Στο ThatsLife πάντα μας αρέσει να εξερευνούμε τη χαρούμενη πλευρά της ζωής. Ωστόσο, σήμερα, είναι μια ξεχωριστή μέρα για την χώρα μας. Δεν γίνεται να μην σχολιάσουμε ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά-δικαστικά γεγονότα των τελευταίων ετών, την πολύκροτη Δίκη της Χρυσής Αυγής. Στην Δίκη αυτή, το κόμμα της Χρυσής Αυγής καταδικάστηκε για διεύθυνση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, με εγκλήματα συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν, οργανωμένα πογκρόμ σε μετανάστες κ.ά.
Παρόλο που πρόκειται για μία νίκη της Δημοκρατίας, είναι ένα ζήτημα που θα συνεχίζει να μας προβληματίζει. Ένα κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα που μας αφορά όλους, είτε ασχολούμαστε με την πολιτική είτε όχι. Γιατί ο φασισμός της κοινωνίας μας και η καθημερινή μάχη απέναντί του μας επηρεάζει και μας αφορά όλους!
*Κεντρική φωτογραφία: H μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα, κρατάει πανό που γράφει ότι «Δεν είναι Αθώοι» μέσα στο Εφετείο Αθηνών όπου έγινε η δίκη.
Η συμβολική διάσταση της Δίκης της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία μας
Μπορεί σήμερα να μην μιλάμε τόσο για την Χρυσή Αυγή, όσο στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Μπορεί να είναι πλέον εκτός Βουλής, όμως αυτό δεν σημαίνει πως λύθηκε το πρόβλημα του φασισμού. Η Χρυσή Αυγή δεν ήταν απλά μία παραστρατιωτική οργάνωση που έκανε ρατσιστικά εγκλήματα. Είχε μαζί της την υποστήριξη 400.000 ψηφοφόρων. Είχε την δύναμη που της έδωσε η στήριξη του κόσμου. Είχε την δύναμη που της έδωσε η κανονικοποίηση της εικόνας της από τα media. Πόσα ρεπορτάζ είχαμε δει για την «κοινωνική δράση» της Χ.Α. όπου έκαναν συσσίτια για άπορους Έλληνες; Πόσα αφιερώματα για την ζωή της κόρης του «Φύρερ»; Πόσες αναφορές στην προσωπική ζωή του Ηλία Κασιδιάρη και την εκάστοτε σύντροφό του; Όταν αρχίσαμε να φερόμαστε στους νεο-ναζί ως συνηθισμένα άτομα – βουλευτές, δικαίωμα που παραδόξως τους χαρίζει η δημοκρατία, τότε είναι που οπλίσαμε το χέρι του δολοφόνου.
Το 2015, 2 χρόνια μετά την δολοφονία Φύσσα, γνωστή εφημερίδα τιτλοφορεί αυτήν την φωτογραφία της Ουρανία Μιχαλολιάκου: «Τράβηξε τα βλέμματα σε νέα της εμφάνιση» σε lifestyle άρθρο.
Οι ναζί καταδικάστηκαν. Και τώρα, τι;
Φυσικά, το πρόβλημα με τον κόσμο μας δεν αρχίζει και σταματάει στο κόμμα της Χρυσής Αυγής. Η φυλάκιση των συνολικά 68 κατηγορουμένων δεν θα φέρει τέλος στον φασισμό, ούτε θα εκλείψει ο νεο-ναζισμός από την χώρα μας. Η σημασία της σημερινής νίκης είναι συμβολική. Είναι μία πρώτη γροθιά στο τέρας του φασισμού, που καθόλου δεν απουσιάζει από την κοινωνία μας.
Μπορεί οι πρώην βουλευτές να αποτελούν πλέον και νομικά μέλη εγκληματικής οργάνωσης. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα. Μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας, τους έδωσαν την ψήφο τους. Άλλοι τόσοι, μοιράζονται μαζί τους την ιδεολογία τους. Μπορεί να έχουν αλλάξει πολιτική γραμμή και να ψηφίζουν σήμερα άλλα κόμματα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αλλαξοπίστησαν. Υπάρχουν και «χρυσαυγίτες με γραβάτες» και ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι ο γείτονάς μας, ο συναδελφός μας, εκείνος ο φίλος που πίνουμε καφέ μία στο τόσο και «δεν πολυθέλει τους ξένους», μπορεί να είναι ακόμη και κάποιο μέλος της οικογένειάς μας. Τα άτομα που μισούν κάθε τι διαφορετικό, αυτά κρατούν τον φασισμό πολύ ζωντανό. Ο νεο-ναζισμός έχει κάνει την επάνοδό του σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν έγινε από παρακρατικούς τραμπούκους με μαχαίρια στις τσέπες. Έγινε από την στήριξη απλών ανθρώπων σαν εσένα και εμένα.
Η δολοφονία του – αντιφασίστα – Παύλου Φύσσα, αρχικά πήγε να δικαιολογηθεί ως προσωπική διαμάχη του ράπερ με τον – μέλος της Χρυσής Αυγής – Γιώργο Ρουπακιά, ώστε να αποσιωποιηθεί το ιδεολογικό κίνητρο. Τα τότε ΜΜΕ το επέτρεψαν.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Μετά την Δίκη της Χρυσής Αυγής, το δικό μας χρέος είναι ξεκάθαρο
Επομένως, είναι χρέος μας να θυμίζουμε κάθε μέρα στον εαυτό μας και τους γύρω μας ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλεται σε κάποιον άλλον. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να περιθωριοποιεί άλλα άτομα λόγω του χρώματος, του φύλου, της εθνικότητας, της κοινωνικής τάξης κτλ. Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία και ο φασισμός γενικότερα έχουν «ναι, μεν αλλά…». Το χρωστάμε στα παιδιά μας, που αύριο θα έρθουν αντιμέτωπα με μία νέα «Χρυσή Αυγή» και θα πρέπει να ξέρουν τι να κάνουν: να την καταδικάσουν.
Διαβάστε ακόμη: Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ δεν είναι τυχαία – Τι μας έμαθε:
