(…για την επόμενη έχουμε ελπίδα)
Λοιπόν, η σκηνή γνωστή: έχω βγει με κοριτσοπαρέα και πριν παραδοθούμε στην αγκαλιά του Μορφέα, χτυπάμε ένα hot dog για να στρώσει το στομάχι (θα κοιμηθώ και θα ξεχάσω αυτή τη θερμιδική βόμβα, άρα δεν πιάνει…)
Σχολιάζουμε λοιπόν, το βράδυ στο μπαράκι κι εκείνον τον τύπο που μας γνώρισε ένας φίλος μας και τολμώ να πω πως τον βρήκα συμπαθητικό για να εισπράξω το Κρουέλα Ντεβίλ βλέμμα των τριών φιλενάδων μου και την ομόφωνη δήλωση “Μα καλά, δεν κατάλαβες πόσο μα%#*κας ήταν;”
Το θέμα ήταν πως μέσα από καλά τεκμηριωμένα επιχειρήματα με έκαναν να καταλάβω πως όντως το άτομο πήγαινε κατευθείαν για τη στήλη Μ (μα%$#κας).
Η πρώτη μου απορία ήταν “γιατί δεν το κατάλαβα;” (πάλι) και η δεύτερη, γιατί η στήλη Μ έχει γεμίσει με τόσες συμμετοχές.
Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση ήταν προφανής: το είδος Μ κυκλοφορεί σε αφθονία εκεί έξω και πιο πιθανό είναι να το συναντήσεις παρά να το αποφύγεις.
Η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση είναι σαφώς πιο δύσκολη και περίπλοκη αλλά κάπου ανάμεσα σε έρευνες και εμπειρίες ζωής αυτό το ΓΙΑΤΙ έχει τελικά μερικές αιτιολογήσεις:
Αυτός ο Μ είναι το έργο ενός άλλου Μ
“Τον χαρακτήρα μου τον φτιάξανε τα έργα σου” έχει τραγουδήσει η Νατασούλα (Θεοδωρίδου) και ο σύνδεσμος των ψυχιατρικών κλινικών της Β.Αμερικής επιβεβαιώνει τον στίχο του Ηλία Φιλίππου δίνοντας του τον επιστημονικό όρο “παρόρμηση επανάληψης του τραύματος”. Που σημαίνει πως αντί να προσπαθείς να ξεπεράσεις τον πόνο που σου προκάλεσε ένα τραύμα, γίνεσαι σαν αυτόν που σε πλήγωσε. Οι ψυχίατροι έχουν παρατηρήσει αυτή τη συμπεριφορά σε βίαιους ανθρώπους οι οποίοι είχαν υποστεί σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση όταν ήταν μικροί.
Έτσι, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που στην ερωτική τους ζωή έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν τη συνθήκη του τραύματος (ερωτική απογοήτευση, δύσκολος χωρισμός, καταπάτηση εμπιστοσύνης κ.α.) και να παρασύρουν κι άλλους στη θυματοποίηση γιατί το βρίσκουν πιο εύκολο να κάνουν έναν άλλον άνθρωπο να βιώσει ότι βίωσε ο ίδιος.
Συναντάμε πολλούς Μ γιατί κυκλοφορούμε σε μέρη όπου το αλκοόλ ρέει άφθονο και όπως έχει πει ο θείος μου ο Νίκος “στο αλκοόλ και στα χαρτιά φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας του ανθρώπου” (θείος Νίκος=μορφή/καπετάνιος που έχει φάει τη ζωή και τους ωκεανούς με το κουτάλι).
Τώρα, θα μου πεις, αν πάω σε μια ποιητική βραδιά με τσάι και βουτήματα δεν θα συναντήσεις Μ; Βασικά, κι εκεί θα συναντήσεις απλώς η κατανάλωση αλκοόλ κάμπτει τις αντιστάσεις και αφαιρεί τα προσωπεία οπότε στα νυχτερινά μαγαζιά είναι πιθανόν να πέσεις σε πληθώρα Μ.
Οι Κ (Καλά παιδιά) έχουν πληγωθεί από Μ οπότε γίνονται λιγότερο συναισθηματικά διαθέσιμοι
Και μετά την ανάλυση του θείου Νίκου, ας γυρίσουμε στο τι γίνεται όταν ο Μ συμπεριφερθεί σαν Μ στον Κ. Ο Κ κουράζεται να αντιμετωπίζει ανθρώπους που δεν μπορούν να εκτιμήσουν την πραγματική του αξία, υψώνει τεράστια τείχη άμυνας με αποτέλεσμα πολλές φορές να συμπεριφέρεται σαν…Μ!
Ω, να, ένας ωραίος φαύλος κύκλος!
Και τώρα τι κάνουμε; Μπαίνουμε κάτω από μια πέτρα και περιμένουμε να έρθει η Δευτέρα Παρουσία που θα διαχωρίσει τους καλούς από τους κακούς αμνούς;
Βασικά, όχι. Θα αποδεχτούμε πως οι Μ κυκλοφορούν ανάμεσα μας, φροντίζουμε να τους αποχαιρετήσουμε όταν το αντιλαμβανόμαστε για να μην γίνουμε τα θύματα του σεναρίου Α και δουλεύουμε με τον εαυτό μας ώστε να χαμηλώσουμε τα αμυντικά τείχη και να αποδεχτούμε πως κάθε εμπειρία μας δίνει δύναμη και γνώση για την επόμενη…εκείνη που θα γνωρίσουμε και εκτιμήσουμε τον Κ που βρέθηκε στη ζωή μας και δεν χρειάζεται να διαιωνίσουμε τον φαύλο κύκλο των Μ!
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!