Σάββατο βράδυ, Πετρούπολη.
Καλοκαιρινό πάρτι του φίλου Αχιλλέα στη Πετρούπολη. Πραγματικά δεν είχα κανένα κουράγιο να πάω μέχρι εκεί αλλά είναι καλός φίλος και δε γινόταν να μη πάω. Ήθελε πολύ μεγάλη δύναμη να σηκωθώ από καναπέ με το air-condition, να ετοιμαστώ και να πάω μέχρι τη Πετρούπολη από Κηφισιά. Ετοιμάστηκα σε ένα τέταρτο, ευτυχώς που είχα βρει τι παπούτσια θα βάλω. Το ντύσιμο ξεκινάει πάντα από τα παπούτσια. Είχε ζέστη αν και ήταν 10 το βράδυ. Πήρα το αμάξι και έφτασα επιτέλους στη Πετρούπολη.
Το πάρτι ήταν στη ταράτσα! Είχε υπέροχη θέα, τέλεια μουσική και πάρα πολύ κόσμο. Άλλαξε η διάθεση μου στο λεπτό, η κουρασμένη και βαριεστημένη κοπελίτσα είχε γίνει μια ομιλητικότατη και απόλυτα κοινωνική κοπέλα που είχε γίνει ένα με το πάρτι. Πάνω στο χορό γνωριστήκαμε και μιλούσαμε μέχρι που ξημέρωσε .
-Τι κινητό έχεις;
-Γιατί;
-Μπορώ να το δω;
Του δίνω το κινητό μου και γράφει το αριθμό του.
-Θα σε πάρω! μου λέει
Πέρασε μια βδομάδα και δεν φάνηκε. Παρασκευή βράδυ με πήρε τηλέφωνο και κανονίσαμε να βγούμε. Ήταν πολύ όμορφο εκείνο το σαββατόβραδο. Το επόμενο πρωί ένιωθα τόσο ευτυχισμένη! Η καρδιά μου να πετάριζε σαν σχολιαρόπαιδο που βγήκε πρώτη φορά ραντεβού. Βγήκαμε αρκετές φορές και η κάθε βραδιά ήταν καλύτερη από την άλλη, αλλά μετά η κάθε δικαιολογία μου φαινόταν εξωγήινη και ήταν απλά για να μην βρεθούμε. Έτσι σταματήσαμε να μιλάμε.
Πέρασαν 6 μήνες.
«Συγνώμη που χάθηκα, δε φταις εσύ αλλά οι καταστάσεις που προέκυψαν. Ελπίζω να είσαι καλά. Καλό βράδυ. Φάνης»
«Μου αρέσουν πολύ τα πυροτεχνήματα, να τα βλέπω, όχι να τα ζω.Να είσαι καλά. Καλό βράδυ.»
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
