Από τον κοκκινοφορεμένο Άι Βασίλη μέχρι το “τι θα φάμε τα Χριστούγεννα;”, αντιγράφουμε ετεροχρονισμένα τα πάντα από τη μακρινή μακρινή ήπειρο της Δύσης. Λες και από μόνοι μας δεν έχουμε πανέμορφες παραδόσεις να τηρήσουμε ; Τι να την κάνω τη γαλοπούλα ενώ μπορώ να φάω νοστιμότατο γουρουνόπουλο ή ένα ντελικάτο αρνάκι ;
Γιατί να αγχώνομαι να μείνει ζουμερό το πουλερικό ; (τις περισσότερες φορές θα αποτύχω. Ενώ το γουρουνάκι και το αρνάκι θα βοηθήσουν από μόνα τους για την επιτυχία του γεύματος!
Σιγοψημένα στο φούρνο, γλασαρισμένα με κάποιο μίγμα μελιού, μουστάρδας, κρασιού και μυρωδικών, συνοδευόμενα με πατατούλες ή κάποιο βελούδινο πουρέ, το αποτέλεσμα θα αφήσει εμάς και τους καλεσμένους μας με ένα αίσθημα ικανοποίησης όπου οι γευστικές αναμνήσεις θα μας ταξιδέψουν στα χρόνια που η καλή μας η γιαγιά ετοίμαζε το οικογενειακό τραπέζι με αγάπη και μεράκι. Γιατί άλλωστε τι είναι τα Χριστούγεννα αν όχι κάποιες στιγμές οικογενειακής θαλπωρής μέσα στους εξοντωτικούς ρυθμούς του σύγχρονου life style;
Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται σε ένα παραφρασμένο τραγούδι του Λουκιανού Κελαηδόνη: “Στο γουρουνακι λέμε ναι, στο αρνάκι λέμε ναι, όχι λέμε στον “γαλο” όχι στα “και καλά” gourmet!”
Κωνσταντίνος Παπασταμάτης
Chef
