Η Maria Kay ή αλλιώς Mαρία Κουλούρη για εμάς που την ξέρουμε καλύτερα, δηλαδή μια ζωή, ήταν πάντα fabulous. Ξεχάστε τη Julia Roberts, την Katy Perry, τη Britney και τις υπόλοιπες star που θέλουν μία μέρα σοβάτισμα για να δείξουν πρωτοκλασσάτες , γιατί υπάρχουν και κορίτσια που απλά “το έχουν”. Η Μαρία γεννήθηκε “αστεράκι”, μεγάλωσε (ούτε μέτρο μακριά μου) στο διπλανό ακριβώς θρανίο ως το πιο όμορφο κορίτσι της τάξης και μεγάλος έρωτας των δύσμοιρων συμμαθητών μας, εξελίχθηκε σε υπεραθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ, του στίβου και όποιου άλλου αθλήματος μπορείτε να βάλετε με το νου σας και κάπου ανάμεσα σε λευκώματα, φλερτ και μαθήματα γαλλικών το σχολείο μας βρήκε την πρωταγωνίστρια κάθε θεατρικού, ποιητικού, καλλιτεχνικού εγχειρήματος και εκείνη συνειδητοποίησε αυτό που όλοι μας είχαμε δει από την πρώτη ματιά.
Η επιτυχία είναι σχεδόν σίγουρο αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και τυχαίων συγκυριών όταν μιλάμε για κάποια μέτρια φωνή, μία αδιάφορη εμφάνιση ή κάποιον τυχοδιώκτη καλλιτέχνη. Η κολλητή μου φιλενάδα που έστηνε παραστάσεις και τραγουδούσε με φανταστικά μικρόφωνα στη γειτονιά δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, πολύ απλά γιατί έτυχε να είναι προικισμένη με όλα όσα χρειάζεται κανείς προκειμένου να επιτύχει στον υπερθετικό βαθμό και κερασάκι στην τούρτα ένα ταλέντο πηγαίο και αστείρευτο σαν το νερό στο πιο γαλανό ακρογυάλι.
Ευτυχώς για εκείνη, ακολούθησε το πάθος της με σπουδές και επαγγελματικές χαρές τόσο στο Λονδίνο, όσο και στα σπουδαιότερα θέατρα αυτής της χώρας από το Ηρώδειο μέχρι το Παλλάς, ευτυχώς για εμάς, ένας γάμος, ένα παιδί και η οικογενειακή ευτυχία δεν τη σταμάτησαν από αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει. Η Μαρία Κουλούρη επέστρεψε για τα καλά, επαναπροσδιόρισε την καλλιτεχνική της ταυτότητα ως Maria Kay και μας μαγείρεψε και το ωραιότερο κυριακάτικο brunch για τσάι και συμπάθεια.
“Κάθε φορά που με ρωτούν τι είμαι, αν θεωρώ τον εαυτό μου ηθοποιό ή τραγουδίστρια δυσκολεύομαι αρκετά να απαντήσω. Ευτυχώς που στις σχολές όλου του κόσμου, όπως και της χώρας μας, οι σπουδαστές διδάσκονται υποκριτική, τραγούδι και χορό. Το πόσο καλός είσαι σε όλα αυτά ή το πόσο τα αγαπάς έχει να κάνει με την μοναδικότητά σου ως καλλιτέχνις. Όταν βρέθηκα στο Λονδίνο πήρα την απάντησή μου. Θεωρώ πως είμαι musical performer, που σημαίνει ότι οφείλω να είμαι καλή ηθοποιός και καλή τραγουδίστρια ταυτόχρονα. Ελπίζω να το καταφέρνω”, θα ξεκινήσει η φιλενάδα όσο εμείς την παρακολουθούμε προσηλωμένοι μεν, με μπουκωμένο στόμα δε.
“Η κορυφαία μου στιγμή νομίζω είναι μια συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας- αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. Διευθύνει ο ίδιος το Άξιον Εστί και το στάδιο σείεται από το ρυθμό που κρατάει το κοινό. Νομίζω πως δεν θα ξαναζήσω τέτοια τιμή. Από την άλλη δε σου κρύβω πως πάντα θαύμαζα την ικανότητα της Madonna και της Lopez να κάνουν ταινίες και μουσική ταυτόχρονα, μαγευόμουν από τις ερμηνείες της Mariah Carey και της Houston και σεβόμουν πολύ τις ηθοποιούς του West End. Φέτος φτιάξαμε με την ομάδα μου μια παράσταση ιδανική για μέρη μικρά όπου ο κόσμος γίνεται ένα, λέμε τα πιο αγαπημένα τραγούδια όσων αγαπάνε τον κινηματογράφο και όσων ξέρουν να διακρίνουν την καλή μουσική. Υπάρχει ένας μυστηριώδης ερωτισμός γιατί με έναν περίεργο τρόπο όλα τα τραγούδια δένουν μεταξύ τους ιδανικά.”, συνεχίζει ενώ εμείς γεμίζουμε το πιάτο μας με bagels σολωμού.
Η αλήθεια είναι πως όσο δυνατή είναι η παρουσία της πάνω στη σκηνή ικανή να σε κάνει να δακρύσεις (ναι το πάθαμε και μουτζουρώθηκε το μάτι από το μολύβι), τόσο διακριτική είναι η ίδια στην προσωπική της ζωή. Δεν της αρέσει να μιλάει για εκείνη, δεν την ενδιαφέρει να σου μιλήσει για τη δουλειά της, θα κοκκινίσει αν της ζητήσεις μπροστά σε κόσμο να σου τραγουδήσει ένα ρεφρέν (ο γιος της πάλι θα το κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση), θα έλεγε κανείς πως προσπαθεί να περνάει σχεδόν απαρατήρητη. “Ντρέπομαι πολύ παιδί μου, τι θα κάνω όταν θα πρέπει να περάσω οντισιόν από τον Woody Allen μου λες; κάτσε να σου δώσω τη συνταγή από την ομελέτα φούρνου δεν αφήσατε ούτε ψίχουλο. Βάζω τριμμένη φρυγανιά στον πάτο του πυρέξ, κοτόπουλο ή φέτες γαλοπούλας ή λουκάνικο, μανιτάρια, τυριά, μπέικον, και από πάνω χτυπημένα αυγά με λίγο γάλα. Στο φούρνο αυτά γίνονται σαν πίτα και μετά κόβονται άψογα. Αρέσει σε όλους και είναι το ιδανικό φαγητό μεταξύ.. πρωινού και μεσημεριανού”, λέει γελώντας και βάζει λίγο πράσινο τσάι στο λουλουδάτο συλλεκτικό της σερβίτσιο.
Χαμογελάει, επιβλέπει το μπουφέ, με περίτεχνη μαεστρία ξαναγεμίζει τα μπολ, ανακατεύει τη σαλάτα, με μαλώνει που δε δοκίμασα ακόμα τα pancakes (πού να προλάβω είναι η τρίτη φορά που γεμίζω το πιάτο) και συνοδεύει δεύτερη φωνή τον Παντελή (ή αλλιώς ο γιος ίνδαλμα) στο “αχ κουνελάκι κουνελάκι” σε εκδοχή heavy metal.
“Δεν έχω τατουάζ, δεν καπνίζω, δεν πίνω, το σουβλάκι μου το τρώω παιδικό, ε μια τρέλα έχω κι εγώ στη ζωή μου, τη σκηνή. Μ’ αρέσει η ανατροπή στην παράσταση. Όταν κάνεις θέατρο ή μια συναυλία η ζωή συνεχίζεται όσο εσύ είσαι στη σκηνή και είναι τόσο απρόβλεπτη! Έχει τύχει ζευγάρι να μαλώνει πολύ κι εγώ να τραγουδάω ένα αγαπησιάρικο κομμάτι. Έχει τύχει να γίνει πρόταση γάμου μπροστά μου, μου έχουν ζητήσει το “happy birτhday” αλά Marilyn και άλλα πολλά. Αυτό που με κάνει και γελάω φέτος είναι το περιστατικό όπου κολλητός μου φίλος έχει έρθει στην παράσταση, έχει απομείνει μόνος στο τραπέζι του γιατί η παρέα του τελικά δεν θα έρθει και με ένα βλέμμα δημιουργούμε από το πουθενά έναν ολόκληρο χαρακτήρα ενός μοναχικού stalker που ξέρει το πρόγραμμα απ’έξω, με βγάζει συνεχώς φωτογραφίες και με περιμένει μέχρι να τελειώσω με την ελπίδα ότι θα με γυρίσει σπίτι! Πρέπει να σου πω ότι αυτός ο χαρακτήρας έχει πλέον όνομα, επάγγελμα και “υπάρχει” στην παρέα! Είναι ο πιο..φανατικός μου θαυμαστής”, αυτοσαρκάζεται και λίγο ντρέπεται και κοκκινίζει που μιλάει για αυτά.
Αν δεν προλάβατε να την ακούσετε τα Χριστούγεννα στο “gkel” και δεν είχατε την τιμή να είστε ένας από τους prive καλεσμένους του “Salon de Bricolage”, τότε χάσατε τον πιανίστα Παναγιώτη Κραμπή να τα δίνει όλα στο πιάνο (αυτό το αγόρι επιμελήθηκε και τις διασκευές που μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό) και τη Maria Kay σε μεγάλα κέφια. Κομμάτια που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, από πολλές δεκαετίες και κυρίως από το θέατρο και τον κινηματογράφο, λίγο μπρίο, λίγο κλάμα, λίγο μελαγχολία, το κορίτσι μας να λέει ανέκδοτα από μικροφώνου, να παίζει με τον κόσμο και να παντρεύει τη Lana, το Bessa me mucho, το James Bond και το Χατζιδάκη, γιατί πολύ απλά “μπορεί”.
“Θέλω να βρω νέους συνεργάτες, ανθρώπους που γράφουν μουσική και έχουν σύγχρονο βλέμμα. Στόχος μου είναι το καλοκαίρι να χορεύετε στα club με ένα νέο μου τραγούδι. Σας ετοιμάζω εκπλήξεις αλλά δεν τις μαρτυράω ακόμα, δε βιάζομαι κάνω σταθερά βήματα γιατί δεν έχω απωθημένα, χαμογελάω, α και κορίτσια το όμορφο σώμα και το όμορφο δέρμα μας δείχνουν Θεές ακόμα και με τις πιτζάμες. Επενδύστε στον εαυτό σας και μετά στην ντουλάπα σας”, συμπληρώνει, εμείς ρουφάμε το Bloody Mary μας και λέμε με ένα στόμα, “είναι θεά δεν υπάρχει”.
Βγάλτε χαρτί και μολύβι, σημειώστε το όνομά της, βρείτε τη στο Facebook και προσοχή, τα μάτια σας δεκατέσσερα γιατί πολύ σύντομα η Maria Kay θα γίνει το πιο λαμπρό αστέρι. Αν πάλι ψάχνετε για φίλη καρδιακή που θα σας σταθεί στα δύσκολα, θα μαζέψει μαζί σας τα πράγματα του λεγάμενου για να τα πετάξει στα σκουπίδια και θα σας δώσει τις καλύτερες στυλιστικές συμβουλές βγαλμένες από αμερικάνικες chic διαφημίσεις με λαμπραντόρ και τη Jennifer Aniston να τρέχει στα γρασίδια, τότε στείλτε μου email και θα σας δώσω το τηλέφωνό της γιατί είναι πολύτιμο, όσο πολύτιμη είναι και εκείνη για τους ανθρώπους που αγαπάει.
Im laughing in your face-