Μια από τις διαχρονικές σταθερές στην ζωή κάθε γέρικου αρπακτικού (επίσης γνωστού και ως «ώριμου playboy», «πορνόγερου της γειτονιάς» και γενικότερα «Θέε μου, αυτός γιατί με κοιτάει τώρα») είναι πως αργά ή γρήγορα, θα βρεθεί σε περιβάλλον όπου με το που θα εμφανιστεί κάποια νεαρή και δροσερή ύπαρξη, θα ορμήσει ένα λεφούσι φερέλπιδων νεαρών επάνω της, καθένας εκ των οποίων θα πασχίζει να τραβήξει την προσοχή και να κερδίσει τις χάρες της.
Ένας ερασιτέχνης λάγνος, θα έτεινε να απελπιστεί. Θα θεωρούσε πως όλοι αυτοί οι νεαροί, γυαλιστεροί μνηστήρες, με τις προοπτικές, τη χαρά και τα λαμπερά ματάκια τους τα οποία απέχουν έτη φωτός ακόμη από οποιαδήποτε κατανόηση της ματαιότητας και της συντριβής που τους περιμένει στον ενήλικο βίο, θα τον καθιστούσαν σχεδόν αόρατο στα μάτια του κοριτσιού.
Τεράστιο λάθος, καθώς είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, πως μια γυναίκα ενδιαφέρεται για έναν άντρα, μονάχα εάν εκείνος δείχνει να την απορρίπτει και υποτιμά συστηματικά, με χαμόγελο και τσαχπινιά. Η προσέγγιση του βαριού πεπονιού, όχι απλώς έχει πεθάνει, αλλά είναι τόσο γραφικά ντεμοντέ, που φυσικά γίνεται άμεσα αντιληπτή και γελοιοποιείται αντίστοιχα. Η σωστή μέθοδος, ταγμένε εν αμαρτία αναγνώστη, έχει ως εξής :
-Φροντίζεις να είσαι πάντα εκεί τριγύρω, για κάποια άλλη, οποιαδήποτε, δουλειά και φυσικά της δίνεις την ελάχιστη δυνατή σημασία.
Όταν οι πιτσιρικάδες σκίζονται να της φέρουν καφέ και να της εξηγήσουν από πού ανατέλλει ο ήλιος, εσύ θα είσαι απασχολημένος με αληθινά σοβαρά πράγματα. Όταν προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή σου –γιατί πώς είναι άραγε δυνατόν να μην σέρνεσαι στα πόδια της;- θα την κάνεις να περιμένει μέχρι να τελειώσεις την προηγούμενη δουλειά σου. Μετά θα της δώσεις όλη σου την προσοχή, σε απολύτως επαγγελματικά πλαίσια, όπως ακριβώς θα έκανες εάν σε είχε ρωτήσει το ίδιο πράγμα ο Μπάμπης ο Μπάμπουρας.
-Όταν της μιλάς, την κοιτάς πάντα στα μάτια, με το χαμόγελο που λέει πως ναι, έχεις πάρει τα πάντα, γνωρίζεις πως δεν οδηγούν πουθενά, αλλά διάβολε, θα πάρεις και αυτήν, κυρίως γιατί μπορείς και πιθανώς γιατί έχει πλάκα.
Η εξωλεκτική επικοινωνία είναι το 95% κάθε επιτυχημένης προσέγγισης. Δεν έχει σχεδόν την παραμικρή σημασία τι λες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το λες. Το «Καλημέρα», σε άψητα και άβγαλτα χείλη είναι αμήχανο και κακόμοιρο τραύλισμα. Στα δικά σου, γίνεται βρώμικο χάδι μετά από μια νύχτα που μπορεί να μετανιώσει, αλλά σίγουρα δεν θα ξεχάσει ποτέ.
-Όταν είσαι απόλυτα βέβαιος πως η εσωτερική θερμοκρασία του κοριτσιού έχει φτάσει στο μη περαιτέρω και είναι έτοιμη να σου παραδοθεί άνευ όρων, θα οργανώσεις τυχαίο, αδιάφορο και όλως συμπτωματικό ξεμονάχιασμα.
Ίσως το δυνατότερο χαρτί στα χέρια ενός εξασκημένου Γ.Σ.Α. (Γέρικου Σεξουαλικού Αρπακτικού™) είναι η σχεδόν μυστικιστική ικανότητά του να ξεμοναχιάζει αιθέριες υπάρξεις χωρίς δράματα, άγχη, και νταβαντούρια τύπου «Ραντεβού» ή άλλων, κοινωνικά αποδεκτών εκδηλώσεων τρυφερότητας και ενδιαφέροντος. Βρίσκεσαι εδώ για ένα και μόνο λόγο και δεν θα συμβιβαστείς με τίποτε λιγότερο. Ο αριστοτεχνικός ψυχολογικός χορός στον οποίο οδηγείς την υποψήφια κατάκτησή σου, καταλήγει πάντοτε στο ανωτέρω, άνευ υποσχέσεων και προοπτικών ξεμονάχιασμα.
Η σπουδή φυσικά αποπλάνησης τέτοιου επιπέδου, διαρκεί μια ολόκληρη ζωή και ο κίνδυνος του έρωτα βρίσκεται συνεχώς μισό βήμα πίσω σου. Αλλά αλήθεια, δεν θα νιώσεις ποτέ πιο ζωντανός, απ’ όταν φλέγεσαι στην καρδιά του απαγορευμένου.
O Αντώνης Λαβέτσης κατέχει την έδρα Οινολογίας στο Plumpton College και είναι επίτιμος διδάκτωρ Μυθολογικών Σπουδών & Θεολογίας στο Innsmouth College του Ηνωμένου Βασίλειου. Επί σειρά ετών διατηρούσε την ραδιοφωνική εκπομπή “Ask Uncle Satan” στην νυχτερινή ζώνη του BBC Radio 6 η οποία γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ζει και εργάζεται για να συντηρεί την γάτα του Λίλιθ, σε ένα γραφικό προάστιο του Plumpton.