Ευαίσθητη, πιστή και ήρεμη δύναμη, η Άννα από τις “17 Κλωστές”, που υποδύεται εξαιρετικά η ηθοποιός Ντένια Στασινοπούλου, πιστεύει ότι η αγάπη σώζει. Μήπως αυτά είναι τα κοινά χαρακτηριστικά που συνδέουν την αγαπημένη ηθοποιό με την ηρωίδα; Με την συγκλονιστική σειρά “17 Κλωστές” της COSMOTE TV σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια, να μπαίνει στα σπίτια μας και να μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο στο νησί των Κυθήρων και σε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που έγιναν στη χώρα μας, αναμένεται να γνωρίσουμε ακόμα καλύτερα την Άννα αλλά και κάθε ήρωα, πραγματοποιώντας παράλληλα ένα ταξίδι στην εύθραυστη ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Με αφορμή λοιπόν την πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης σειράς, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την κα. Ντένια Στασινοπούλου, η οποία δέχτηκε με χαρά να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης και να μας μιλήσει για την συνεργασία της με τον συμπρωταγωνιστή της Πάνο Βλάχο και τον Σωτήρη Τσαφούλια, τα έργα που ονειρεύεται να παίξει, αλλά και για το αν της έχουν κάνει ποτέ… προξενιό!
Τ.L.: Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον όμορφο κόσμο της υποκριτικής; Υπήρξε κάποιος/-α ηθοποιός που σε ενέπνευσε ή ένα γεγονός που σου έδειξε το δρόμο;
Ν.Σ.: Για μένα, ο χώρος της υποκριτικής συνδεόταν αποκλειστικά με τον κινηματογράφο πριν μπω στη σχολή. Λόγω του ότι μεγάλωσα στην Χαλκίδα, δεν ήταν το θέατρο στην καθημερινότητά μου. Αλλά είχα μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο, παρακολουθούσα πολλές ταινίες, με κάποιες από τις οποίες πάθαινα και κάτι σαν εμμονή. Υπήρχαν ηθοποιοί που με συγκλόνιζαν, σκηνές που έβλεπα ξανά και ξανά επί μέρες. Μέχρι να βρεθεί η επόμενη αγαπημένη. Κάποια στιγμή, στην ΄β λυκείου, έπεσε στα χέρια μου -κατά τύχη- και το πρώτο θεατρικό κείμενο, ήταν “Ο θάνατος του εμποράκου”, του Άρθουρ Μίλερ. Και σιγά-σιγά άρχιζα να ψάχνω περισσότερα για το χώρο του θεάτρου, να παρακολουθώ παραστάσεις (επίσης ξανά και ξανά!) και να μαγεύομαι. Ένας φίλος μου σπούδαζε στην σχολή “Πράξη Επτά”, μου την πρότεινε, έδωσα εξετάσεις μόλις τελείωσα το σχολείο και πέρασα. Έτσι ξεκίνησε ένα ταξίδι πιο μαγικό απ’ όσο το φανταζόμουν.
Τ.L.: Μίλησε μας όμως για τον ρόλο σου στις «17 Κλωστές». Έχεις κοινά στοιχεία με την Άννα Καμπίτη σε επίπεδο χαρακτήρα;
Ν.Σ.: Θα τολμήσω να πω ότι έχω. Αλλά κυρίως έχω πολλά να ζηλέψω από την Άννα. Αυτό που μοιράζομαι, είναι ένα είδος ευαισθησίας που δεν εκφράζεται πάντα, αλλά υποβόσκει διαρκώς. Και μία δύναμη που ενδεχομένως πηγάζει από αυτήν την ευαισθησία. Αυτό που ζηλεύω είναι η πίστη που έχει στον εαυτό της και στις επιλογές της. Είναι όλα ξεκάθαρα για την Άννα και δίνει όλη της την ψυχή γι’ αυτό που πιστεύει και αγαπάει. Και ελπίζει να καταλάβαιναν οι άνθρωποι αυτό που για εκείνη είναι τόσο ξεκάθαρο: ότι η “αγάπη σώζει”. Ήταν, βέβαια, μια εντελώς διαφορετική εποχή. Δεν μπορώ να μας κατηγορήσω που πλέον αποπροσανατολιζόμαστε εύκολα, που δυσλειτουργούμε, που δεν πιστεύουμε απόλυτα στους εαυτούς μας και στις επιθυμίες μας. Αλλά αξίζει πάντα η προσπάθεια να κατανοήσεις τι σε κρατάει πίσω και να απαλλαγείς από αυτό, προκειμένου να αγγίξεις ξανά κάτι πιο απλό και καθαρό.
Τ.L.: Η σειρά «17 Κλωστές» πραγματεύεται ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που έχει δει η χώρα μας, εστιάζοντας στο πως ένας αγαθός, φιλήσυχος και σεμνός άνθρωπος με αδαμάντινο χαρακτήρα, μπορεί να περάσει στην αντίπερα όχθη. Ζώντας στο σήμερα και όχι στο 1909, πιστεύεις ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που τα πράγματα είναι πιο άγρια και έτσι αυτό είναι πιο εύκολο να συμβεί και απλοί άνθρωποι να ξεπεράσουν τα όρια τους και να φτάσουν έτσι σε εγκληματικές πράξεις;
Ν.Σ.: Αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί, δεν ξέρω αν είναι ή ήταν τα πράγματα πιο άγρια. Αλλά δεν έχει αυτό τόση σημασία όσο το ότι η αγριότητα και η βία είναι διαχρονικές και προσαρμόζονται στην κάθε εποχή, παίρνουν άλλες μορφές. Στα μάτια μου, ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι υποτιμώνται συχνά οι καλοσυνάτοι και οι “χαμηλών τόνων” άνθρωποι, εκλαμβάνονται ως αδύναμοι, αυτό είναι ένα κοινό σημείο όλων των εποχών. Και ότι πολλοί άνθρωποι, είναι φυσικό αυτό να μην το αντέχουν όταν το αντιμετωπίζουν καθημερινά. Στην καλύτερη περίπτωση κλείνονται στον εαυτό τους και καταπιέζονται, στη χειρότερη έχουμε το παράδειγμα του Καστελάνη και πολλά άλλα αντίστοιχα. Αυτή η έξαρση της εγκληματικότητας που παρατηρείται είναι τρομακτική και πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όταν η βία επιτρέπεται, γίνεται κανονικότητα, παρεκτρέπεται και καταλήγει σε φρικώδη περιστατικά για τα οποία δυστυχώς διαβάζουμε καθημερινά.
Τ.L.: Πόσο απαιτητικά ήταν τα γυρίσματα της σειράς «17 Κλωστές»; Έχεις να μας εξιστορήσεις κάποιο περιστατικό που σε δυσκόλεψε σε υποκριτικό επίπεδο ή να μας περιγράψεις μια δύσκολη ή αστεία σκηνή που κλήθηκες να γυρίσεις;
Ν.Σ.: Τα γυρίσματα ήταν απαιτητικά, όπως οφείλουν να είναι όταν προσπαθείς να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό σε αυτό που κάνεις. Γενικώς, δεν πιστεύω ότι η δουλειά του ηθοποιού έχει ευκολίες. Ακόμα και οι πιο απλές σκηνές όπως π.χ. το να τρέξεις σε ένα δρομάκι, είναι πιο απαιτητικές απ’ όσο μπορεί να φαίνονται! Προσωπικά, αντιμετωπίζω μεγαλύτερη δυσκολία στις σύντομες και φαινομενικά εύκολες σκηνές. Απαιτούν τη σιγουριά της εμπειρίας. Οι πιο φαινομενικά απαιτητικές σκηνές, δίνουν έναν χώρο από μόνες τους για να εκφραστείς, αλλά το πιο βασικό είναι ότι δίνεις εσύ ο ίδιος χώρο στον εαυτό σου να κάνει ακόμα και το λάθος. Θα περιέγραφα ως απαιτητική σκηνή – για πρακτικούς αλλά και συναισθηματικούς λόγους-, τη σκηνή που η Άννα, στο τρίτο επεισόδιο, πηγαίνει στο δέντρο που είχαν σκαλίσει τα αρχικά τους με τον Αντώνη. Ήταν ένα γύρισμα που είχε ανάγκη καταρρακτώδους βροχής κι εγώ, στο υπέροχο αυτό μέρος που βρισκόμασταν, συγκλονισμένη από το πόσο αυτή η δουλειά γίνεται ομαδικά και μόνο, με πολλούς ανθρώπους από πάνω μου να με κρατούν βρεγμένη και ζεστή ταυτόχρονα, διατηρούσα το απαραίτητο για τη σκηνή αίσθημα, ταυτόχρονα με το δέος που ένιωθα για τη μαγεία του κινηματογράφου.
Τ.L.: Ο Σωτήρης Τσαφούλιας ως γνωστόν έχει υπογράψει μια από τις πιο πετυχημένες σειρές όλων των εποχών (ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ). Πιστεύεις ότι πήρε στοιχεία από το Έτερος Εγώ και τα ενσωμάτωσε στις 17 Κλωστές ή μήπως έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώς νέο και φρέσκο;
Ν.Σ.: Θεωρώ ότι ένας έξυπνος θεατής, βλέποντας τη σειρά, αντιλαμβάνεται από τα πρώτα λεπτά το ύφος του Σωτήρη Τσαφούλια που γνώρισε κυρίως από το Έτερος Εγώ. Το ότι δεν κάνει εκπτώσεις σε τίποτα, είναι επίσης κάτι που βλέπουμε και στις δυο σειρές του, κάτι που τον χαρακτηρίζει. Οι “17 κλωστές” είναι μια σειρά εποχής που όμως ο Σωτήρης, αντιλαμβανόμενος την ουσία της ιστορίας που διηγείται, τον πυρήνα της, την έκανε διαχρονική. Παραμένει αισθητικά εποχής, ουσιαστικά όμως είναι όσο σύγχρονη χρειάζεται για να μας αφορά. Και κατα τη διάρκεια των γυρισμάτων, βλέπεις πάντα έναν άνθρωπο που έχει έναν και μοναδικό στόχο: να παραχθεί ένα άρτιο αποτέλεσμα παράλληλα με την αλήθεια του καθενός μας. Εμπιστεύεται, στηρίζει, κάνει τα πράγματα με ηρεμία. Τον αγαπάω και τον θαυμάζω πολύ τον Σωτήρη, του χρωστάω μια ανέλπιστη εμπειρία.
Τ.L.: Στο δεύτερο επεισόδιο βλέπουμε το ρόλο που παίζει… η προξενήτρα για να γνωριστεί η Άννα με τον Αντώνη! Σου έχουν κάνει κάποιο «προξενιό» και εάν ναι πως πήγε;
Ν.Σ.: Χα! Όχι, δεν μου έχουν κάνει ποτέ “προξενιό”. Και δεν είναι κάτι που θα πήγαινε εύκολα καλά. Στην ιστορία μας, το προξενιό έγινε αφού ο Αντώνης και η Άννα είχαν ερωτευτεί ο ένας τον άλλον. Ούτε σε αυτήν την περίπτωση όμως πήγε καλά.
Τ.L.: Παρακολουθώντας τα πρώτα επεισόδια μπορούμε ευκολά να διαπιστώσουμε την εκπληκτική χημεία που υπάρχει ανάμεσα σε σένα και στον Πάνο Βλάχο που υποδύεται τον κεντρικό πρωταγωνιστή. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε; Πως ήταν αυτή η συνεργασία;
Ν.Σ.: Όχι, δεν είναι η πρώτη φορά, είχαμε ξανά συνεργαστεί σε μια υπέροχη περιοδεία, με τις Εκκλησιάζουσες το 2015. Αλλά μπορώ να πω ότι τώρα, στα Κύθηρα, τον αγάπησα. Η χημεία πηγάζει -ίσως- από το γεγονός ότι ο ένας έβλεπε στον άλλον κάτι συμπληρωματικό. Είμαστε δυο άνθρωποι που διαφέρουν αρκετά στον τρόπο που τοποθετούνται μέσα στο περιβάλλον τους κι αυτό εμένα με έκανε να νιώθω ένα είδος ασφάλειας: ότι αν κάτι χρειαστώ θα το εντοπίσει και θα με βοηθήσει και αν κάτι χρειαστεί εκείνος, θα τον βοηθήσω εγώ. Ένιωθα ότι δίναμε ο ένας στον άλλον και μια άλλη εκδοχή. Και πάντα με μια καθησυχαστική διάθεση. Δεν θες και πολλά παραπάνω για να απολαύσεις μια συνεργασία στο έπακρο! Ειδικά αν προσθέσεις και το πολύ γέλιο εκτός γυρισμάτων.
Τ.L.: Οι «17 Κλωστές» είναι μια σειρά «πρότυπο»… Ποια είναι τα στοιχεία που κατά τη γνώμη σου την κατατάσσουν σε αυτή την κατηγορία;
Ν.Σ.: Αν κάτι κάνει τη σειρά πρότυπο, είναι το γεγονός ότι δεν μιμείται. Έχει έντονο, δικό της χαρακτήρα και ο χαρακτήρας αυτός πηγάζει από κάτι ουσιαστικό. Μπορείς να διακρίνεις την πολύ καλή πρόθεση των συντελεστών της: να τιμήσουν την ιστορία, τα πρόσωπα, τον τόπο. Δεν υπάρχει τίποτα εγωιστικό, δεν υπάρχει ανάγκη κανενός να ξεχωρίσει, να βγει εκτός τροχιάς. Και η τροχιά αυτή ήταν πολύ συγκεκριμένη και καθαρή πρόθεση του Σωτήρη: ότι αν βάλουμε ψυχή, όλα τα άλλα θα έρθουν. Εγώ βλέπω στη σειρά την ψυχή όλων των συντελεστών της. Το πάθος τους, το βλέπω να απαθανατίζεται. Με συνεπαίρνουν τα κάδρα, οι χώροι, οι φωτισμοί, τα ρούχα, το τοπίο και γιατί είναι όντως μαγικά και γιατί πίσω από αυτά βλέπω αυτούς τους φοβερούς επαγγελματίες με τους οποίους είχα την τύχη να δουλέψω. Ήταν όλα άψογα ώστε να μπούμε στο τέλος οι ηθοποιοί μέσα στο κάδρο και να δώσουμε ό, τι έχουμε. Γιατί τίποτα λιγότερο δεν θα άξιζε να κάνουμε!
Τ.L.: Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος… Υπάρχει κάποιο από τρία είδη που σε εκφράζει – γοητεύει περισσότερο;
Ν.Σ.: Έχω δουλέψει κυρίως στο θέατρο και το αγαπάω πολύ. Αλλά είμαι ερωτευμένη με τον κινηματογράφο. Τίποτα δεν είναι εύκολο από αυτά που καλείται να κάνει ένας ηθοποιός, στο κάθε μέσο έχει σοβαρές δυσκολίες να αντιμετωπίσει. Αλλά το γύρισμα, ειδικά όπως το έζησα στα Κύθηρα, νιώθω ότι είναι μια εμπειρία που σε βγάζει εκτός πραγματικότητας. Ένα παράλληλο σύμπαν. Επιπλέον, η αίσθηση ότι θα δούμε τώρα το αποτέλεσμα μια δουλειάς που έγινε στις αρχές του καλοκαιριού, μου προκαλεί τρομερή χαρά. Και η σύνδεση μου με τις στιγμές που έζησα εκεί δεν θα χαθεί ποτέ. Τηλεόραση έχω επίσης παρακολουθήσει πολύ στη ζωή μου και την απολαμβάνω, αλλά αν οι ρυθμοί των γυρισμάτων είναι τέτοιοι που δεν επιτρέπουν πραγματική δημιουργία ή τον στοιχειώδη σεβασμό για την δουλειά όλων, δεν ξέρω αν είναι κάτι που μπορεί να ευχαριστηθεί κανείς εύκολα.
Τ.L.: Κοιτάζοντας το μέλλον, υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι ή είδη έργων που θα ήθελες να εξερευνήσεις, είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση;
Ν.Σ.: Θα ήθελα πολύ να παίξω περισσότερο στον κινηματογράφο, ρόλους που θα μου επιτρέπουν να συνδεθώ μαζί τους. Στο θέατρο, θα ήθελα ωραίες και εμπνευστικές συνεργασίες, θα ήθελα να παίξω σε έργα των Τσέχοφ, Λόρκα, Σαίξπηρ, λίγο- πολύ το όνειρο όλων των ηθοποιών που αγαπάνε αυτό που κάνουν. Η δουλειά μας είναι -όντως- μια δουλειά στην οποία χρειάζεται να έχει κανείς υπομονή, αλλά και από τις λίγες που ξέρουν να σε ανταμείβουν γι’ αυτήν με έναν μοναδικό τρόπο.
Τ.L.: Σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου! Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!
Ν.Σ.: Κι εγώ ευχαριστώ!
Οι «17 Κλωστές» σε σενάριο των Μιρέλλα Παπαοικονόμου-Κάτιας Κισσονέργη και σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια θα κάνουν πρεμιέρα τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου στις 23:00 αποκλειστικά στο COSMOTE CINEMA 1HD. Αμέσως μετά την προβολή του στο κανάλι, κάθε νέο επεισόδιο της σειράς θα είναι διαθέσιμο on demand, σε 4Κ ανάλυση.
Μέχρι τη μεγάλη πρεμιέρα της σειράς την προσεχή Δευτέρα, μπορείτε να περιηγηθείτε στο επίσημο site των «17 Κλωστών» και μάθετε περισσότερα για την υπόθεση και τους ήρωες.
Συνέντευξη: Μάρθα Κατσαρού
Επιμέλεια: Πέτρος Κυπραίος
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;