Στα πρόσφατα γεγονότα ρατσιστικής και αστυνομικής βίας που συγκλονίζουν τις Η.Π.Α απλώς δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος, δεν μπορείς να αποστρέψεις το βλέμμα σου. Θες να ξεχάσεις… αλλά δεν μπορείς (γιατί ή τρομακτική εικόνα ενός λευκού αστυνομικού – φορέα της εξουσίας που δολοφονεί εν ψυχρώ τον αφροαμερικανό Τζορτζ Φλόιντ δεν σε αφήνει), θες να συνεχίσεις τη ζωή και την πεζή καθημερινότητα σου… αλλά δεν μπορείς (γιατί το ρατσισμό τον αντικρίζεις κάθε μέρα γύρω σου), θες να είσαι μέσα σε αυτόν τον προστατευτικό μικρόκοσμο που έχεις δημιουργήσει… όχι και πάλι δεν μπορείς (γιατί το πρόβλημα σε διαφορετική μορφή θα χτυπήσει και τη δική σου πόρτα). Αυτή τη φορά επιβάλλεται λοιπόν να μην μπορέσεις! H αμερικανική κοινωνία έχει πρόβλημα, βαθύ πρόβλημα… ριζωμένο στις συνειδήσεις εκατομμυρίων Αμερικανών και δυστυχώς δεν είναι η μοναδική κοινωνία που τα γεγονότα αστυνομικής και ρατσιστικής βίας βρίσκονται στoυς πρώτους τίτλους των ειδήσεων σε τακτική βάση.
Είναι ίσως οξύμωρο και αντιφατικό, τη στιγμή που ο άνθρωπος ατενίζει το μέλλον από το διάστημα, που επιχειρεί να κατακτήσει τα αστέρια και να ανακαλύψει την πηγή της ύπαρξης του, να προσγειώνεσαι απότομα στην ωμή «γήινη» πραγματικότητα. Σε μια πραγματικότητα που σου προκαλεί ασφυξία και κόμπο στο στομάχι, όπως μια αστυνομική μπότα που συνθλίβει την ύπαρξή σου και σου στερεί το δικαίωμα στη ζωή. Μια ζωή που αφαιρείται και καταγράφεται στη μνήμη ενός κινητού τηλεφώνου ή στην κάμερα της τηλεόρασης. O Τζορτζ Φλόιντ έγινε «σύμβολο», όχι όμως δεν θέλουμε να έχουμε πλέον άλλα «νεκρά σύμβολα», όχι άλλους «μάρτυρες» που μένουν στην ιστορία για όλους τους λάθους λόγους… Αυτές είναι ορισμένες από τις πρώτες σκόρπιες σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό παρακολουθώντας το εξαιρετικό video της Nike, με τίτλο «For Once Don’t do it», το οποίο μεταβάλλει το εμβληματικό slogan της εταιρείας «Just Do It». Χρησιμοποιώντας μαύρο φόντο, όπως άλλωστε και η ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε, λιτά απλά και περιεκτικά, η Nike μεταδίδει ένα συγκινητικό μήνυμα με πανανθρώπινο και διαχρονικό χαρακτήρα. Είναι ένα μήνυμα αφύπνισης της συνείδησης σου, προτρέποντας όλους μας να γίνουμε μέρος μιας ξεχωριστής αλλαγής που ξεκινάει όμως από εμάς πρώτα. Ας το παραδεχθούμε άλλωστε και ας μην εθελοτυφλούμε, πόσες και πόσες φορές οι περισσότεροι από εμάς δεν γυρίσαμε την πλάτη; Δεν στρέψαμε το βλέμμα μας αλλού; Δεν κλειστήκαμε στην ασφάλεια του comfort zone μας;
Η σιωπή δεν είναι χρυσός πλέον, οι δικαιολογίες καταρρέουν και εξανεμίζονται μπροστά στη βία, το μίσος, την οργή, τις ταξικές ανισότητες και τις φυλετικές διακρίσεις. Σε αυτό τον δυστοπικό κόσμο και με αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει αύριο… και δεν θα υπάρξει «αύριο», όσο εμείς δεν αναζητούμε την αγάπη και δεν μπορούμε να μάθουμε να ζούμε με αυτή, η οποία αποτελεί τη λύση σε κάθε πρόβλημα. Μόνο εάν μάθουμε να πιστεύουμε στην αγάπη το «όνειρο» του Martin Luther King θα σταματήσει να αποτελεί… «όνειρο». Και όταν στεγνώσουν τα δάκρυα… Μην ξεχάσεις… Επιβάλλεται να μην ξεχάσεις! For Once… Don’t Do it!
