Η επανάσταση του 1821 ήταν μια κομβική στιγμή στην ελληνική ιστορία, που σημαδεύτηκε από τον αγώνα για ανεξαρτησία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Την περίοδο αυτή, οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να αγωνιστούν για τα δικαιώματα και την ελευθερία τους. Είναι ένα γεγονός που δεν σχετίζεται για κανένα λόγο ούτε με την μόδα, ούτε με το styling ούτε με την εξωτερική ομορφιά. Όλα τα χρόνια η Έλληνες τιμούν αυτή την ημέρα και την γιορτάζουν με σκοπό να μην ξεχνάμε την ιστορία μας αλλά και να ευγνωμονούμε τους προγόνους μας που πάλεψαν για την ελευθερία που έχουμε μέχρι και σήμερα. Από τα παιδικά μας χρόνια στα σχολεία “θυμόμαστε” την ημέρα της επανάστασης με σχολικές γιορτές και φυσικά τις παρελάσεις. Με την πάροδο των χρόνων όμως, η εθνική γιορτή έχει γίνει η αφορμή για να αναδειχθούν τα προσωπικά fashion style των μαθητών και έχει χάσει εντελώς το πραγματικό της νόημα. Φυσικά, υπάρχει συγκεκριμένη στολή για όσους θα παρελάσουν, αλλά δυστυχώς χωρίς “αυστηρότητα” στο dress code. Με άλλα λόγια, ας δούμε τι δεν πρέπει να φοράμε όταν κάνουμε παρέλαση.
Mini φούστα ή φούστα με μεγάλο πλαϊνό σκίσιμο
Η μπλε αυτή χαριτωμένη φούστα της παρέλασης με τις πιέτες είναι πραγματικά πολύ κομψή. Δεν χρειάζεται να καλύπτει οριακά τα επίμαχα σημεία. Δείχνει εξαιρετικά όμορφη και πάνω από το γόνατο. Επίσης, οι στενές φούστες δεν είναι πρακτικές στο περπάτημα και καθόλου σωστές για τις 11.00 πμ, αλλά ολόσωστες για τις 11.00 μμ.
Ξεκούμπωτο λευκό πουκάμισο
Η διαφωνία είναι στο ξεκούμπωτο! Το λευκό πουκάμισο είναι υπέροχο και πολύ μοδάτο σύμφωνα με τον κύριο Κουδουνάρη. Ο σκοπός όμως εδώ δεν είναι να βγούμε νικήτριες στο My style rocks αλλά να τιμήσουμε όσους πολέμησαν για να μπορούμε σήμερα να είμαστε ελεύθεροι. Επίσης, το βαθύ ντεκολτέ και το μαύρο σουτιέν που “αχνοφαίνεται” τόσο έντονα από το το πουκάμισο μπορεί να δώσει την σέξυ πινελιά που θέλουμε όταν θα πάμε για ποτό στο Μπουρνάζι. Είναι όμως εντελώς εκτός από τους στιλιστικούς κανόνες που αφορούν πρωινά concepts.
Κοθόρνους για παπούτσια
Από την μια θαυμάζω όλα τα κορίτσια που περπατάνε άνετα πάνω σε αυτά και το εννοώ. Από την άλλη μεριά όμως, δεν είναι ούτε η μέρα, ούτε και η ώρα για τέτοια παπούτσια. Ακόμα κι αν πηγαίνατε για καφέ (χωρίς να έχει προηγηθεί παρέλαση) και πάλι στιλιστικά και μόνο είναι λάθος. Τέτοια παπούτσια φοριούνται μόνο από τις 9 το βράδυ και μετά με concept «μπουζούκια».
Έντονο μακιγιάζ
Αφενός η ηλικία δεν το χρειάζεται καθώς είστε μπουμπούκια…αφετέρου καταλαβαίνω να θέλετε να «κρύψετε» ένα σπυράκι. Φυσικά και είναι πολύ ωραίο να περιποιηθείτε το δέρμα σας και να βαφτείτε, αλλά υπάρχουν πολλά διαφορετικά μακιγιάζ που μπορούν να ταιριάξουν στην περίσταση. Η επιλογή του έντονου μακιγιάζ πάει παρέα με όλα τα παραπάνω. Μια απαλή βάση, λίγο ρουζ, μια στρώση μάσκαρα κι ένα απαλό ζουμερό γκλος είναι η πιο σωστή επιλογή κατά τα λεγόμενα των ειδικών.
Πολλά, μα πάρα πολλά κοσμήματα
Είναι ωραία τα πολλά κοσμήματα και τα piercing αλλά με το outfit που είναι συγκεκριμένο, φαίνονται σαν από άλλο επεισόδιο. Επίσης, δεν ταιριάζουν καθόλου με το concept που έχετε να φέρετε εις πέρας. Φυσικά, δεν σημαίνει αυτό ότι δεν μπορείτε να φορέσετε μια αλυσίδα στο λαιμό ή ένα ζευγάρι σκουλαρίκια. Μια λεπτή ασημένια αλυσίδα ή ένα ζευγάρι μικρές περλίτσες είναι αυτό που θα απογειώσει το όλο look.
Δικτυωτά καλσόν
Με την στολή της παρέλασης χρειαζόμαστε καλσόν αφού και ο καιρός τον Μάρτιο μπορεί και να μας γδάρει. Όμως…το δικτυωτό καλσόν είναι λάθος και για την ώρα και για τον σκοπό. Συμπληρώνει μόνο όλα τα παραπάνω που είναι υπέροχα, αλλά για να πάτε στα μπουζούκια! Ένα καλσόν στο χρώμα του δέρματος, είναι υπέροχο για να αναδείξετε με τον καλύτερο τρόπο τα πόδια σας και να φαίνονται όμορφα αλλά καθόλου «βραδινά».
Με λίγα λόγια, όχι μόνο δεν υπάρχει συναίσθηση της γιορτής και του λόγου που περπατάμε με συγχρονισμό (ελπίζω!) στην παρέλαση, αλλά δεν υπάρχει και καμία συναίσθηση styling! Ειδικά το δεύτερο δεν δικαιολογείτε έπειτα από τόσα χρόνια που η τηλεόραση δείχνει εκπομπές μόδας! Αδιάβαστες κι εδώ;
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;