Κυριακή μεσημέρι στα Πετράλωνα.
«Αγαπημένη μου,
‘Ολη μας η ζωή είναι ένα πρωινό ξύπνημα. Ποτέ δεν ήμουν πρωινός τύπος. Όμως, ήμουν ο τύπος σου, το ξέρω καλά. Αναγκαστικά στο σχολείο έπρεπε να ξυπνάω πρωί. Ποτέ δεν προλάβαινα την προσευχή. Αναγκαστικά στις εξετάσεις έπρεπε να ξυπνάω πρωί. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν έχουμε τη δυνατότητα να δίνουμε εξετάσεις τη νύχτα. Πώς θα σου φαινόταν άραγε να δίνεις εξετάσεις νύχτα; Εμένα πάντως μου φαινόταν ιδανικό! Πέρασα στο πανεπιστήμιο και ευτυχώς είχα την επιλογή να μη τιμάω τα πρωινά μαθήματα. Εννοείται ότι στις εξεταστικές διάβαζα τη νύχτα και το πήγαινα μέχρι να δώσω.
Σου το ΄χω πει άραγε αυτό ποτέ;
Δε θυμάμαι να ζω ποτέ συνταρακτικές στιγμές στο φως του ήλιου. Όλες μου οι ιστορίες έχουν σχέση με τη νύχτα.
Ήταν νύχτα όταν σε γνώρισα σε αυτό το άθλιο πάρτι, που ευτυχώς ήρθα.
Ήταν νύχτα όταν χαζο-χωρίσαμε για πρώτη φορά – δεν ήταν χωρισμός παραδέξου το! Τότε, μέθυσα με τον Άλκη κι έπειτα κατέληξα σπίτι σου να φωνάζω τα ξημερώματα.
Ήταν νύχτα όταν τσακωνόμασταν και οι μαύρες μου σκέψεις έφευγαν από το μυαλό μου βλέποντας την Ακρόπολη από το Λυκαβηττό. Από εκεί ψηλά με όλα τα φωτάκια της Αθήνας να μου γεννούν την ελπίδα ξανά ώστε να έρθω να σε βρω, ξανά.
Ήταν νύχτα που σου ζήτησα να με παντρευτείς και κάναμε το πρώτο μας βραδινό μπάνιο.
Ήταν νύχτα όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω την ευτυχία μου να έχω εσένα και την Κλειώ στην αγκαλιά μου.
Ήταν νύχτα που σου διάβαζα το βιβλίο μας πριν κοιμηθούμε.
Ήταν νύχτα που σου έγραφα τα γράμματα μου όταν ήμουν στο στρατό.
Ήταν νύχτα που κουρνιάζαμε μπροστά στο τζάκι, ψήνοντας κάστανα.
Ήταν νύχτα που βλέπαμε αγκαλιά τηλεόραση.
Η ζωή ξεκινάει τη νύχτα.
Την νύχτα που η πόλη κοιμάται είναι η ώρα που εγώ ζω.
Ζω μαζί σου κάθε νύχτα για πάντα.
Με πολλή αγάπη,
Ο αγαπημένος σου νυχτερινός τύπος.»
Τα συρτάρια στο κομοδίνο της γιαγιάς ήταν πάντα ανοιχτά, αλλά ποτέ κανείς δεν τα έψαξε. Δυστυχώς, ήρθε η ώρα να αδειάσουν γιατί το σπίτι θα το νοικιάζαμε. Η γιαγιά έφυγε, αλλά τα γράμματα του παππού έμειναν να τα διαβάζω τις νύχτες και να ζωντανεύουν οι στιγμές που δεν έζησα ποτέ μαζί τους.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Τάσο Βενιζέλο!:)
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
