«Μη μου μιλάς για καλοκαίρια, για ακρογιαλιές κι αστέρια, πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο θα μ’αγαπάς«τραγουδούσε κάποτε η Σοφία Αρβανίτη και στο ΕΔΩ φανταστείτε την γκρίζα πόλη στην οποία έχει επιστρέψειη Σοφία με το καλοκαιρινό της αμόρε.
Λοιπόν, ο Μιχάλης Ρακιντζής που είχε γράψει τους στίχους (και τη μουσική) του τραγουδιού το είχε πιάσει σωστά το θέμα: Τι συμβαίνει όταν ο καλοκαιρινός έρωτας πρέπει να μπει σε ωράριο 9-5 (στην καλύτερη των περιπτώσεων), σε καθημερινότητα όπου χωρούν κι άλλα άτομα (συγγενείς, φίλοι) κι άλλες ασχολίες (γυμναστήριο, σεμινάρια, προπτυχιακά/μεταπτυχιακά);
Θα γίνω αυτός ο άνθρωπος που θα σε απογοητεύσει πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι καλοκαιρινές διακοπές σου (Δε φταίω εγώ. Γεννήθηκα με ήλιο στην Παρθένο που μου χαρίζει γενναίες δόσεις ρεαλισμού): είναι πολύ πιθανό ο καλοκαιρινός έρωτας να μην επιβιώσει όταν μπει σε ρυθμούς πόλης και σε ρουτίνα.
Δύο είναι οι κυρίαρχοι λόγοι:
Πρώτον, η γνωριμία έγινε στο ίδιο νησί, αλλά οι τόποι διαμονής των ατόμων είναι διαφορετικοί. Δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση επιβεβαιώνεται περισσότερο το «μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται».Υπάρχει βέβαια και το επιχείρημα πως η απόσταση δυναμώνει τη σχέση…
Σωστό επιχείρημα μόνο που ισχύει στην περίπτωση όπου η σχέση είναι ήδη μακροχρόνια κι έχει περάσει τα τεστ αντοχής της, οπότε η απόσταση αντιμετωπίζεται ως μια ευκαιρία για ανανέωση.
Δεύτερον, το κύριο μέλημα του καλοκαιρινού ζευγαριού είναι να περάσει καλά (και καλά κάνει γιατί καλοκαιρινές διακοπές έχουμε μία φορά το χρόνο). Αυτό όμως σημαίνει πως αν ο ένας δει στον άλλον κάτι που να τον χαλάει, δεν θα δώσει σημασία γιατί έχει στο νου του πως πρόκειται για ένα ειδύλλιο με ημερομηνία λήξης την ημερομηνία που αναγράφεται στο εισιτήριο της επιστροφής. Τι γίνεται όμως όταν το ειδύλλιο συνεχίζεται και στην πόλη και τότε τα ελαττώματα του άλλου δεν παραμορφώνονται από τον ήλιο του Αιγαίου και δεν φαίνονται και τόσο σημαντικά μετά από μερικά μοχίτο;
Και τώρα τι κάνουμε; Δεν επενδύουμε στον καλοκαιρινό έρωτα;
Καταρχάς, ο όρος «Επένδυση» πάει πάντα αλά μπρατσέτα με το Ρίσκο και κατά δεύτερον, ζούμε στην Ελλάδα όπου το καλοκαίρι πρακτικά διαρκεί 6 μήνες!
Μισός χρόνος γεμάτος έρωτα δεν το λες κι άσχημο ποσοστό…και που ξέρεις μπορεί να σου βγει και η επένδυση 😉
