Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ζώων στις 4 Οκτωβρίου, θα μοιραστώ μαζί σας την ιστορία της μικρής μας κόρης Μυρτώς, που είχε παθολογική φοβία με τα ζώα και σήμερα τα λατρεύει, λόγω του σκυλιού μας, της Darcy.
Στην οικογένεια μου, κανείς (πλην εμού) δεν ήταν εξοικειωμένος με τα κατοικίδια (εξαιρούνται χρυσόψαρα, χελωνίτσες, κλπ). Κανείς, ας πούμε, δεν ήθελε να αποκτήσουμε σκύλο, που για μένα ήταν επιθυμία ζωής. Τα κορίτσια μου φοβόντουσαν παθολογικά (το «γιατί» δεν το ξέρω), ο άντρας μου δεν ήταν εξοικειωμένος και το θεωρούσε δέσμευση, οπότε δεν το συζητούσαμε καν.
Πριν από λίγο καιρό κι έχοντας περάσει τα χρόνια, αρχίσαμε να συζητάμε την ιδέα του να αποκτήσουμε ένα σκυλάκι στην οικογένεια. Το ψάξαμε αρκετά προκειμένου να επιλέξουμε ένα σκύλο που θα ταίριαζε με τον τρόπο της οικογενειακής μας ζωής και δεν θα μας δημιουργούσε προβλήματα συμβίωσης στο διαμέρισμα. Επιλέξαμε λοιπόν ένα μαλτέζ και περιμέναμε πως και πως τη μέρα που θα το παίρναμε στο σπίτι.
Έτσι ήρθε στη ζωή μας η Darcy που την αγαπήσαμε όλοι (με εξαίρεση τη μικρή μας κόρη, τη Μυρτώ) από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ήταν, και είναι, το πιο καλόβολο σκυλί του κόσμου.
Έλα όμως που η Μυρτώ φρίκαρε (κυριολεκτικά)!!!! Ούρλιαζε με το που έβλεπε το κουτάβι, δεν πατούσε στο πάτωμα αν ήταν το σκυλί στο χώρο, και σταμάτησε να κάνει οτιδήποτε μόνη της αν δεν την είχαμε αγκαλιά προκειμένου να μην την πλησιάσει καν το σκυλί! Ο άντρας μου κι εγώ απελπιστήκαμε. Δεν ξέραμε πώς να αντιμετωπίσουμε τη Μυρτώ και τι να κάνουμε με το σκύλο (να το επιστρέψουμε ούτε λόγος). Δοκιμάσαμε τα πάντα. Το καλό, το άγριο, τίποτα. Όλοι μας έλεγαν ότι ήταν θέμα χρόνου.
Λίγες ημέρες μετά, πιάσαμε τη Μυρτώ και της εξηγήσαμε ήρεμα ότι η Darcy είναι πλέον μέλος της οικογένειας και το σπίτι μας θα είναι το σπίτι της για όσα χρόνια θα ζει. Ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να την αγαπά ή να τη χαϊδεύει αλλά ότι οφείλει να μάθει να συμβιώνει μαζί της. Το πώς, έπρεπε να το βρει μόνη της.
Της πήρε ακριβώς τέσσερις μήνες! Βήμα-βήμα, με το δικό της τρόπο, κατάφερε να καταφέρει το ακατόρθωτο! Να εξοικειωθεί μαζί της, να την πλησιάσει και να τη λατρέψει όπως εμείς. Γιατί από τη στιγμή που ξεπέρασε το φόβο της, η Darcy έγινε η αγαπημένη της «αδελφούλα»! Είναι η πρώτη της σκέψη και κίνηση το πρωί, μόλις ξυπνήσει, και η τελευταία πριν κοιμηθεί.
Καταλαβαίνω ότι ένα κατοικίδιο είναι δέσμευση. Καταλαβαίνω ότι είναι μια επιπλέον ευθύνη και πολλές φορές «μπελάς». Είναι όμως ένας πιστός σύντροφος «ζωής» που μας μαθαίνει πράγματα και μας ξυπνά συναισθήματα που πιθανώς δεν είχαμε ποτέ φανταστεί. Που κάνει τα παιδιά, πιο υπεύθυνα και συναισθηματικά ώριμα. Ακόμα το σκέφτεστε;
Τα τελευταία 20 χρόνια η επικοινωνία στο χώρο της τεχνολογίας απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Aπό μικρό παιδί λάτρευα τη μαγειρική και συχνά με ρωτούν: «θα μου δώσεις τη συνταγή; ». Έτσι, αποφάσισα να μοιράζομαι συνταγές μου αλλά και οικογενειακές ιστορίες μέσα από το That’s Life αλλά και μέσα από την προσωπική μου σελίδα www.cookandfeel.gr.