Μερικές φορές εκεί που απελπίζεσαι και λες ότι δεν μπορεί να συμβαίνει όλο αυτό και γιατί έχει γίνει έτσι ο κόσμος μας, γίνεται αυτό το κάτι. Ένα μικρό γεγονός που εντελώς απρόσμενα σα μια άλλη σφαλιάρα ελπίδας σε επαναφέρει και σου δίνει πνοή και δύναμη να συνεχίσεις να ελπίζεις και να προσπαθείς και εσύ.
Σε μια αναπάντεχη έκπληξη βρέθηκαν οι εθελοντές της ομάδας της κοινωνικής κουζίνας της οργάνωσης «Άλλος Άνθρωπος». Στην πόρτα τους έφτασε ένα αυτοκίνητο γεμάτο με κούτες βοήθειας. Όχι όμως απλές κούτες, αλλά ζωγραφισμένες από τα λιλιπούτεια χεράκια των παιδιών ενός ιδιωτικού νηπιαγωγείου της Κηφισιάς. Ένα παιδί και μια κούτα για ένα άλλο παιδί που έχει ανάγκη. Μια κούτα γεμάτη ζωγραφιές και παιδική, αγαθή αγάπη!
Τι να πουν? Η συγκίνησή τους δεν περιγραφόταν: «Ήταν κάτι που άνθρωποι που είναι εδώ χρόνια, δεν είχαν ξαναδεί ποτέ!», μου είπε η Μιμή Στάη, εθελόντρια και αυτή στην οργάνωση. «Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πόσο όμορφες ήταν αυτές οι κούτες και πόση αύρα αγάπης είχαν έξω και μέσα τους. Τελικά πραγματικά τα παιδιά είναι το μέλλον και η ελπίδα μας».
Η ομάδα των ακτιβιστών και εθελοντών της κοινωνικής κουζίνας της οργάνωσης «Άλλος Άνθρωπος», βοηθάει ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη και μαγειρεύει καθημερινά προσφέροντας δωρεάν φαγητό για όλους. Έτσι ο κόσμος που έχει προβλήματα, μέσω του φαγητού, έρχεται κοντά, συζητάει και νιώθει καλύτερα. Η οργάνωση στηρίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική βοήθεια και σε δωρεές συμπολιτών μας.
Ο ίδιος ο κ. Κώστας Πολυχρονόπουλος, ιδρυτής της, είναι ένας άνθρωπος που και ο ίδιος έζησε την απελπισία και την ανεργία. Δεν το έβαλε κάτω όμως, πήρε μια κουτάλα και μια κατσαρόλα και αντί να βυθίζεται στα κακά της μοίρας του, μεταμόρφωσε την απελπισία σε προσφορά για τους συνανθρώπους του.
Αν θέλετε και εσείς να προσφέρετε τη βοήθειά σας, μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στη σελίδα τους http://oallosanthropos.blogspot.gr
Μέσα στο γραφείο μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών για πολλά χρόνια, μια μέρα έτσι σχεδόν ξαφνικά, αποφάσισα να κάνω όλα αυτά που με κάνουν χαρούμενη. Με ακαδημαϊκές σπουδές στις διεθνείς σχέσεις και στη μουσική, με εμπειρία στο χώρο των εκδηλώσεων από τα φοιτητικά μου κιόλας χρόνια και με έναν γιό που λατρεύω, η ιδέα πλέον ήταν απλά μία: η νέα μου δουλειά θα είναι ότι ονειρευόμουν πάντα και θα έχει σχέση με τη ΧΑΡΑ. Ναι, σαν έννοια είναι πραγματική. Αρκεί να την πάρουμε στα χέρια μας και να αρχίσουμε να ζωγραφίζουμε τις αναμνήσεις της ζωής μας με τα πιο όμορφα χρώματα.