Θα τον φας που θα τον φας στην μάπα, τουλάχιστον μάθε να τον χειρίζεσαι σωστά.
Είναι ο Χλαπάτσας του γραφείου. Ο τύπος που δεν θέλει κανείς να πιει όχι καφέ δίπλα του, αλλά ούτε κώνειο. Θες να του βάλεις φωτιά στα παπούτσια και να κλειδώσεις τις πόρτες. Είναι ο άνθρωπος που λάτρευε τον Αρτέμη Μάτσα. Ας μιλήσουμε για τον ρουφιάνο στο γραφείο!
-Καταρχάς ας τον αναγνωρίσουμε: Μεσαίο αναστήματος, ή πολύ λεπτός θυμίζοντας στέκα μπιλιάρδου ή πολύ παχύς θυμίζοντας την μπάλα του μπιλιάρδου σε κλίμακα. Κακό παιδί δεν είναι (καλά δεν θα τον πάρουμε και για γαμπρό) αλλά έχει κόμπλεξ. Με βλέμμα νυφίτσας σε περίοδο αναπαραγωγής, κινείται αθόρυβα στον χώρο. Δεν μιλάει και πολύ και η φωνή του ακούγεται σαν προάγγελος κακού. Αγαπημένη φράση “Να σου πω λίγο”.
-Τακτικά κινείται στη λογική “Θα σπείρω διχόνοια και θα βασιλεύσω” και στο “Έχε τα καλά με το αφεντικό”. Οι πιθανότητες κάποιος από γεννεολογικό του δέντρο να ήταν δοσίλογος στην Κατοχή είναι όσες να χωρίσει η Καρντάσιαν τον παλαβό που παντρεύτηκε: Άπειρες.
-Η μουσική που αγαπάει: Θα φοράει κάτι ηχεία που είχαμε στα walkman πιτσιρικάδες (ή mp3 για εσάς τους πιτσιρικάδες). Θα ακούει πιθανότατα τραγούδια εκδίκησης (Σαν τρελό φορτηγό-Γιάννης Πάριος) ή κάτι creepy παιδικό (To Πουλάκι Τσίου). Χτυπιέται ωστόσο σαν να ακούει Prodigy (και τελευταία φορά που λέει και το ανέκδοτο) ή Γωγώ Τσαμπά σε πανηγύρι του Ορχομενού. Με πάθος
-Γιατί έγινε ρουφ: Παιδικά τραύματα; Ίνδαλμα ο Ιζνογκούντ; Έχει πιάσει το νόημα της ζωής για το ποιοι πάνε μπροστά; Η επιστήμη το ερευνά ακόμα, μαζί με το γιατί το Βέλγιο παραμένει χώρα αφού παράγει μόνο λαχανάκια Βρυξελλών.
-Πως να τον αντιμετωπίσεις: Καταρχάς σκέψου το απλό. Πας να παίξεις μπουνιές με τον γορίλα; Όχι. Τρέχεις; Όχι. Στέκεσαι και τον κοιτάς για να τον μετρήσεις. Εεε, κάνε το ίδιο. Μην πας για μετωπική μόλις τον καταλάβεις αλλά μην κάνεις πως δεν ασχολείσαι. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να γίνεις φίλος του με την λογική τόσο-όσο. Πες του κανένα κουτσομπολιό, ρουφιάνεψέ του κάτι μικρό για να κερδίσεις την εύνοια του. Πρόσεξε: Δεν θα γίνεις και εσύ σαν αυτόν. Η τακτική είναι τακτική. Μάρκο Σίλβα για σένα το λέω…
-Φίλος ή εχθρός: Και το δύσκολο κομμάτι είναι εδώ. Όπως σου είπα παραπάνω, θέλει ισορροπία. Αν περάσεις στην σκοτεινή πλευρά σαν τον Λουκ Σκάιγουοκερ θα έχει τα καλά και τα κακά. Στην περίπτωση αυτή θα ανέβεις επαγγελματικά δε, δεν θα θέλει να σου μιλήσει ούτε το περιστέρι που κάθεται τώρα στο παράθυρό μου και με βλέπει να γράφω δε. Εχθρός; Ετοιμάσου για ένα λάκκο… ναααα με το συμπάθειο (κάνω χειρονομία, δεν την βλέπετε).
Τι κάνεις;
Δυο λέξεις θα πω και ευθύνη δεν έχω για το τι καταλαβαίνει ο καθένας σας: Πίσσα. Πούπουλα.
Αυτά…
