“Remember, Remember, The 5th of November”. Το V For Vendetta, το κόμικ του Alan Moore που έγινε εμβληματική ταινία το 2006 με τους Hugo Weaving και την Natalie Portman, είναι για μερικούς πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα. Ξανά είδαμε την ταινία για επετειακούς λόγους, καθώς τα γεγονότα της λαμβάνουν χώρα στις 5 Νοεμβρίου και παρατηρήσαμε τρομαχτικές ομοιότητες με την δική μας εποχή.
Με τα αναγκαστικά lockdown και τις πανευρωπαικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας να δημιουργούν συνθήκες που θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, τις πολιτικές εξελίξεις του πλανήτη να προβληματίζουν όλο και περισσότερο (συνεχίζεται η άνοδος της ακροδεξιάς παγκοσμίως) και τα social media και την τεχνολογία να αντικαθιστούν σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας, είναι να αναρωτιέται κανείς; Μήπως φτάνουμε στα όρια μας ως κοινωνία;
V For Vendetta: 15 χρόνια μετά, πόσο μακρυά μας είναι μία ενδεχόμενη «επανάσταση»;
Αν το μέτρο του lockdown αυτό καθ’εαυτό είναι αδιαπραγμάτευτο ως προς το όφελος της συλλογικής υγείας, η διαχείριση και η επικοινωνία των μέτρων προς τον γενικό πληθυσμό επιδέχεται κριτική.
Το V for Vendetta είναι μία εξαιρετική αντιφασιστική πολιτική ταινία με έντονο το επαναστατικό στοιχείο. Σε μία οργουελική δυστοπική κοινωνία (βρισκόμαστε στην Μεγάλη Βρετανία), μία μετριοπαθής υπάλληλος βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένη σε μία επιχείρηση επανάστασης από το ολοκληρωτικό καθεστώς. Καταλήγει να ερωτεύεται και τον άνθρωπο πίσω από την επανάσταση, τον V, και τις ίδιες τις ιδέες της επανάστασης. Ταυτόχρονα, κάνει και την προσωπική της επανάσταση αλλάζοντας καθοριστικά την δική της ζωή.
Τι προκαλεί την δικτατορία; Μία υγειονομική κρίση που προκύπτει μετά από το επιτηδευμένο ξέσπασμα ενός θανατηφόρου μολυσματικού ιού. Σε μία προσπάθεια να ελεγτεί η διασπορά του ιού, περιορίζονται όλο και περισσότερο οι ελευθερίες του λαού.
Αφού η διεφθαρμένη κυβέρνηση εξαπολύει τον ιό στην κοινωνία, πειραματίζεται σε ανθρώπους μεγαλωμένους σε ιδρύματα για να βρει το φάρμακό της. Το βρίσκει στο αίμα του ασθενή στο 5ο δωμάτιο, το δωμάτιο ‘V’.
Σε μία προσπάθεια να σβηστούν τα στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν όσα έγιναν, εκείνος επιζεί και αφιερώνει την ζωή του στο να σώσει τον κόσμο από το τέρας του φασισμού που κυριαρχεί πλέον. Μία προσωπική… vendetta, ξεκινά.
Στο τέλος της ταινίας μαθαίνουμε και εμείς και η πρωταγωνίστρια ότι όση δύναμη και να έχει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν μπορεί να περιορίσει το μυαλό μας, γιατί «οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες».
Οι διάλογοι (δεν είναι τυχαίο ότι έχουν γραφτεί από τις αδερφές Wachowski) και οι ερμηνείες είναι πολύ προσεγμένες. Σίγουρα, όσοι την δουν θα περάσουν πολύ ευχάριστα την ώρα τους ακόμη και εάν δεν την δουν για την συμβολική της διάσταση.
Εμείς, ελπίζουμε όσες ομοιότητες παρατηρήσαμε με την ταινία να είναι απλά συμπτωματικές και να μην γίνει και δική μας πραγματικότητα το δυστοπικό της περιβάλλον. Σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να δείτε την ταινία σήμερα 5 Νοεμβρίου που είναι η 415η επέτειος της προσπάθειας του Guy Fawkes να ανατινάξει το βρετανικό κοινοβούλιο.
Δείτε ακόμη:
Όταν η ζωή αντιγράφει την τέχνη… Οι 7 ταινίες που θυμίζουν σε επικίνδυνο βαθμό την έξαρση του κορωνοϊού!
