Κυριακή… Κυριακίλα… τι είναι το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό μόλις ακούσεις αυτές τις λέξεις;
Χαλαρότητα… Μια ζεστή μέρα που ξεκινά, αλλά όχι πολύ ζεστή, «τόσο-όσο», να μπορείς να περπατήσεις χωρίς να σκας και να νιώθεις τον ήλιο να σου ζεσταίνει το πρόσωπο, να σεαναζωγοωνεί…
Η πολύβουη πόλη είναι ήσυχη σήμερα, τα αμάξια δεν κυκλοφορούν και τα λίγα που το κάνουν πάνε αργά, νωχελικά, σα να βαριούνται να τρέξουν. Σα να μη θέλουν να φτάσουν στον προορισμό τους, να απολαύσουν τη διαδρομή. Ησυχία… ο κυρ Νίκος από απέναντι πήγε να πάρει την εφημερίδα του, όπως κάθε μέρα. Ο ήλιος τον ενοχλεί πιά, δεν είναι στην ηλικία που τον ρουφούσε άπληστα το δέρμα του, αλλά περπατά αργά, τον θέλει, τον κάνει να νιώθειπάλι νέος.
Ioannis Gal
Κυριακίλα… έχω ξυπνήσει αλλά δε θέλω να βγω ακόμα έξω, αν και η μέρα με φωνάζει, με καλεί. Θέλω απλά να αράξω, θέλω να βουλιάξω στον καναπέ μου, να φτιάξω ένα καφέ και να χαζεύω απ’το παράθυρο. Είναι μέρα αργίας, δεν είναι μέρα για σκοτούρες και έγνοιες. Θέλω να ακούσω την ησυχία του δρόμου. Ξέρω ότι θα τελειώσει και θα ξαναρχίσει η βδομάδα από την αρχή, τον αέναο κύκλο της, αλλά έχω ακόμα ώρα… Φορτίζω την κάμερά μου, σήμερα θα βγω για φωτογραφίες.
Tsara Anastasia
Κυριακίλα… μια λέξη με τόσες ερμηνείες, ο καθένας δίνει τη δικιά του. Η φίλη μου η Μαρία, ας πούμε, ξέρω ότι θα ετοιμάζεται για το πάρκο μαζί με την Αφροδίτη. Η Αφροδίτη είναι τριών και της αρέσει να ταϊζει τις πάπιες και τα περιστέρια. «Πάπα», λέει, και αδειάζει το σακουλάκι της μονομιάς, ευτυχώς η Μαρία έχει πάντα πολλά σακουλάκια μαζί της.
Νίκος Γκουρμπάτσης
Κυριακίλα… θέλω να κατέβω προς τη θάλασσα, ο καιρός το επιβάλλει πλέον. Ξεκινάω με τα πόδια, δεν είμαι και μακριά άλλωστε, γιατί να περιμένω το λεωφορείο; «Πφφφ, λεωφορείο», θα αποδοκίμαζε ο Βασίλης, αν με άκουγε. Ο Βασίλης γουστάρει τις βόλτες με το αμάξι, με ή χωρίς παρέα. Ποιος ξέρει που να γυρνάει τώρα, τον παίρνω τηλέφωνο… «στη Λιβαδειά είσαι;Βρέχει; Α, σταμάτησε… την όρεξή σου να ‘χα ρε Βασίλη! Καλό δρόμο»! Η Κυριακίλα του Βασίλη έχει πάντα 4 ρόδες και ένα τιμόνι… δεν τον ζηλεύω, αλλά τον καταλαβαίνω. Έτσι είναι οι Κυριακίλες, δε μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά έχουν πάντα κάτι κοινό.
Bovio84
Κυριακίλα και η θάλασσα λάδι, λες και ξέρει. Λες και επίτηδες ηρεμεί, μόνο για σήμερα, να μη μας ταράξει τη γαλήνη. Είναι πεισματάρα κι αυτή, δεν έχει αφέντες, θέλει να τη σεβόμαστε.Και καμιά Κυριακή, θα μας αφήσει να χαρούμε τα νερά της. Θα αφήσει και λίγα ψάρια στα δίχτυα που κρατάνε οι βαρκάρηδες, είναι για όλους, δεν είναι δικά της, θέλει να τα γευτούμε.Είναι γαλάζια, είναι πράσινη, είναι μπλε, είναι μαύρη. Όποιος νομίζει ότι ξέρει τα πάντα για τη θάλασσα και την διαφεντεύει, κάνει λάθος.
Δρακόπουλος
Κυριακίλα… η μπαταρία της μηχανής μου τελειώνει και παίρνω το δρόμο της επιστροφής.Άτιμο πράγμα η τεχνολογία, εκεί που σε γλυκαίνει, σου κόβει τη χαρά. Γεμάτες μνήμες, άδειες μπαταρίες, αλλά οι εικόνες αποτυπώνονται για πάντα. Στο μυαλό μας, όχι στη μηχανή. Ο ανήφορος είναι λίγο πιο ζόρικος τώρα, αλλά κοντεύω. Κοντοστέκομαι. Ένα κοτσύφι με κοιτάει ερευνητικά, ενώ περιμένει να δύσει ο ήλιος, να πάει να κουρνιάσει κι αυτό. Το κοτσύφι δε ξέρει τι θα πεί Κυριακίλα, όλες οι μέρες ίδιες είναι γι’αυτό. Ίδια ώρα θα ξυπνήσει, στα ίδια μέρη θα πάει, ίδια ώρα θα κοιμηθεί. Ή μήπως καταλαβαίνει;
Αλέξανδρος Σταματάς
Τα καφενεία ξέρουν πολύ καλά τι θα πεί Κυριακίλα και έχουν την τιμητική τους σήμερα.Καφεδάκια, ουζάκια, μεζεδάκια. Κι εγώ εδώ θα την έβγαζα, αλλά σήμερα είχα όρεξη για βόλτα. Δε το μετανιώνω, θα έρθουν κι άλλες Κυριακές, άλλωστε. Μπαίνω στο σπίτι, τρώω, ανοίγω την τηλεόραση. Δε μπορώ, κάτι με φωνάζει πάλι έξω, η σκέψη του πρωϊνού της Δευτέρας ασφυκτιά μέσα στο κεφάλι μου, μέσα στους τέσσερις τοίχους. Αλλάζω και φεύγω, που να πάω; Η φωταγωγημένη πολη μου θυμίζει ότι έχω καιρό να ανέβω ψηλά, να την χαζέψω σα μικρός βασιλιάς που παρακολουθεί το βασίλειό του. Από παγκάκια με θέα, άλλο τίποτα, ευτυχώς.
Dion Pa
Οι άνθρωποι σαν μυρμήγκια, τα αυτοκίνητα σαν παράξενα ζωύφια που προχωρούν σε ευθεία, χωρίς να κάνουν θόρυβο. Ή τουλάχιστον δε φτάνει εδώ πάνω. Η πέτρα και το τσιμέντο ακόμαζεστά, από τον ήλιο, όμως το αεράκι ψυχρό. Μπορείς να κατηγορήσεις τους «βουνίσιους» που δε τους αρέσουν οι «θαλασσινοί» και τούμπαλιν; Το καθένα έχει τη γλύκα του. Παράκατσα, ώρα να κατηφορίσω πάλι. Κυριακίλα…
Στείλε μας κι εσύ τι σημαίνει #Κυριακίλα για εσένα, ή ακόμη καλύτερα, μπορείς να στείλεις μια φωτογραφία που να σε εκφράζει στο διαγωνισμό φωτογραφίας “Public Moments Awards”. Όχι για να κερδίσεις… για να θυμάσαι αυτή την Κυριακή σου, την κάθε Κυριακή σου.
Ilia Savvidis
(Οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από τις συμμετοχές του κοινού στο Public Moments Awards)
