Για πολλούς οι γάτες είναι συνυφασμένες με κακοδαιμονίες, γρουσουζιά και κακή τύχη. Αν δείτε τρεις γάτες σταυροκοπηθείτε, αν έχετε γάτες στο σπίτι σας θα μείνετε γεροντοκόρη κι αν μαύρη γάτα περάσει από κοντά σας τότε η γκαντεμιά σας δε θα έχει τελειωμό. Εμείς ως γνήσιοι οπαδοί της ομοιοπαθητικής υιοθετήσαμε όχι μία, αλλά δύο γάτες, (όχι ότι κι ότι αλλά από ρώσικο τζάκι), και με την εμπειρία των εφτά ετών σα γαλόνι καλογυαλισμένο στον ώμο μας αισθανόμαστε έτοιμες να γίνουμε συνήγοροι των πιο όμορφων και μυστήριων αιλουροειδών μετά τη γυναίκα (αν δεν παινέψεις τον εαυτό σου δεν πας μακριά).
Η αγάπη του William Burroughs, περίφημου avant garde νοβελίστα και χαρακτηριστικού εκπρόσωπου της μπητ γενιάς, για τις γάτες ήταν τόσο έντονη που ακόμα και ο ίδιος ο συγγραφέας δε δίστασε να τις λατρέψει αφιερώνοντας ολόκληρο έργο του σε αυτές. Θεές στην Αρχαία Αίγυπτο, οι άνθρωποι έδειχναν το πένθος τους για το χαμό τους ξυρίζοντας τα φρύδια τους, ενώ πολλές χιλιάδες χρόνια μετά τα τάγματα των γερμανικών SS θα ζητούσαν πίστη και αφοσίωση από τους στρατιώτες τους υποβάλλοντάς τους στο πιο απάνθρωπο τεστ’ ένας μήνας συντροφιά με ένα μικρό γατάκι και κατόπιν θανάτωσή του με βασανιστικό τρόπο προκειμένου να αφανιστεί κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Η ανθρωπόμορφη Μπαστέτ, η σεληνιακή Θεά Ντιάνα, η μάγισσα που μεταμορφωνόταν τις νύχτες σε αίλουρο, το γούρι των καραβιών και η μεσαιωνική θεραπεύτρια, όλα αυτά και άλλα πολλά ενσαρκώνονται στη γκρίζα γούνα της δικής μας γάτας που κουρνιάζει ξένοιαστα στην αγκαλιά μας. Τι κάνει όμως αυτό το θηλυκό ικανό να πατάξει κάθε αντρική παρουσία και να κερδίσει επάξια τη δική της θέση στην καρδιά μας;
“Είναι κάτι χαρακτήρες τελειωμένοι αναπτήρες” λέει το λαΐκό άσμα και σίγουρα δεν αφορά καμία από τις γάτες μας. Σε αντίθεση με το λεγάμενο που αποζητά την προσοχή μας, αναλώνεται σε διεξοδικές συζητήσεις κάνοντάς μας να βράζουμε μέσα στο ζουμί μας για άλλο ένα του λάθος που αρνείται να παραδεχτεί, η Missy θα διπλώσει αριστοτεχνικά τις βελουδένιες της πατούσες και θα παραδοθεί στις δικές της γατίσιες σκέψεις. Αυτοσυγκέντρωση, μάτια γυάλινα που σε κοιτούν σα να γνωρίζουν ακριβώς αυτό που έχεις στο μυαλό και μία ουρά που τυλίγεται με περίσσια χάρη γύρω από το αφράτο της κορμί, μεταφράζονται από άλλους σαν υπεροπτικός σνομπισμός κι από εμάς ως γνήσια ανάγκη ελιτισμού.
Θυμηθείτε τον έτσι και την ταχύτητα με την οποία καταβροχθίζει ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, μασώντας, γελώντας και βλέποντας ταυτόχρονα τον αγώνα της Καλλονής απέναντι στον ΠΑΟΚ με το τηλεκοντρόλ προέκταση του χεριού του. Φασαρία, ουρλιαχτά, ασταμάτητα μπιπ από τα μηνύματα των κολλητών και το σαλόνι σας έχει μεταμορφωθεί μέσα σε δευτερόλεπτα σε γήπεδο που βρωμοκοπάει μπύρα, κάπνα και ψησταριά. Από την άλλη, η Tiffany βαθύτατα συγκεντρωμένη στο στόχο της, θα γευτεί τις κοτοπουλένιες της κροκέτες ανακατεύοντάς τες λίγο με τις γκρι της πατούσες, θα δροσιστεί πίνοντας το νερό από το ασορτί της μπολ και θα στρογγυλοκαθίσει στον καναπέ μας με μαεστρία που θα ζήλευε κι ο πιο ατρόμητος ακροβάτης. Το δείπνο θα τελειώσει όπως ακριβώς ξεκίνησε, αθόρυβα και ντελικάτα με επιβράβευση την πιο ζεστή αγκαλιά.
Αν θέλετε να μιλήσουμε για τρίχες μπορούμε να το κάνουμε και αυτό. Μούσια, μουστάκια, γένια, φαβορίτες και τρίχα κάγκελο ξεπροβάλλουν από κάθε κομμάτι σάρκας του λεγάμενου. Εμείς σφαδάζουμε στο κρεβάτι του πόνου αποσκοπώντας στην τέλεια αποτρίχωση με κάθε τίμημα, ενώ ο κύριος απέναντι μετράει τον ανδρισμό του όχι στις τρίχες που μας ξεφουρνίζει, αλλά στις τρίχες που του περισσεύουν στο στέρνο (γιατί από μαλλί δεν τον βλέπουμε πολύ καλά). Ε λοιπόν, πολύ ωραιότερη η γούνα της russian blue γάτας μας, πεντακάθαρη καθότι η ίδια παστρικιά και άκρως οικολογική, παρά η τρίχα για πουλόβερ του εκάστοτε greek lover.
Έρχεται η ώρα της απόλαυσης, το φλερτ, το καβλάντισμα, το ζευγάρωμα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε. Το καινούργιο μας αγόρι θα μας ξυπνήσει το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, θα μας κάνει ανάποδο σπαγγάτο μετά το μεσημεριανό πριν κατεβάσουμε την τελευταία μπουκιά και το βραδάκι εκεί που θα είμαστε πάνω στα ντουζένια μας μέχρι να πούμε ‘είσαι για τρέλες;” το ροχαλητό του δε θα αφήσει πολλά περιθώρια. Από την άλλη, η γάτα μας είναι τίμια, ξέρει τι θέλει και φυσικά δε μας πρήζει. Είτε είμαστε παρούσες είτε όχι, το κατοικίδιό μας θα απευθυνθεί στην αγαπημένη του κουβέρτα και θα την κατσιάσει με αλλεπάλληλα μασάζ και γουργουρίσματα μέχρι να αποκοιμηθεί.
Kαι φτάνουμε στην ώρα του ύπνου. Εκείνη τη στιγμή της μέρας που οι προκλήσεις μπαίνουν στον πάγο και οι έννοιες μας αποχαιρετούν δίνοντας τη θέση τους σε πολύχρωμα όνειρα. Κλείστε τα μάτια και πείτε μας με το χέρι στην καρδιά. Εσείς τι προτιμάτε; Το ροχαλητό του αγοριού που σας γύρισε για άλλη μία φορά την πλάτη, ή τη γούνινη ζεστή αγκαλιά της γάτας σας που τρύπωσε μέσα από τα σκεπάσματα γουργουρίζοντας γλυκά από ευχαρίστηση;
Μην ξεχνάτε, η πολυαγαπημένη σας γάτα έχει διαλέξει να είναι μαζί σας όχι από ανάγκη, αλλά από επιλογή, γι΄αυτό να την αγαπάτε όσο πιο πολύ μπορείτε.
Im laughing in your face-