Εκατοντάδες Λονδρέζοι κατέβηκαν στο Μετρό την Κυριακή το απόγευμα, φορώντας μόνο τα εσώρουχά τους, πηγαίνοντας σαν να μην συνέβαινε τίποτα περίεργο.
Ήταν η Επίσημη Ημέρα Χωρίς Παντελόνι στο Μετρό, ένα ετήσιο event χωρίς άλλο σκοπό πέρα από το να φέρει λίγη διασκέδαση στην καρδιά του χειμώνα. Δεν υπήρχε βαθύτερο νόημα, ούτε κάποιο μεγαλύτερο κίνητρο. Ο μόνος στόχος ήταν η… χαζομάρα, έστω για ένα απόγευμα. «Υπάρχει τόση κακία, τόσα άσχημα πράγματα γύρω μας», δήλωσε ο διοργανωτής Ντέιβ Σέλκιρκ, ένας 40χρονος personal trainer. «Είναι ωραίο να κάνεις κάτι απλά για τη χαρά της στιγμής».
Αφού συναντήθηκαν στην είσοδο της Chinatown, δεκάδες συμμετέχοντες διέσχισαν τους παγωμένους δρόμους για να φτάσουν στον σταθμό Piccadilly Circus στο κεντρικό Λονδίνο, όπου επιβιβάστηκαν στο πρώτο τρένο. Η μόνη δυσκολία ήταν ότι τα βαγόνια ήταν τόσο γεμάτα που κάποιοι δεν κατάφεραν να βγάλουν τα παντελόνια τους.
Βγήκαν selfies, αντάλλαξαν χαμόγελα, ενώ οι τουρίστες κοίταζαν μπερδεμένοι. Το πρώτο τέτοιο event έγινε στη Νέα Υόρκη το 2002, ιδέα του κωμικού Τσάρλι Τοντ. Η σκέψη του ήταν απλή: «Δεν θα ήταν αστείο να μπει κάποιος στο μετρό το καταχείμωνο, φορώντας καπέλο, γάντια, κασκόλ… όλα εκτός από παντελόνι;» Ή, όπως τα λένε στο Λονδίνο, “trousers”, γιατί “pants” σημαίνει εσώρουχα στη Βρετανία.
«Θα ήταν παράξενο ακόμα και για τη Νέα Υόρκη», είπε ο Τοντ στο BBC, «αλλά το πραγματικά αστείο θα ήταν αν στον επόμενο σταθμό, λίγα λεπτά αργότερα, έμπαιναν κι άλλοι χωρίς παντελόνι. Και συμπεριφέρονταν σαν να μην γνωρίζονται, σαν να μην συμβαίνει τίποτα».
Η ιδέα έγινε trend, και η Ημέρα Χωρίς Παντελόνι έχει πραγματοποιηθεί σε πολλές πόλεις: στο Βερολίνο, την Πράγα, την Ιερουσαλήμ, τη Βαρσοβία και την Ουάσινγκτον, μεταξύ άλλων.
Το Λονδίνο φιλοξένησε την πρώτη του τέτοια εκδήλωση το 2009.
«Είναι απλά μια αθώα διασκέδαση», είπε ο Τοντ. «Σίγουρα ζούμε σε μια εποχή γεμάτη πολιτισμικές συγκρούσεις. Ο στόχος του event ήταν πάντα να κάνει τους άλλους να γελάσουν, να τους διασκεδάσει. Δεν είναι για να προκαλέσει, ούτε για να ενοχλήσει. Ελπίζω αυτό το πνεύμα να συνεχιστεί».
Ο Μπάζιλ Λονγκ, δικηγόρος, έφτασε στο σημείο συνάντησης φορώντας χοντρό μπουφάν και καπέλο μέσα στο κρύο. Όμως, μετά το ταξίδι του στις ζεστές στοές του Μετρό, μεταμορφώθηκε, φορώντας μόνο ένα λευκό πουκάμισο με έντονες ρίγες, ροζ εσώρουχο και κάλτσες με θέμα το Μετρό.
«Το είδα στο διαδίκτυο και σκέφτηκα, γιατί όχι; Είναι πάντα μια ερώτηση, σωστά;» είπε. «Όταν ρώτησαν κάποιον γιατί ανέβηκε στο Έβερεστ, απάντησε απλά: γιατί όχι;»
Η Μίριαμ Κορέα, 43χρονη σεφ, είχε έναν σκοπό. Ήθελε να συμμετάσχει γιατί είχε δει φωτογραφίες από προηγούμενες εκδηλώσεις με πολλές αδύνατες, κακοντυμένες γυναίκες.
«Εγώ είμαι μια πραγματική γυναίκα», είπε, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεται κανείς για το σώμα του. «Όλα τα σώματα είναι τέλεια».
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;
Leave a Reply