Όταν σκέφτεσαι τη λέξη «άμυνα» τι σου έρχεται στο μυαλό;
Ένα παιχνίδι, μία μάχη, μία κατάσταση που σε κάνει να στέκεσαι απέναντι από τον άλλον και να προσπαθείς να τον απομακρύνεις, να τον κρατήσεις μακριά και να υπερασπιστείς τον χώρο και τα κεκτημένα σου.
Και ενώ η άμυνα, και μάλιστα η έξυπνη άμυνα με τους ευρηματικούς τρόπους, είναι θεμιτή και ωραία όταν είσαι στο πεδίο της μάχης, τι γίνεται όταν αυτός με τον οποίο έρχεσαι σε αντιπαράθεση είναι ο σύντροφός σου;
Γιατί επιμένεις να τον κρατάς μακριά και να τον διώχνεις όλο και πιο πολύ; Οι σχέσεις δεν είναι «αμύνομαι-χάνω-αμύνομαι-κερδίζω-αμύνομαι».
Σκηνή από την ταινία “Ο πόλεμος των Ρόουζ”
Όταν – για κάποιο λόγο- έρχεται η καταιγίδα και κάνεις κάτι που ενοχλεί και κάνει τον άλλον να νιώθει άβολα και χάλια έχεις δύο επιλογές.
Όταν έρθει να σου πει και να σου ζητήσει το λόγο να αμυνθείς και να τον κάνεις να νιώσει ακόμα χειρότερα, να τον κάνεις να τα σπάσει όλα ή να δεχτείς να συζητήσεις και να βρείτε μαζί μία λύση! Διότι η άμυνα οδηγεί στην επίθεση και η επίθεση φέρνει την καταστροφή.
Δεν επιζητάς την επίθεση, τα νεύρα, τον κακό του εαυτό. Σε μία σχέση προσπαθείς να βρεις τον τρόπο που θα κάνει και εσένα και αυτόν να βγάλετε τον καλύτερό σας εαυτό.
Η καλύτερη άμυνα είναι να μην αμύνεσαι καθόλου! Η καλύτερη άμυνα είναι να τον αφήσεις να σε πλησιάσει, να σε αγγίξει, να σε γνωρίσει και να τον γνωρίσεις.
Οι τσακωμοί, τα προβλήματα και οι δυσάρεστες καταστάσεις είναι υπαρκτά σε μία σχέση και αναπόφευκτα. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις αφοσιωμένη στην φωτεινή πλευρά και να αφήσεις τον τοίχο να πέσει – όσο δεν πληγώνεσαι και όλα όσα συμβαίνουν δεν σε προσβάλλουν!
Να κάνεις κάθε δύσκολη κατάσταση, πιο εύκολη και να μάθεις να την αντιμετωπίζεις με χαμόγελο και όχι με…άμυνα!
