Μέσα σε ένα χρόνο είχαμε 1.600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες σε τροχαία ατυχήματα. Κάθε ημέρα έχουμε πέντε νεκρούς, πέντε τετραπληγικούς, 10 παραπληγικούς, 60 τραυματίες.
«Είναι σαν να πέφτει κάθε μέρα σε μια κατοικημένη περιοχή, ένα μικρό αεροσκάφος της αεροπλοΐας με 20 επιβάτες» λέει ο Αναστάσιος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) στην Μόνιμη Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας
Αιτία; Οι τραγικοί δρόμοι και οι επικίνδυνοι οδηγοί που σε συνδυασμό με την άγνοια και την αδιαφορία οδηγούν σε ένα εγκληματικό αποτέλεσμα, όπως εξήγησε ο Ιαβέρης.
Και αυτά μας κατατάσσουν στην 28η και τελευταία θέση στην ΕΕ.
Μίλησε, όμως, και για γενικότερη άγνοια που υπάρχει στη κοινή γνώμη, σε ότι αφορά την σημασία που έχει η ασφαλής οδήγηση, επικαλούμενος το εξής παράδειγμα: «Ρωτήσανε σε ένα τηλεπαιχνίδι 100 ανθρώπους για ποιο επάγγελμα χρειάζεται μικρότερη προσοχή και η πιο δημοφιλής απάντηση με ποσοστό 80% ήταν ο επαγγελματίας οδηγός. Δηλαδή, ο οδηγός του σχολικού που μεταφέρει τα παιδιά μας», ανέφερε.
Κλείνοντας ο Ιαβέρης την ενημέρωση του, έδωσε μια συμβουλή σε όλους τους οδηγούς λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η λύση του προβλήματος είναι η αυτοεκτίμηση. Καθένας, πρέπει να ξέρει πόσο ανεκτίμητος και λατρεμένος είναι, και πόσο θα λείψει από τα παιδιά ή τους γονείς του, αν εμπλακεί σε μια ανόητη σύγκρουση, επειδή τα μυαλό του είναι στα κάγκελα. Αν θέλουμε άμεσα να μειώσουμε το οδικό έγκλημα, κάθε πρωί ας κοντοσταθούμε και ας σκεφτούμε πόσες αγκαλιές μας περιμένουν το απόγευμα».
Κάθε πρωί, λοιπόν, διασχίζω την Λεωφόρος Σχιστού – Σκαραμαγκά (Εθνικής Αντιστάσεως) μέρος της Εθνική Οδός 56α παρακαλώ.
Τις μισές μέρες τις εβδομάδας λοιπόν, ο δρόμος για να βγεις στην Καβάλας πήζει. Είναι τραγική η κίνηση σε εκείνο το σημείο. Κάνεις άνετα 25’-40’ για να περάσεις. Οι 3 λωρίδες του Σχιστού γίνονται 1 για να ανέβεις στην γέφυρα και να πέσεις στην Καβάλας. Σε συνδυασμό με το φανάρι των διυλιστηρίων, πήζει και η Καβάλας και γίνεται πρωινό πάρτυ.
Τραγικό. Είναι 2016, το πρόβλημα αυτό υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια και όμως η αερογέφυρα φαντάζει έργο επιστημονικής φαντασίας.
Κάποιοι όμως την βρήκαν την λύση:
Αναστροφή και όπισθεν κύριοι. Θα σκάσουμε; Σιγά μην περιμένουμε. Θα κατέβουμε με την όπισθεν 1 χιλιόμετρο στο αντίθετο ρεύμα και θα βγούμε στο κάτω φανάρι. Και μετά κατευθείαν γέφυρα. Απλό;
Τι πρώτες φορές που το είδα, δεν καταλάβαινα τι έκαναν. Ήταν εκτός της αντίληψης μου. Ένα φανάρι πριν την περιβόητη γέφυρα, οι οδηγοί κάνουν αναστροφή με κατεύθυνση προς Πειραιά, ανάβουν αλάρμ (ευσυνείδητοι) και κατεβαίνουν μέχρι το φανάρι του Παλάσκα με την όπισθεν ώστε να βγουν κατευθείαν στην γέφυρα.
Είναι έγκλημα. Είναι δρόμος ταχείας κυκλοφορίας. Δεν έχει να κάνει με άγνοια οδήγησης. Δεν είναι απλά μια παράβαση. Η θανάτωση άλλου σε τροχαίο, χαρακτηρίζεται κατά 99% ως ανθρωποκτονία από αμέλεια, η οποία είναι πλημμέλημα. Εδώ μιλάμε για επιτηδευμένη πράξη.
Και μετά έχεις τον Ιαβέρη να λέει «Αν θέλουμε άμεσα να μειώσουμε το οδικό έγκλημα, κάθε πρωί ας κοντοσταθούμε και ας σκεφτούμε πόσες αγκαλιές μας περιμένουν το απόγευμα». Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι κάποιος για καθυστέρηση 20-30 λεπτών θέτει σε κίνδυνο την ζωή του, των συνανθρώπων του και της ψυχικής ηρεμίας των αγαπημένων του προσώπων.
Και μετά μας φταίνε οι δρόμοι.
Παιδεία κύριοι. Η παιδεία μας λείπει.
