«Ι am not the Cancer». Όσα είδαμε σε μια μοναδική έκθεση & όσα μάθαμε για τον προχωρημένο καρκίνο του μαστού

Την προηγούμενη Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013, βρεθήκαμε στα εγκαίνια της πρωτοποριακής έκθεση «I am not the Cancer» στο Gazarte, που αποτελεί μέρος της πανευρωπαϊκής καμπάνιας ενημέρωσης για τον προχωρημένο καρκίνο του μαστού «Here & Now». Η συγκεκριμένη εκστρατεία χορηγήθηκε με πρωτοβουλία του Τμήματος Ογκολογίας της φαρμακευτικής εταιρείας Novartis και την υποστήριξη του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού «Άλμα Ζωής»

Εγκατάσταση “I’m not the Cancer”

Η συνέντευξη τύπου ξεκίνησε με την παρουσίαση των αποτελεσμάτων μιας ιδιαίτερης έρευνας σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του μαστού και φροντιστές, η οποία εξετάζει τις προσωπικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις του προχωρημένου καρκίνου του μαστού. Ειδικότερα, η έρευνα εξετάζει την απώλεια «χρήσιμης εργασίας» και τη συμβολή/συνεισφορά των γυναικών εκτός παραδοσιακού χώρου εργασίας – στη λεγόμενη «γκρίζα εργασία».

Από την πρώτη διαφάνεια παθαίνω σοκ. Όχι μόνο με τα στατιστικά που παρουσιάζονται αλλά κυρίως επειδή συνειδητοποιώ πως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι έχουμε εστιάσει στο κομμάτι της πρόληψης, που αποτελεί αναμφίβολα ζωτικής σημασίας θέμα, και ξεχνάμε να ρίξουμε φως σε άλλες πτυχές του καρκίνου όπως πως αλλάζει πρακτικά η ζωή μιας γυναίκας με προχωρημένο καρκίνο του μαστού.

Αξίζει να σημειωθεί πως κάθε χρόνο 1,4 εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού ενώ το 30% των γυναικών με πρώιμο καρκίνο του μαστού, εμφανίζουν προχωρημένη μορφή της νόσου. Δεν υπάρχει ίαση για το προχωρημένο στάδιο της νόσου και συνεπώς οι στόχοι της έρευνας εστιάζονται κυρίως στη διαχείριση των συμπτωμάτων, την καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου και την παράταση του συνολικού χρόνου επιβίωσης, χωρίς να επηρεάζεται αρνητικά η ποιότητα ζωής.

Λένε πως οι αριθμοί είναι ψυχροί αλλά φανερώνουν μεγάλες αλήθειες. Θα μπορούσα να παρουσιάσω πολλά συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία στο συγκεκριμένο άρθρο όπως πως το 56% των ασθενών που συμμετείχαν στην έρευνα έχουν δει το εισόδημα του νοικοκυριού τους να μειώνεται σημαντικά ως αποτέλεσμα της νόσου ή πως το 75% ασχολούνται λιγότερο με τη φροντίδα των παιδιών, με το μέσο όρο ενασχόλησης να ανέρχεται μόλις σε 6 ώρες την εβδομάδα αλλά προτιμώ να μεταφέρω μια πιο πρακτική πλευρά: Τι γίνεται όταν νοσεί με προχωρημένο καρκίνο του μαστού η γιαγιά που προσέχει τα παιδιά; Πόσες ισορροπίες αλλάζουν μέσα σε μια οικογένεια; Ή πως μπορεί μια γυναίκα να περάσει ευτυχισμένη όσα χρόνια ζωής της απομένουν δίχως να έχει παράλληλα να ανησυχεί για πως μπορεί να καλύψει τα αυξανόμενα έξοδα που επιφέρει η νόσος; (απώλεια δουλειάς ή λιγότερες ώρες εργασίας και το υψηλό κόστος θεραπείας).

Όταν πήρε το λόγο η κυρία Μαρία, μια γυναίκα που συμμετέχει στην πρωτοποριακή εγκατάσταση «I am not the Cancer» με εντυπωσίασε η περηφάνια, η αξιοπρέπεια, το θάρρος και η αισιοδοξία με την οποία αντιμετωπίζει την ασθένεια της, τονίζοντας παράλληλα πόσο σημαντικό είναι μια γυναίκα που νοσεί να μην κλείνεται στον εαυτό της.

Οι καλλιτέχνες John Wynne και Tim Wainwright δεν είχαν συγκεκριμένο concept όταν ξεκίνησαν το project. Άφησαν τις γυναίκες να αφηγηθούν τις ιστορίες που ήθελαν. Στην έκθεση η εικόνα μένει στατική. Την ώρα που κάθεσαι στην καρέκλα, έχεις απέναντι σου μια γυναίκα που μπορεί να σε κοιτάζει ή μπορεί να έχει γυρισμένη την πλάτη της αλλά ακούς τη φωνή της. Την ακούς να σου αφηγείται τη δική της ιστορία, τη δική της αλήθεια. Οι καλλιτέχνες τόνισαν πως επέλεξαν το συγκεκριμένο στήσιμο γιατί μετά από λίγη ώρα οι γυναίκες ξεχνούν την παρουσία του μικροφώνου, όχι όμως την κάμερα.

Η έκθεση συγκλονίζει αλλά δεν σοκάρει. Καμιά φορά πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος έστω και νοερά με ένα θέμα που σε φοβίζει πολύ για να το ξορκίσεις. Την εγκατάσταση πλαισίωσε παράλληλη έκθεση με θέμα «10 Ελληνίδες Εικαστικοί Αφουγκράζονται», όπου οι συμμετέχουσες Ηώ Αγγελή, Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, Άννα Αμπαριώτου, Εβίτα Γαβριήλ, Γεωργία Γκρεμούτη, Ειρήνη Γκόνου, Κυριακή Μαυρογεώργη, Δάφνη Ρόκου, Μαρία Φιλοπούλου και Βιργινία Φιλιππούση χρησιμοποιώντας διαφορετικά τεχνικά και πλαστικά μέσα (ζωγραφική, γλυπτική, κατασκευή, εγκατάσταση, φωτογραφία), κατέθεσαν τον εαυτό τους και μίλησαν για μια γυναικεία υπόθεση που μας αφορά όλους και για μια περιπέτεια ζωής που συνεχίζεται. Την έκθεση επιμελήθηκε η Ίρις Κρητικού.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δράση της καμπάνιας «Here & Now» μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο www.agonizomai.gr

Τάνια Γκίνη

Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!