Η κλινική ψυχολόγος Betty Kennedy, ιδρύτρια της πλατφόρμας Good Inside, προτείνει ότι ο ρόλος των γονιών δεν είναι να κάνουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα, αλλά να τα βοηθούν να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και ασφάλεια. Παρά το γεγονός ότι πολλοί γονείς θεωρούν ότι η κύρια αποστολή τους είναι να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα, η Kennedy πιστεύει ότι αυτός ο στόχος μπορεί να είναι παραπλανητικός. Στη συνέντευξή της στο podcast Rethinking και σε ομιλία της στο TED με τίτλο «Πώς να βγάλεις τον καλύτερο εαυτό του παιδιού σου», αναλύει τέσσερις βασικούς τρόπους με τους οποίους οι γονείς μπορούν να επιτελέσουν αυτόν τον σημαντικό ρόλο.

Βάλε όρια

Οι γονείς πρέπει να αρνούνται στα παιδιά τους πράγματα που μπορεί να είναι επικίνδυνα ή επιβλαβή με σαφή και σταθερό τρόπο. Για παράδειγμα, να μην επιτρέπουν στα παιδιά να πηδούν από το τραπέζι, να τρώνε υπερβολικά πολλά γλυκά ή να παίζουν βιντεοπαιχνίδια για πολλές ώρες. Κατηγορηματικά και χωρίς υποχώρηση.

Αναγνώρισε το συναίσθημα του παιδιού

Όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει την απόρριψη μιας επιθυμίας του, ο γονιός πρέπει να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί τα συναισθήματά του, όπως θυμό ή απογοήτευση, ακόμα κι αν δεν μπορεί να ταυτιστεί πλήρως με αυτά. Για παράδειγμα “καταλαβαίνω ότι θύμωσες που δεν σε αφήνω να φας κι άλλο γλυκό”. Αυτό συμπληρώνει το παραπάνω και αυτό είναι απαραίτητο. Αρκεί να μην υποχωρήσουμε κάνοντας το χατίι στο παιδί.

Μη προσφέρεις άμεση παρηγοριά στις απογοητεύσεις των παιδιών

Όταν ένα παιδί χάνει σε έναν αγώνα ή δεν καλείται σε ένα πάρτι, οι γονείς δεν πρέπει να προσπαθούν να αντισταθμίσουν την απογοήτευση με άμεσους θετικούς αντιπερισπασμούς. Αντίθετα, πρέπει να επιτρέπουν στα παιδιά να αντιμετωπίζουν τις απογοητεύσεις, ώστε να μάθουν να είναι ανθεκτικά, και ότι στη ζωή μας υπάρχουν και αυτές οι στιγμές. Άμα αντικαταστήσουμε την απογοήτευσή του με κάτι θετικό, όπως “έλα μη στενοχωριέσαι, εμείς θα πάμε στην παιδική χαρά, ή θα κάνουμε δικό μας παρτι”, βραχυπρόθεσμα του προσφέρουμε ανακούφιση αλλά μακροπρόθεσμα του στερούμε την δυνατότητα να γίνει ανθεκτικό στις δυσκολίες. Όταν αργότερα στην ζωή θα αντιμετωπίσει μια πιο σοβαρή απογοήτευση, δεν θα μπορεί να την διαχειριστεί και θα αναζητά μια άμεση θετική ανακούφιση, την οποία κανείς δεν θα του προσφέρει.

Γίνε προπονητής ζωής και όχι «γονιός ελικόπτερο»

Το πιο βασικό για την Kennedy είναι οι γονείς να μάθουν τα παιδιά του να αναγνωρίζουν τα συναισθημάτά τους και να τα προσεγγίζουν με ειλικρίνεια. Οι γονείς πρέπει να καθοδηγούν τα παιδιά τους στις δυσκολίες, αναγνωρίζοντας ότι μπορεί να έχουν διαφορετικές επιθυμίες και στόχους. Μέσω αυτής της καθοδήγησης, τα παιδιά θα μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να αποδέχονται τους εαυτούς τους, κάτι που τελικά θα τα οδηγήσει στη μακροπρόθεσμη ευτυχία.