Το απλό παιχνίδι που βοηθάει τα παιδιά να βλέπουν τη θετική πλευρά – και τους γονείς να αναπνέουν λίγο πιο ήρεμα.

Αν έχεις παιδί, τότε ξέρεις καλά πώς είναι να ξεκινάει η μέρα με ένα παράπονο: «Δεν θέλω να πάω σχολείο», «Γιατί δεν έχει σοκολάτα;», «Θέλω κι άλλο παιχνίδι». Και κάπου εκεί αρχίζεις να αναρωτιέσαι: «Μα γιατί τόση γκρίνια;». Είναι κακομαθημένο; Ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει;

Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά δεν γκρινιάζουν πάντα επειδή απλώς δεν γίνεται το χατίρι τους. Πολλές φορές πίσω από τη μουρμούρα κρύβεται άγχος, ανασφάλεια ή ακόμα και η δική μας αρνητική στάση που, άθελά μας, τους περνάμε. Εκεί που βλέπουμε εμείς “κακοκεφιά”, μπορεί το παιδί να βιώνει φόβο, απογοήτευση ή απλώς δυσκολία να προσαρμοστεί σε μια νέα συνθήκη.

 

Εδώ έρχεται ένα πανέξυπνο και πανεύκολο εργαλείο: το παιχνίδι του «δυστυχώς – ευτυχώς». Πώς λειτουργεί; Αναγνωρίζεις πρώτα αυτό που στενοχωρεί το παιδί («Δυστυχώς πρέπει να φύγουμε από την παιδική χαρά») και αμέσως μετά προσθέτεις κάτι θετικό και αληθινό («Ευτυχώς όμως, στο σπίτι μάς περιμένει η αγαπημένη σου πίτσα!»).

Έτσι, το παιδί δεν νιώθει ότι απορρίπτεις το συναίσθημά του. Αντίθετα, το βοηθάς να σκεφτεί και τη θετική πλευρά, χωρίς να του επιβάλεις «χαμογέλα, όλα καλά». Με τον καιρό, αρχίζει να κάνει μόνο του την ερώτηση-κλειδί: «Και ποιο είναι το ευτυχώς εδώ;».

Και ξέρεις τι άλλο συμβαίνει; Εκπαιδεύεσαι κι εσύ. Να βλέπεις το φως στα δύσκολα. Να επινοείς μικρές χαρές μέσα στην καθημερινότητα. Και να αντιμετωπίζεις τη γκρίνια όχι σαν απειλή… αλλά σαν ευκαιρία για σύνδεση.

Leave a Reply

Your email address will not be published.