Και ήρθε η στιγμή που έχεις βρεις τον κύριο τέλειο, είστε μαζί, η σχέση προχωράει και αρχίζεις και βιώνεις κάτι που ούτε το πίστευες ποτέ ότι θα σου συμβεί. Είναι όλα ομαλά, έχει πολλά από τα στάνταρς που θέλεις να έχει ο σύντροφος σου, σας αρέσουν τα ίδια πράγματα ,έχετε τα ίδια χόμπι και τα ίδια ενδιαφέροντα ,σας αρέσει να περνάτε χρόνο μαζί, υπάρχει πάθος και πόθος και γενικά μοιάζει όλο αυτό με σενάριο ρομαντικής ταινίας που έχεις βάλει Κυριακή απόγευμα στο Netflix.
Στην αρχή φυσικά ο χρόνος είναι σύμμαχος, όσες πιο πιο πολλές ώρες μαζί τόσο περισσότερες εικόνες, τόσες πιο πολλές εμπειρίες που σας δένουν και συναισθήματα που αναπτύσσονται χτίζοντας σιγά σιγά την δική σας ιστορία. Και ενδόμυχα χαμογελάς που αυτήν φόρα έχει κρατήσει παραπάνω από την προηγούμενη σου σχέση. Οι μήνες γίνονται χρόνια έχοντας αναπτύξει πια μια μεγάλη οικειότητα μεταξύ σας, είναι πλέον ο άνθρωπος σου.
Είναι ο άνθρωπος που θέλεις να περάσεις την ζωή σου μαζί του, που σε κάνει να θέλεις οτιδήποτε πηγάζει από στερεοτυπικές αντιλήψεις (που μέχρι πρότινος σιχαινόσουν) για το πως πρέπει να είναι οι σχέσεις (συγκατοίκηση ,γάμο, παιδιά κ.α). Ακόμα και την ρουτίνα που σιγά-σιγά πια νιώθεις, δεν σε χαλάει, ίσα-ίσα που μεγεθύνει το συναίσθημα της οικειότητας, υποστιρίζοντας για άλλη μια φορά την πεποίθηση ότι είστε το τέλειο ζευγάρι.
Μα τίποτα αμιγώς τέλειο δεν υπάρχει στην φύση, το ίδιο ισχύει και για τον νόμο των σχέσεων.Η ρουτίνα δεν είναι πάντα καλή, συνήθως είναι παγίδα και πιθανότητα η μεγαλύτερη. Χρειάζεται και αυτή, αλλά όχι να επισκιάζει τον έρωτα ,την αγάπη και τον πόθο.
Γιατί η ρουτίνα έχει την ικανότητα, τον άνθρωπο που νιώθεις πλέον τόσο οικείο να τον βλέπεις ξένο. Αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη αλλά σταδιακά, μέρα με την μέρα φτάνοντας στο σημείο από εκεί που ήσασταν ένα, να είστε δυο.
Να αποξενώνεστε μέσα στην σχέση και να φτάνεις στο σημείο κάποιο πρωί να αντικρίζεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρεις, που επιφανειακά να είναι όλα γνώριμα και σωστά, μα επί της ουσίας να είναι ένας άγνωστος πια. Όλη αυτήν την κατάσταση την συντροφεύουν καυγάδες που πλέον κρατάνε περισσότερο και αρχίζει να επικρατεί ένα τοξικό κλίμα που σας επηρεάζει και τους δυο. Οι άσχημες στιγμές είναι πλέον περισσότερες από τις καλές στιγμές. Φεύγει η επιθυμία να μοιράζεστε τον ελεύθερο σας χρόνο μαζί και αρχίζει πλέον μια αντίστροφη μέτρηση
για το ποιος θα πει πρώτα τέλος. Ποιος θα έχει έχει την δύναμη να βάλει τελεία. Να βάλει τελεία σε θαυμαστικά που μετατράπηκαν άθελα σας σε ερωτηματικά. Να μπει ένα τέλος το οποίο έχει ήδη πρεοέλθει.
Σε αυτό το σημείο είναι που χρειάζεται ανασυγκρότηση, ειλικρίνεια πρώτα στον εαυτό σου και ύστερα στον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου. Να μετρήσεις τα καλά και τα κακά.
Μα πρωτίστως να σκεφτείς αν τρέφεις συναισθήματα ακόμα για τον/την σύντροφό σου.
Να δεις καθαρά αν έχει χαθεί όλο που κάποτε φάνταζε όμορφο και αν πλέον είναι κάτι που σας γεμίζει μόνο τοξικότητα. Κάθε σχέση, κάθε άνθρωπος μπορεί να υπάρξει τοξικός για κάποιες στιγμές. Μια δύσκολη συνθήκη στον εργασιακό τομέα, η οποία σου προκαλεί έντονο άγχος μπορεί να σε κάνει να συμπεριφέρεσαι τοξικά για κάποιο χρονικό διάστημα.
Αλλά αν η τοξικότητα είναι το γενικό κλίμα και έχουν γκρεμιστεί όλες οι γέφυρες, τότε πιθανόν είναι καλύτερα να μπει αυτό τέλος. Να βάλεις σε προτεραιότητα τον εαυτό σου και να τον προσέξεις, κάτι που είναι βασική σου υποχρέωση είτε σε σχέση είτε ως single.Και ναι μπορεί να πονάει και να είναι δύσκολο αλλά είναι εξ ολοκλήρου πιο εύκολο από αυτό βιώνεις τελευταία.Η ψυχική μας υγεία προέχει και αυτό είναι νόμος.
Αν όμως δεν έχετε γίνει τόσο τοξικοί και ως προ στην σχέση σας καταστροφικοί. Αν όμως δεν έχουν << ξηλωθεί>> όλα ακόμη . Αν όμως τα βλέμματα σας συναντιούνται ακόμη και μαρτυρούν πόσο θέλετε ο ένας τον άλλον.
Τότε καθίστε και κάντε και μια ειλικρινή συζήτηση, αναγνωρίστε τα λάθη σας, επαναπροσδιορίστε τους στόχους σας και τα θέλω σας, ανακαλύψτε τον λόγο για τον οποίο το <<χάσατε>> και προσπαθήστε για όλα αυτά που έχετε συμφωνήσει να σας βοηθήσουν.
Και ίσως στο τέλος πέσουν οι μάσκες ,και αναγνωρίσετε ξανά τον δικό σας άνθρωπο που χάρη σε αυτές τον θεωρούσατε τελευταία ξένο. Να πετάξετε τα τέσσερα πρώτα γράμματα της αποξένωσης που κυριαρχούσε όλο αυτόν τον καιρό και να κρατήσετε ότι έχει απομείνει.
