Θυμάστε τα παρακάλια της μαμάς “μην αφήνεις την τελευταία μπουκιά είναι η δύναμη σου”. Ακόμα σιχαίνεστε το γάλα που σας πίεζαν να πίνετε μονορούφι τα πρωινά και η τυρόπιτα με το σοκολατούχο γάλα στα διαλείμματα μοιάζει να έχει την ίδια γεύση ακόμα και σαν ανάμνηση από τα άτακτα μαθητικά σας χρόνια στον ενηλικιωμένο ουρανίσκο σας.
Ο γυμναστής του Λυκείου που γλυκοκοιτούσατε με την κολλητή σας έδωσε τη θέση του στον personal trainer, το λυκερόκορμο κορμί σας βάρυνε μερικά κιλάκια από την καλοπέραση του καλοκαιριού και το εφαρμοστό τζιν που δεν κουμπώνει είναι το άγχος του πρωινού καφέ στριμωγμένο δίπλα στην επαγγελματική συνάντηση, την κίνηση στους δρόμους και την κόρνα που σαν τικ χτυπάτε ρυθμικά με την παλάμη σας.
Σε μία ζωή που από μικρές μαθαίνατε να εκτιμάτε κάθε μπουκιά από τα σουτζουκάκια της γιαγιάς, το παγωτό της μηχανής στην πλατεία (ανάμεικτο μισό κρέμα μισό σοκολάτα) και την κουρού στο Λομποτέση που σας κερνούσε ο μπαμπάς κάθε Σάββατο, πώς γίνεται να συμβιβαστείτε με ένα αγόρι που μοιάζει πιο παράταιρο κι από ντουέτο της Rihanna με την Πάολα;
Κάπου εδώ έρχεται το δίλημμα ανάμεσα στον έτσι που θέλει η κολλητή, στο γκόμενο που γουστάρει η φίλη και στο στερεότυπο που σας σερβίρει το ντουέτο Beckham πασπαλισμένο με μπόλικο σολάριουμ και αρκετό μπότοξ. Κορίτσια, ξέρουμε την προπαίδεια (μέχρι εκεί καλά ήταν) και μπορούμε να μετρήσουμε και έναν και δύο και έξι κοιλιακούς πλάγιους κάθετους και δε συμμαζεύεται, το θεληματικό πηγούνι φαίνεται από μακριά και η αποτριχωμένη επιδερμίδα, το μπαλαγιάζ στη φράντζα και τα γυαλιά καθρέφτες βγάζουν μάτι-τουτέστιν και καταρράκτη να είχαμε θα τα προσέχαμε θέλουμε δε θέλουμε. Πειράζει που στο δίλημμα κοιλιακός- φέτες εναντίον φέτα Δωδώνης εμείς θα επιλέξουμε το δεύτερο μιας και όχι μόνο είναι πιο νόστιμο αλλά ανταποκρίνεται και στο κατοχικό μας σύνδρομο; Σε έναν κόσμο όπου η ξανθιά Barbie είναι τεκνατζού (το αγόρι της ο Ken είναι δύο χρόνια μικρότερος), είναι ταυτόχρονα γιατρός, δασκάλα, μπαλαρίνα, σχεδιάστρια μόδας μα πάνω από όλα πριγκίπισσα και φυσικά αδέσμευτη (μονόπετρο δε φόρεσε ποτέ) αλλά με ένα τσούρμο κουτσούβελα να την περιτριγυρίζουν, το τσουπωτό αγόρι μοιάζει με τον τίμιο Κώστα Βουτσά στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. Εδώ το ξυραφάκι πάει περίπατο και η τρίχα μπούκλα κάνει την εμφάνισή της με θράσος και τσαμπουκά, ο σωματότυπος “ντολμαδάκι” αποθεώνεται και ο Ζακ Γαλυφιανάκης χρίζεται ως νέος δάνδης της δεκαετίας που διανύουμε. Γιατί να είμαστε με έναν μίζερο που θα μας μετράει τις μπουκιές, θα μας ζυγίζει κάθε τρεις και λίγο παρατηρώντας το διπλό μας προγούλι και θα μας κάνει να αισθανόμαστε πιο γουρούνες κι από τη Miss Piggy, ενώ μπορούμε να απολαμβάνουμε το τυλιχτό μας σουβλάκι και το ζουμερό μας hamburger αγκαλιά με το μελανούρι της καρδιάς μας που όχι μόνο δε θα μας κράξει αλλά αντίθετα θα κλείσει το μάτι πονηρά στην επόμενη γαστριμαργική ατασθαλία μας;
Νηστικό αρκούδι δε χορεύει κι αν θέλετε στο φετινό τανγκό να έχετε καβαλιέρο τότε αφήστε τη μεζούρα και απλώστε πλοκάμι στο πρώτο τσουπωτό αγόρι που θα βρεθεί στο δρόμο σας. Πού ξέρετε, ίσως σας βοηθήσει να κάψετε τις παραπανίσιες θερμίδες με το δικό του πληθωρικό τρόπο και κάτι μας λέει πως πολύ θα σας αρέσει!
Im laughing in your face-