Στα βάθη της βρετανικής ιστορίας, ο πρίγκιπας Μπέρτι, μετέπειτα γνωστός ως βασιλιάς Εδουάρδος VII, έμεινε γνωστός για την αγάπη του για τις απολαύσεις. Ωστόσο, λίγοι ίσως γνωρίζουν την ιστορία της ειδικής «καρέκλας του σεξ» που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για αυτόν.

Ο «Dirty Bertie» και τα Παριζιάνικα βράδια

Η ιστορία ξεκινά τη δεκαετία του 1860, όταν ο Μπέρτι, ο μεγαλύτερος γιος της βασίλισσας Βικτωρίας, παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Δανίας. Παρόλο που το ζευγάρι απέκτησε έξι παιδιά, η αδυναμία της Αλεξάνδρας στην υγεία την απομάκρυνε από τα κοσμικά δρώμενα και οδήγησε τον Μπέρτι στη Γαλλία, όπου σύντομα αναδείχθηκε σε θαμώνα των παριζιάνικων καμπαρέ και οίκων ανοχής. Τα ταμπλόιντ της εποχής τον αποκαλούσαν «Dirty Bertie», ενώ στο Moulin Rouge ήταν γνωστός ως «Kingy».

Η «Καρέκλα του Σεξ», ένα ειδικό έπιπλο απόλαυσης

Όταν ο Μπέρτι άρχισε να δυσκολεύεται λόγω του βάρους του, απευθύνθηκε σε έναν διάσημο παριζιάνο ξυλουργό, τον Louis Soubrier, για να φτιάξει ένα έπιπλο που θα του επέτρεπε να απολαμβάνει το σεξ χωρίς σωματική καταπόνηση. Έτσι γεννήθηκε η περίφημη «siège d’amour», ή αλλιώς «καρέκλα του έρωτα», εξοπλισμένη με μηχανισμούς στήριξης για να αντέχει όχι μόνο το βάρος του βασιλιά αλλά και δύο συντρόφων ταυτόχρονα. Σύμφωνα με τις αναφορές της ιστορικού Catharine Arnold, η καρέκλα εξασφάλιζε την άνεση και διευκόλυνε τις συναντήσεις του Μπέρτι με ιδιαίτερο τρόπο.

Το παράδοξο μιας ιστορικής φιγούρας

Παρά τα σκάνδαλα που τον ακολουθούσαν, ο Μπέρτι τελικά ανέβηκε στον θρόνο το 1901 ως Εδουάρδος VII. Αν και ως βασιλιάς αναγνωρίστηκε για τις πολιτικές του ικανότητες, ως σύζυγος παρέμεινε εξίσου ασταθής, διατηρώντας σχέσεις με πολλές κυρίες της υψηλής κοινωνίας. Μάλιστα, στη στέψη του το 1902, είχε κρατήσει έναν ειδικό χώρο στο Αβαείο του Ουέστμινστερ για τις «φίλες» του.

Μια «Καρέκλα» που έμεινε στην ιστορία

Το πρωτότυπο της καρέκλας λέγεται ότι πουλήθηκε σε ανώνυμο αγοραστή τη δεκαετία του 1990, αλλά αντίγραφα έχουν εκτεθεί σε μουσεία, όπως στο Musée d’Orsay και στο Μουσείο Μηχανών του Σεξ στην Πράγα. Η «καρέκλα του έρωτα» παρέμεινε ένα σύμβολο της ιδιόρρυθμης προσωπικότητας του Εδουάρδου VII, αλλά και των ακραίων απολαύσεων της εποχής του.