Μέρος Δεύτερο: ενδείξεις και τρόποι αντιμετώπισης
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος, ανοίξαμε τον φάκελο ενδοσχολικός εκφοβισμός (school bullying) εξηγώντας, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου κ. Ειρήνης Γιαννόπαπα, τα αίτια και τις εκδηλώσεις του φαινομένου. Στο δεύτερο μέρος θα ολοκληρώσουμε την ανάλυση με τα δύο τελευταία βήματα, τα οποία είναι οι ενδείξεις και οι τρόποι αντιμετώπισης.
Τρίτο βήμα: Παρατήρηση των ενδείξεων
Όπως σημειώνει η κ. Γιαννόπαπα «…είναι αξιοσημείωτο πως η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων είτε των θυτών είτε των θυμάτων δηλώνουν άγνοια όταν η συμπεριφορά έρχεται στην επιφάνεια, ενώ παράλληλα τα παιδιά εκφράζουν συχνά την πεποίθηση ότι η παρέμβαση ενός ενήλικα δεν θα βοηθήσει ή αντίθετα θα επιδεινώσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν οι γονείς να εντοπίσουν κάποια ‘’σημάδια‘’ που μπορεί να αποτελούν ενδείξεις ότι το παιδί τους έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού».
Έτσι αν παρατηρήσετε πως το παιδί σας αρνείται συστηματικά να πάει στο σχολείο, γυρίζει αργά από το σχολείο ή αργεί να φτάσει στο σχολείο, επιστρέφει σπίτι και τα ρούχα του είναι σκισμένα, έχει μελανιές ή γρατζουνιές και αποφεύγει να πει πως του συνέβησαν, χάνει συνεχώς πράγματα, ζητά περισσότερο χαρτζιλίκι δίχως να εξηγεί τον λόγο, ενώ ταυτόχρονα έχει συχνές μεταστροφές στη διάθεσή του ή είναι μελαγχολικό και πέφτει η επίδοσή του στο σχολείο χωρίς να υπάρχει προφανής αιτία, τότε είναι πολύ πιθανό το παιδί σας να έχει πέσει θύμα ενδοσχολικού εκφοβισμού.
Τέταρτο βήμα: Τρόποι αντιμετώπισης
Έχοντας πλέον γνώση της κατάστασης, μπορείτε να ακολουθήσετε τις συμβουλές της κ. Γιαννόπαπα για τις επόμενες ενέργειές σας «αμέσως μόλις αντιληφθείτε ότι το παιδί σας έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού θα πρέπει να αναλάβετε δράση. Αρχικά, να διατηρήσετε τη ψυχραιμία σας και να μην καταφύγετε σε παρορμητικές συμπεριφορές. Φροντίστε να μιλήσετε πρώτα με το παιδί σας και έπειτα ενημερώστε τον εκπαιδευτικό του παιδιού και τον διευθυντή του σχολείου. Το παιδί πρέπει πρωτίστως να σας αισθανθεί ως σύμμαχό του.
Συζητήστε με το παιδί και διαβεβαιώστε το ότι δεν ευθύνεται εκείνο για ότι έχει συμβεί. Κάντε το να αισθανθεί ασφάλεια, υπενθυμίζοντας του ότι το προστατεύετε.Παράλληλα, προτρέψτε το να «σπάσει τη σιωπή» και να μιλήσει ανοιχτά για αυτό που αντιμετωπίζει. Τέλος, μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας, είτε το παιδί σας είναι θύμα επιθετικής συμπεριφοράς είτε είναι εκείνο που την εκδηλώνει».
Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω για να αλλάξω τις αντιδράσεις μου (ή μάλλον τις μη-δράσεις μου) όταν ήμουν παιδί αλλά όσοι είστε γονείς ή εκπαιδευτικοί και σας δίνετε τώρα η δυνατότητα να κάνετε κάτι προτού το παιδί ή ο μαθητής σας υπαχθεί στο 50% των παιδιών-θυτών που εξελίσσονται σε ενήλικες με αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά και προτού το παιδί ή ο μαθητής σας αρνηθεί τη σχολική παιδεία ή έρθει αντιμέτωπο με το άγχος και την κατάθλιψη επειδή υπήρξε θύμα εκφοβισμού και βίας στα σχολικά του χρόνια, μπορείτε να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, αυτιά τεντωμένα και στόμα έτοιμο να αρθρώσει λόγια συμπαράστασης και συμβουλής προκειμένου να παίξετε ενεργό ρόλο στην αντιμετώπιση του ενδοσχολικού εκφοβισμού.
Ευχαριστούμε την κ. Ειρήνη Γιαννόπαπα και το Κέντρο Ειδικών Θεραπειών “Ίσιδα” (τηλ. επικοινωνίας:210 4535078,www.isida.gr) για την πολύτιμη συμβολή τους στο άρθρο
Στο άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από ενημερωτικό υλικό της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. Συμβουλευτική γραμμή άμεσης βοήθειας: 801-801-1177)
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!