αυτός είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για εσένα;
Κι επειδή μένω και στον Πειραιά δεν πάω και από το γραφείο συνοικεσίων “Λούης” να μου πουν μια γνώμη επί των αποτελεσμάτων του Tinder με την εμπειρία ετών που κουβαλούν;
Όχι, δεν πάμε πια σε εστιατόρια, για ποτό σε χαλαρά μπαράκια υπό το σεληνόφως, δεν φλερτάρουμε, δεν προσπαθούμε…
Κάνουμε chat στο Facebook ή αφηνόμαστε στην ευφυΐα του Tinder και συναντιόμαστε κατευθείαν σε σπίτια.
Έχετε αναρωτηθεί το “γιατί”; Εγώ έχω μερικές ερμηνείες:
Περάσαμε στην εποχή της αναρχίας των σχέσεων
“Το αγόρι γνωρίζει κορίτσι” μία από τις παλαιότερες ιστορίες της ανθρωπότητας πέρασε στο “αγόρι κοιτάζει προφίλ κοριτσιού” και αντίστροφα. Δεν υπάρχει ετικέτα, δεν υπάρχουν κανόνες. Δεν λέω να περάσουμε στην εποχή που η μόνη επαφή πριν τον αρραβώνα ήταν μια βόλτα στο Ζάππειο με κηδεμόνες, αλλά η διαδικασία γνωριμία-ραντεβού-φλερτ-σχέση (με αυτή τη σειρά) είχε την αξία της γιατί κάθε στάδιο μας βοηθούσε να γνωρίσουμε καλύτερα τον άλλον.
Υπάρχει πάντα κάτι καλύτερο εκεί έξω και μπορούμε να το εντοπίσουμε αμέσως
Δεν πρόλαβες να χαρείς το νέο smartphone και να, η ίδια εταιρεία μέσα σε έξι μήνες έχει βγάλει το πιο εξελιγμένο μοντέλο. Αυτή η ταχύτητα και η ανάγκη του να αποκτήσουμε το καλύτερο που πάντα βρίσκεται μπροστά μας, βρίσκει εφαρμογή και στις σχέσεις μας. Γιατί να μείνεις σε ένα προφίλ όταν το επόμενο, ενδεχομένως και καλύτερο, βρίσκεται μόλις ένα swipe μακριά;
Θέλουμε επιβεβαίωση, και την θέλουμε ΤΩΡΑ
Έκανες το post σου και αρχίζεις να μαζεύεις Like, τα οποία αν δεν έχουν αρχίσει να πέφτουν εντός πενταλέπτου, νιώθεις μια στάλα κρύου ιδρώτα να διαπερνά την πλάτη σου. Ομοίως και στις σύγχρονες σχέσεις. Τι εννοείς, δεν φανερώνει ακόμα τα αισθήματα του; Τι εννοείς, θέλει να σε γνωρίσει καλύτερα; Αυτή η εποχή είναι Insta-nt-(άμεσος) – Gram και η καθυστερημένη ικανοποίηση δεν έχει θέση!
Κέρδισε η αμηχανία
Κάποιοι άνθρωποι “το’χουν” με τις νέες γνωριμίες και κάποιοι άλλοι έπρεπε να το προσπαθήσουν. Τα νέα δεδομένα έδωσαν άλλοθι σε εκείνους που φοβούνταν να εκτεθούν, να κρυφτούν πίσω από ένα προφίλ. Μα, χωρίς έκθεση μπορεί να προκύψει έρωτας;
Ξεχάσαμε πως είναι να προσπαθείς για κάτι
Ίσως η μόνη προσπάθεια που καταβάλλουμε είναι να βελτιώσουμε το κορμί στο γυμναστήριο για να βγαίνουμε πιο ωραίοι στις profile pictures αλλά και πάλι με λίγο μακιγιάζ και με γνώση των σωστών γωνιών λήψης το πρόβλημα λύνεται! Γιατί να προσπαθήσεις όταν το μόνο που χρειάζεται είναι μερικά φλερτατζίδικα μηνύματα και μερικά emojis; Ειδικά, αν έχουν δουλέψει και στο παρελθόν, τα έχεις και αποθηκευμένα και το μόνο που έχεις να κάνεις όταν γνωρίζεις κάποιον νέο, είναι ένα copy-paste.
Τέλος, ξεχάσαμε το “πως”
Το πιο κοντινό στην εποχή του φλερτ και των ραντεβού είναι οι επαναλήψεις του Sex & The City το οποίο αν γυριζόταν σήμερα σίγουρα θα είχε δεκάδες επεισόδια αφιερωμένα στις περιπέτειες της Carrie και των φιλενάδων τους με τις social media γνωριμίες τους.
…κι επειδή ξεχάσαμε το “πως”, ξεχάσαμε και το “γιατί”
Γιατί ήταν τόσο όμορφα να νιώθεις πετάρισμα στο στομάχι, γιατί ήταν τόσο υπέροχο και αγχωτικό να βάζεις μάσκαρα στο ασανσέρ γιατί το ραντεβού σου είχε φτάσει και εσύ είχες αργήσει επειδή δεν μπορούσες να αποφασίσεις τι θα φορέσεις, γιατί δεν συγκρινόταν με τίποτα η αναμονή για το επόμενο ραντεβού και το πρώτο φιλί! Γιατί…
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!